Προτεραιότητα, η κρίση

Με ένα δημόσιο χρέος που υπερβαίνει τα 10 τρισεκατομμύρια δολάρια, με ένα εθνικό σύστημα υγείας που βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάρρευσης και με το ποσοστό των ανέργων να αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς, ο Μπάρακ Ομπάμα (ή ο Τζον Μακέιν) θα κληθεί να βρει διέξοδο στα αδιέξοδα.

Οι Αμερικανοί προσδοκούν σε μια εποχή μειωμένων προσδοκιών γράφει σήμερα αμερικανός αναλυτής προσθέτοντας ότι τίποτε δεν μπορεί πλέον να θεωρηθεί αυτονόητο. Εκτιμήσεις που τρομάζουν τους απλούς πολίτες, όπως την Κάρεν Πάμπστ που είναι 63 ετών και έχει συνάψει συμβόλαιο συνταξιοδότησης με ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία. «Είμαι συνταξιούχος. Ένα μεγάλο μέρος της σύνταξής μου έχει επενδυθεί σε μετοχές. Η κατάσταση στο χρηματιστήριο δεν εμπνέει σιγουριά, φοβάμαι ότι θα χάσω τα χρήματα μου», δήλωσε στην Ντόιτσε Βέλε η κυρία Πάμπστ.

Ακίνητα, αγορά εργασίας, εκπαίδευση σε κρίση

Και δεν είναι η μόνη Αμερικανίδα που κάνει τέτοιες σκέψεις. Αλλά και εκείνοι που επένδυσαν σε ακίνητα παρακολουθούν με αγωνία τις εξελίξεις. Ο Μπομπ Νίλσεν είναι μια τέτοια περίπτωση: «Η γυναίκα μου και εγώ αγοράσαμε ένα σπίτι. Εξαιτίας της κρίσης στην αγορά ακινήτων, το σπίτι μας έχασε την αξία του. αυτό που με παρηγορεί είναι ότι η γυναίκα μου δεν έχασε τη δουλειά της», λέει 55χρονος.

Τέτοια προβλήματα δεν έχει ακόμη η 16χρονη Σάρα Μακνήλ. Είναι ακόμη μαθήτρια. Ωστόσο ακόμη και οι μαθητές και οι φοιτητές είναι αντιμέτωποι με την κρίση, μας είπε διευκρινίζοντας: «Η κρίση έχει επιπτώσεις στα λεγόμενα σπουδαστικά δάνεια. Θα πρέπει να διασφαλίσω οικονομική βοήθεια για να μπορέσω να σπουδάσω».

Αλλά και εκείνοι που κατάφεραν ή μάλλον πρόλαβαν να σπουδάσουν δεν βρίσκονται σε καλύτερη μοίρα. Η Λόρεν Ουαϊνστάιν αποφοίτησε πριν από 8 μήνες από τη νομική σχολή. Δουλειά δεν έχει καταφέρει να βρει ακόμη. Και αυτό γιατί «η κρίση περιορίζει τις πιθανότητες να βρει κανείς μια καλή δουλειά. Οι περισσότερες επιχειρήσεις έχουν σταματήσει τις προσλήψεις».

Οικονομία και όχι μόνο

Κανείς δεν είναι ακόμη σε θέση να γνωρίζει την πραγματική κατάσταση που θα κληθεί να διαχειριστεί ο επόμενος πρόεδρος των ΗΠΑ. Και δεν είναι μόνο η οικονομία. Ο αμερικανικός στρατός διεξάγει δύο πολέμους, η έκβαση των οποίων δεν είναι δεδομένη. Η «μονομεριστική» αντίληψη της εξωτερικής πολιτικής έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο την Ουάσιγκτον αλλά και τους συμμάχους της. Η επιρροή των ΗΠΑ φθίνει. Αναμφίβολα, η Ουάσιγκτον έχει απολέσει μεγάλο μέρος της ισχύος της. Έχει πλήξει –ας ελπίσουμε όχι ανεπανόρθωτα- τις σχέσεις εμπιστοσύνης με τις άλλες χώρες της Δύσης αλλά και με τον αραβικό κόσμο.