Περιμένοντας την έκθεση της τρόικας

«Περιμένοντας την τρόικα» επιγράφεται άρθρο στην εφημερίδα Die Welt για την αναμενόμενη έκθεση της: «…Σε περίπτωση που η αξιολόγηση της τρόικας περιοριστεί στα στατιστικά στοιχεία τότε το συμπέρασμα θα πρέπει να είναι αρνητικό. Από το κούρεμα του χρέους οι μεταρρυθμίσεις δεν έχουν προχωρήσει. Ίσως θα έπρεπε να γίνεται λόγος ακόμα και για στασιμότητα. Ο περιορισμός των δημοσίων υπαλλήλων κατά 150.000 δεν έχει καν ξεκινήσει. (…) Εκκρεμεί επίσης το άνοιγμα 200 ’κλειστών επαγγελμάτων’. Ακόμα και σήμερα η χώρα δεν διαθέτει κτηματολόγιο. Πολυάριθμες περιπτώσεις απάτης σε βάρος του δημοσίου, φοροδιαφυγής και νεποτισμού, αν και γνωστές, παραμένουν χωρίς ποινική δίωξη. (..)

Οι οιωνοί για την αποστολή της τρόικας δεν είναι καλοί. Για να εξαχθούν τα κατάλληλα συμπεράσματα από την έκθεση απαιτούνται στοιχεία που ξεπερνούν τα στενά πλαίσια της στατιστικής. Χωρίς πολιτικό θάρρος, με το οποίο τα συμπεράσματα να περάσουν στο στάδιο της εφαρμογής δεν θα γίνει τίποτα. Μετά μάλιστα και την απόφαση της ΕΚΤ να θέσει σε λειτουργία το πρόγραμμα αγοράς ομολόγων η έκθεση της τρόικας για την Ελλάδα αποκτά ακόμα μεγαλύτερη σημασία, μιας και η Φρανκφούρτη έκανε σαφές ότι προτίθεται να αγοράσει ομολόγα μόνο από χώρες που έχουν αποδεδειγμένα να επιδείξουν αποτελέσματα στις μεταρρυθμιστικές τους προσπάθειες».

Υπέρ της επιμήκυνσης ο Γκέρχαρντ Σρέντερ

Σε άρθρο του στην οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, στο οποίο υπερασπίζεται την λεγόμενη Agenta 2010, δηλαδή τις επίπονες μεταρρυθμίσεις τις οποίες εφάρμοσε η κυβέρνησή του, ο πρώην καγκελάριος Γκέρχαρντ Σρέντερ τάσσεται υπέρ της επιμήκυνσης του ελληνικού προγράμματος προσαρμογής: «Γνωρίζουμε ότι οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις έχουν αποτέλεσμα μόνο όταν συνοδεύονται από οικονομική ανάπτυξη. Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ιταλία και Ισπανία έχουν κάνει σημαντικές προόδους. Η κατάσταση, στην οποία βρίσκονται σήμερα οι χώρες αυτές σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο δείχνει ωστόσο ότι μόνο με λιτότητα δεν αντιμετωπίζεται η κρίση. Το αντίθετο μάλιστα. Υπάρχει ο κίνδυνος η σκληρή λιτότητα να στραγγαλίσει την οικονομία, όπως συμβαίνει ήδη στην περίπτωση της Ελλάδας. Μέσα σε δύο χρόνια η χώρα προχώρησε σε αυξήσεις φορολογίας και περιορισμό δαπανών που αντιστοιχούν στο 20% του ΑΕΠ. Μέχρι το 2014 θα φθάσουν στο 30%. Καμία κοινωνία και καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να αντέξει τέτοιες περικοπές. Για το λόγο αυτό οι ευρωπαίοι εταίροι θα πρέπει να δώσουν στην Ελλάδα περισσότερο χρόνο για να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.

Τα χρήματα των άλλων

Σε άρθρο με τίτλο «Τα χρήματα των άλλων» οι Financial Times Deutschland γράφουν στο πρωτοσέλιδό τους με αφορμή την επαναφορά του ζητήματος των γερμανικών επανορθώσεων. «Λίγο πριν την έκθεση της τρόικας η Ελλάδα προσπαθεί να βελτιώσει τα οικονομικά της. Η ιδέα: Η Γερμανία θα πρέπει να καταβάλει αποζημιώσεις για τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Όμως αυτό έχει γίνει ήδη. Μόνο που τα χρήματα δεν έφθασαν ποτέ στον παραλήπτη τους». Και η οικονομική εφημερίδα συνεχίζει: «Χθες το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών ανακοίνωσε ότι θα συλλέξει αποδεικτικά στοιχεία που να καθιστούν νομικά βάσιμες τις αξιώσεις σχετικά με τις γερμανικές επανορθώσεις για τις θηριωδίες και τις καταστροφές στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Σύμφωνα με τον Γερμανό καθηγητή Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας Χάιντς Ρίχτερ ’αξιώσεις υπήρχαν πάντα. Και αποζημιώσεις έχουν καταβληθεί πολλές φορές’. Ο ιστορικός υποστηρίζει ότι οι Έλληνες διαχειρίστηκαν πλημμελώς τα χρήματα. ’Αμέσως μετά τον πόλεμο, η Γερμανία ενέκρινε την αποστολή 30.000 τόνων βιομηχανικών αγαθών προς την Ελλάδα. 10.000 τόνοι φορτώθηκαν σε βρετανικά πλοία με κατεύθυνση προς την Ελλάδα. Δεν έφθασαν ωστόσο ποτέ’, λέει ο Χάιντς Ρίχτερ. ’Τα υπόλοιπα σκούριαζαν επί 2 χρόνια στο λιμάνι του Αμβούργου μέχρι που πουλήθηκαν στους Βρετανούς. Τα χρήματα δεν έφτασαν ποτέ στην Αθήνα. Το 1953 η Βόννη χορήγησε 200 εκ. μάρκα επενδυτική βοήθεια προς την Ελλάδα, ένα είδος κεκαλυμμένης αποζημίωσης χωρίς ωστόσο να την αναγνωρίσει ως τέτοια. Τέλος η Ελλάδα έλαβε 115 εκ. μάρκα ως επανορθώσεις για τις θηριωδίες των ναζί. Και αυτά τα χρήματα όμως χάθηκαν’, σύμφωνα πάντα με τον Γερμανό ιστορικό.

Επιμέλεια: Στέφανος Γεωργακόπουλος
Υπεύθυνη Σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου