Οι πολαρόιντ του Βιμ Βέντερς
O διάσημος Γερμανός σκηνοθέτης Βιμ Βέντερς είχε πάθος με τη φωτογραφία. Μια νέα έκθεση στο Βερολίνο παρουσιάζει φωτογραφίες που είχε τραβήξει με πολαρόιντ σε διάφορα ταξίδια του ανά την Ευρώπη και την Αμερική.
Selfie με νοσταλγική διάθεση
Από τη δεκαετία του '60 μέχρι το τέλος της δεκαετίας του '80 o σκηνοθέτης Βιμ Βέντερς είχε βγάλει πάνω από 12.000 φωτογραφίες με τη θρυλική φωτογραφική μηχανή πολαρόιντ. Tις περισσότερες τις δώριζε αμέσως. Όσες διασώθηκαν βρίσκονταν φυλαγμένες σε παλιά κουτιά από πούρα. Οι πολαρόιντ δεν είχαν καλό φόκους, ωστόσο είχαν το πλεονέκτημα ότι εμφανίζονταν επί τόπου και πολύ γρήγορα.
Ξεχασμένος κόσμος
Όσοι θυμούνται τη δεκαετία του '70 στις ΗΠΑ θα βρουν σίγουρα γνώριμες εικόνες στις φωτογραφίες του Βιμ Βέντερς. Οι νεότεροι θα ανακαλύψουν έναν άλλο κόσμο που έχει πια χαθεί. Η δεκαετία του '70 στην Αμερική ήταν σε γενικές γραμμές η δεκαετία της ευμάρειας, της χαράς, της χαμένης αθωώτητας για πολλούς. Ο Βέντερς είχε την τύχη να ταξιδέψει πολύ την εποχή εκείνη στις ΗΠΑ.
Άνι Λάιμποβιτς
Το 1973 ο Βιμ Βέντερς συνάντησε σε ένα νυχτερινό κλαμπ της Νέας Υόρκης μια ψηλή κοπέλα που καθόταν μόνη της. Του είπε να της τηλεφωνήσει εάν ποτέ βρεθεί στο Σαν Φρανσίσκο. Ο Βιμ Βέντερς το έκανε και έτσι ξεκίνησε μια μεγάλη φιλία. Η νεαρή κοπέλα ήταν η διάσημη φωτογράφος μουσικών Άνι Λάιμποβιτς.
Αναπολώντας τη χαμένη νιότη
Το να κοιτάς μετά από χρόνια φωτογραφίες της νεότητάς σου δεν είναι εύκολο, φέρνει μελαγχολία. Ο Βιμ Βέντερς βλέποντας ξανά σήμερα όλες αυτές τις παλιές πολαρόιντ θυμάται ότι στις δεκαετίες του '70 και του '80 υπήρχε ένα διάχυτο αίσθημα ασφάλειας, βεβαιότητας και αυτοπεποίθησης. Κι αυτό αντανακλάται, κατά τον ίδιο, και στις δικές του πολαρόιντ.
Θρηνώντας τον Τζον Λένον
Όταν ο Βέντερς πληροφορήθηκε τη δολοφονία του Τζον Λένον περπατούσε στο Λος Άντζελες. «Άφησα κάτω τη τσάντα μου και έκλαψα μέχρι που δεν είχα πια άλλα δάκρυα», θυμάται. Έσπευσε τότε να πάρει το αεροπλάνο για τη Νέα Υόρκη για να θρηνήσει μαζί με άλλους φίλους του Λένον και των Beatles τον χαμό του μεγάλου σταρ. «Είχαμε χάσει όλοι κάτι πολύ σημαντικό. Για μένα ήταν η παιδική ηλικία, η νιότη μου».
Στο τέλος του κόσμου
Το πάθος του Βέντερς για τη φωτογραφία είναι γνωστό. Τη δεκαετία του '80 είχε ξεχωρίσει ένα μεγάλο φωτογραφικό πρότζεκτ του με τίτλο «Εικόνες από την επιφάνεια της γης». Τότε ταξίδεψε μεταξύ άλλων στην Αυστραλία, τη Κούβα, το Ισραήλ, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία. Έρημα τοπία που αποπνέουν μοναξιά. Εδώ ένας επαρχιακός δρόμος σε μια μικρή κοινότητα της βορειοανατολικής Γερμανίας, ονόματι Κόσμος (Welt).
Η γοητεία της αναλογικής τεχνολογίας
Όπως και τα βινύλια έτσι και οι μηχανές πολαρόιντ επιστρέφουν δυναμικά τα τελευταία χρόνια. Συνεχίζουν να γοητεύουν τους λάτρεις της αναλογικής τεχνολογίας και όχι μόνο. Αναπόσταστο κομμάτι της ιεροτελεστίας μιας φωτογραφίας πολαρόιντ είναι τα λίγα λεπτά που περιμένει κανείς μέχρι να εμφανιστούν. Χωρίς να ξέρει κανείς τι ακριβώς θα φανεί στη φωτογραφία.
Το στοιχείο του εφήμερου
Ο Βέντερς έχει χαρακτηρίσει τη φωτογραφία σαν μια «παρατήρηση του θανάτου». Η φωτογραφία καταγράφει το εφήμερο, μια στιγμή που κάποτε υπήρξε και χάθηκε. Είναι κάτι σαν τις αναμνήσεις. Οι φανατικοί φίλοι των πολαρόιντ αλλά και του Βέντερς μπορούν να δουν την έκθεση «Bιμ Βέντερς: Ιστορίες της στιγμής» (Wim Wenders: Instant Stories) στο μουσείο C/Ο του Βερολίνου μέχρι τις 23 Σεπτεμβρίου.