1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Οι δισταγμοί της Αθήνας για τις ιδιωτικοποιήσεις

29 Μαρτίου 2011

Στα γερμανικά πρωτοσέλιδα κυριαρχεί ακόμη η ήττα-σοκ των κυβερνητικών κομμάτων στις περιφερειακές εκλογές, αλλά στις οικονομικές σελίδες επανέρχονται στο επίκεντρο οι αναλύσεις και τα σχόλια για την ευρωκρίση.

https://p.dw.com/p/10jT9
Greek Prime Minister George Papandreou leaves after an EU summit in Brussels, Saturday, May 8, 2010. The 16 leaders of the euro zone meet Friday to finalize the Greek rescue plan and assess how such financial crises can be avoided in the future. (AP Photo/Geert Vanden Wijngaert)
Εικόνα: AP
«Η Αθήνα είναι διστακτική στις ιδιωτικοποιήσεις», είναι ο τίτλος ρεπορτάζ του Γκερντ Χέλερ στην οικονομική εφημερίδα Handelsblatt.
Στο άρθρο αναφέρονται τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση με τα σχέδια αποκρατικοποίησης ή πώλησης μετοχών του δημοσίου καθώς και η χθεσινή σύσκεψη της διυπουργικής επιτροπής για την οικονομία:
«Από τη σύσκεψη δεν προέκυψε κάτι ουσιαστικό.
Συζητήθηκε η σχεδιαζόμενη πώληση του 20% του μετοχών του δημοσίου της ΑΙΑ, της εταιρείας του Διεθνούς Αερολιμένος Αθηνών, και τα σχέδια αξιοποίησης του παλιού αεροδρομίου στο Ελληνικό, που εδώ και μια δεκαετία περίπου μένει ανεκμετάλλευτο.
Τα υπόλοιπα σημαντικά πρότζεκτ οι υπουργοί τα ανέβαλαν ξανά. Όπως π.χ. την πώληση μετοχών της ΔΕΠΑ, δημόσιας εταιρείας παροχής φυσικού αερίου, ή τη συμμετοχή ιδιωτών-επενδυτών στην ΕΥΔΑΠ, την εταιρεία υδάτων.»
«Η μερική ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και του ΟΤΕ εξελίσσεται για τον πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου σε δύσκολη πολιτική αναμέτρηση. Διότι τα συνδικάτα της ΔΕΗ θεωρούνται τα πιο μαχητικά και εκείνα που οργανώνουν τις συχνότερες απεργίες σε ολόκληρη την Ελλάδα.
Με την ιδιωτικοποίηση του ΟΤΕ (πώληση του 20% μετοχών του δημοσίου) η κυβέρνηση Παπανδρέου θα μπορούσε να εισπράξει γύρω στα 400 εκατομμύρια ευρώ, η είσπραξη των οποίων θα ήταν γρήγορη διότι τους όρους έχει ήδη διαπραγματευθεί η προηγούμενη κυβέρνηση.»
Η εφημερίδα αναφέρεται επίσης στις ενδοκυβερνητικές τριβές και τις «επιφυλάξεις» από τις κ.κ. Κατσέλη και Μπιρμπίλη, υπουργούς της αριστερής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ.
Το ευρώ ‘υπεύθυνο’ για την υπερχρέωση Ελλάδας, Ισπανίας, Πορτογαλίας;
ILLUSTRATION - Euromünzen werden am Montag (14.02.2011) in Frankfurt am Main mit farbigem Licht beleuchtet. Mit einem umfangreichen Reformpaket will die EU den Euro krisenfest machen. Die Staats- und Regierungschefs einigten sich in Brüssel grundsätzlich auf weitreichende Reformen, wie Diplomaten am Donnerstag sagten. Foto: Boris Roessler dpa +++(c) dpa - Bildfunk+++
Εικόνα: picture-alliance/dpa
«Η Πορτογαλία υπό την απειλή του ελληνικού σεναρίου», εκτιμούν σε ρεπορτάζ τους οι γερμανικοί Financial Times: «Τα πορτογαλικά κρατικά ομόλογα δέχθηκαν νέες πιέσεις και οι δείκτες έπεσαν σαφέστατα κάτω από τους ελληνικούς, μετά δε και την υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας πέντε πορτογαλικών τραπεζών έπεσαν ξανά.
‘Αυτό σημαίνει ότι οι επενδυτές δεν αποκλείουν ούτε την αναδιάρθρωση του χρέους’, λέει ο Ράινερ Γκούντερμαν, οικονομικός αναλυτής της Commerzbank, ενώ τόσο η Pimco, η μεγαλύτερη επενδυτική εταιρεία ομολόγων στον κόσμο, όσο και η ALLIANZ αντιμετωπίζουν τις εξελίξεις με σκεπτικισμό».
«Εις βάρος της σταθερότητας», γράφει η Tagesspiegel, και δημοσιεύει νέα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat) για τον ρόλο του ευρώ στην υπερχρέωση Ελλάδας, Πορτογαλίας και Ισπανίας: «Μπορεί σήμερα η κατάσταση των δημοσιονομικών και του δημοσίου χρέους των τριών αυτών μεσογειακών χωρών να είναι επισφαλής, αλλά το 2001 πρέπει να θυμηθούμε ότι ήταν ακόμα σχετικά σταθερή.
Με την εισαγωγή του ευρώ από την 1η Ιανουαρίου του 2002 άρχισαν, κυρίως η Ελλάδα, να εφαρμόζουν επεκτατική δημοσιονομική και οικονομική πολιτική. Τακτική που είναι μία από τις αιτίες της σημερινής τους κρίσης.
Ενώ το εργασιακό κόστος είχε αυξηθεί στην Ελλάδα πριν από την εισαγωγή του ευρώ στην μεταποιητική οικονομία κατά 1,5%, στη βιομηχανία κατά 2,6% και στη δημόσια διοίκηση κατά 4,7%, το 2002 τα ποσοστά αύξησης εκτινάχθηκαν ξαφνικά αντίστοιχα σε 11,7%, 13% και 15,1%.
Από το 2003 ήταν σταθερά πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Ταυτόχρονα συρρικνώθηκαν οι επενδύσεις και διογκωνόταν σταθερά το δημόσιο χρέος.
Στην Ισπανία το εργασιακό κόστος αυξήθηκε λιγότερο δυναμικά από ότι στην Ελλάδα, αλλά παρ’ όλα αυτά πάνω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Το πρόβλημα της ισπανικής κρίσης ήταν όμως η φούσκα των ακινήτων, ενώ η Πορτογαλία αύξησε το δημόσιο χρέος με ταυτόχρονη συρρίκνωση των επενδύσεων.»
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου