Ο Τζορτζ Μπους δεν θέλει να δει κατάματα την αλήθεια

«Ο Αμερικανός πρόεδρος Τζορτζ Μπους δεν θέλει να δει την αλήθεια κατάματα» παρατηρεί η βρετανική εφημερίδα The Guardian με αφορμή την παρουσίαση της προσωρινής έκθεσης για το Ιράκ: «ο Μπους φαλκιδεύει έτσι κάθε προοδευτική εξέλιξη και εμποδίζει και εκείνους που επιδιώκουν να καταστρώσουν ένα πειστικό σχέδιο για την απόσυρση των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων από το Ιράκ. Όπως φαίνεται ο πρόεδρος Μπους θα τελειώσει τη θητεία του με αυτή την καταστροφή.»

«Ακόμη 18 μήνες έχουν απομείνει μέχρι τη λήξη της θητείας του Αμερικανού προέδρου. Το ότι μέχρι τώρα έχει καταφέρει να χάσει πλήρως την αξιοπιστία του και σπαταλήσει το πολιτικό του κεφάλαιο είναι κακός οιωνός» σημειώνει η αυστριακή εφημερίδα Die Presse «δεν φαίνεται διατεθειμένος να αποδεχθεί τα σοβαρά του λάθη, ούτε και να τα διορθώσει.»

«Καυτό προμηνύεται το φετινό καλοκαίρι τουλάχιστον στην Ουάσιγκτον και το Ιράκ με τον πρόεδρο Μπους να αρνείται την αποτυχία του και την CIA να αποκαλύπτει ότι έξι χρόνια μετά τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας η Αλ – Κάιντα είναι πάλι άριστα οργανωμένη και ανανεωμένη και ο Μπιν Λάντεν εν ζωή κάπου στα οροπέδια του Πακιστάν» γράφει η ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera και η γερμανική Tageszeitung συμπληρώνει: «ενδέχεται ο πρόεδρος Μπους να καταφέρει για μια τελευταία φορά να πάρει πίστωση χρόνου. Εάν όμως ο στρατηγός Πετρέους, ανώτατος διοικητής των αμερικανικών δυνάμεων στο Ιράκ, δεν μπορεί μέχρι το Σεπτέμβριο να παρουσιάσει κάποια πρόοδο, τότε πια ο πόλεμος στο Ιράκ πολιτικά δεν είναι δυνατόν να συνεχιστεί και θα αναγκαστεί η κυβέρνηση Μπους να αποδεχθεί έστω και στο τέλος της θητείας της την απόσυρση των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ. Τότε ασφαλώς θα πρόκειται για την πλήρη πολιτική καταστροφή του Μπους.»

«Εκπρόσωποι μιας άλλης Τουρκίας» με αυτό τον τίτλο η ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung αναφέρεται σε αναλυτικό της ρεπορτάζ στο προεκλογικό κλίμα της Τουρκίας: «στις εκλογές της 22ας Ιουλίου υπάρχουν πληθώρα υποψήφιοι από μικρά κόμματα, εθνικές μειονότητες και κοινωνικές ομάδες που θέλουν να σπάσουν το φράγμα του 10% και να εκπροσωπηθούν στο κοινοβούλιο.» «Ποτέ άλλοτε δεν εκπροσωπήθηκαν σε προεκλογικό αγώνα στην Τουρκία τόσες πολλές ομάδες, τόσα πολλά πολιτικά και κοινωνικά ρεύματα: για μια έδρα στο κοινοβούλιο αγωνίζονται διάσημοι τραγουδιστές, γνωστοί δικηγόροι, τραβεστί, απλοί εργάτες, 75 Κούρδοι υποψήφιοι, αλλά και ακραία κόμματα της δεξιάς. Η έφοδος τόσων μικρών και ανεξάρτητων κομμάτων και μεμονωμένων υποψηφίων εκνευρίζει το κομματικό κατεστημένο της Τουρκίας και ασφαλώς και τον πρωθυπουργό Ερντογάν, ο οποίος δεν κουράζεται να δηλώνει ότι ‘η ψήφος στα ανεξάρτητα κόμματα και τις διάφορες ομάδες είναι χαμένη ψήφος’.»