1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Ο Γκέρχαρντ Ρίχτερ γίνεται 75 χρόνων

9 Φεβρουαρίου 2007

Γεννήθηκε σαν σήμερα πριν από 75 χρόνια στη Δρέσδη όπου το 1951 άρχισε να σπουδάζει ζωγραφική. Δέκα χρόνια αργότερα διέφυγε στη Δύση και δίδαξε στην περίφημη Ακαδημία Καλών Τεχνών του Ντίσελντορφ από το 1971 μέχρι το 1993.

https://p.dw.com/p/AvmM
Εικόνα: AP

Μικρόσωμος, σεμνός, με ένα βαθύ διεισδυτικό βλέμμα ο Γκέρχαρντ Ρίχτερ περνάει σχεδόν απαρατήρητος όταν κάνει τους περιπάτους του στην Κολωνία, την πόλη που επέλεξε εδώ και δεκαετίες για να ζήσει. Χαρακτηρίζεται από τους τεχνοκριτικούς σαν ο Πικάσο του 21ου αιώνα. Τα έργα του βρίσκονται στα σημαντικότερα μουσεία του κόσμου, ενώ η αξία της τέχνης του αποτιμώμενη σε χρήμα, βρίσκεται σύμφωνα με το περιοδικό Capital, στην πρώτη θέση της παγκόσμιας κατάταξης.

Σαν συμπεριφορά πάντως ελάχιστη σχέση έχει με τον καπριτσιόζο, σαματατζή Πικάσο. Αν και ίσως στο μόνο που μοιάζουν είναι η αδυναμία τους για τις γυναίκες και την πολυτέλεια. Κατά τα άλλα ο Ρίχτερ είναι αθόρυβος, δεν δίνει συνεντεύξεις και όταν το κάνει αποτελεί γεγονός, δεν συχνάζει σε κοσμικά πάρτι, αποφεύγει όσο μπορεί τη δημοσιότητα. Ο βιογράφος του Ντίτμαρ Ελγκερ παρατηρεί

«Ο Πίκασο ήταν κάποιος ο οποίος αντλούσε τα ερεθίσματά του από την ιδιωτική του ζωή και αυτό επί δεκαετίες. Ο Γκέρχαρντ Ρίχτερ αντίθετα το απέφευγε πάντοτε αυτό. Όποτε ζωγράφιζε την ιδιωτική του ζωή προσπαθούσε να το αποκρύψει»

Βέβαια εδώ πρέπει να πούμε ότι ένα από τα πιο διάσημα έργα του είναι η «Εμμα» μια από τις τρεις γυναίκες του που κατεβαίνει γυμνή τις σκάλες. Από τη δεκαετία του ’60 θεωρείται πρωτοπόρος της ζωγραφικής. Στη σχολή του «Σοσιαλιστικού Ρεαλισμού» της Ανατολικής Γερμανίας θα απαντήσει με τους πρώτους ποπ πίνακες των οποίων το στιλ θα χαρακτηρίσει «καπιταλιστικό ρεαλισμό». Το 1961 θα αρχίσει να φτιάχνει το έργο του μαμούθ τον ‘Ατλάντα’, μια συλλογή φωτογραφιών, άρθρων από εφημερίδες, και σκίτσων, το οποίο παρουσίασε το 1997 στην περίφημη έκθεση Ντοκουμέντα του Κάσελ. Ο τρόπος που ζωγραφίζει έχει δική του ταυτότητα, κάτι εξαιρετικά δύσκολο στην τέχνη. Ο φωτορεαλισμός του, η αποτύπωση δηλαδή στον καμβά της φωτογραφίας, με το χαρακτηριστικό θολό τρόπο τον καθιέρωσε σε όλο τον κόσμο. Ο αθόρυβος κ. Ρίχτερ προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων το 1988 όταν ζωγράφισε τη σειρά των πορτρέτων από τα ιδρυτικά μέλη της RAF με τον τίτλο «18 Οκτωβρίου 1977» έργα που πολύ αργότερα αγόρασε το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης και η Γερμανία άφησε να φύγει μέσα από τα χέρια της ένα κομμάτι της ιστορίας της. Ένα πράγμα όμως είναι σίγουρο όπως παρατηρεί και ο βιογράφος του Ντίτμαρ Ελγκερ:

«Ο Γκέρχαρντ Ρίχτερ είναι ένας καλλιτέχνης ο οποίος κατάφερε να σώσει τη ζωγραφική. Πολύ συχνά ειπώθηκε πως η ζωγραφική πέθανε και τη θέση της θα έπαιρναν άλλα σύγχρονα μέσα. Όμως ο Ρίχτερ και με τη βοήθεια της φωτογραφίας βρήκε ένα τρόπο να ανανεώσει τη ζωγραφική σε μια εποχή όπου όλοι πίστευαν πως στη ζωγραφική δεν γίνεται τίποτα πια.»

Ο σιωπηλός κ. Ρίχτερ έχοντας εκατοντάδες βραβεία και διακρίσεις στο ενεργητικό του κατάφερε να χαράξει όσο λίγοι τη ζωγραφική σήμερα.

Μαρία Ρηγούτσου