Ηχογραφώντας με τους «Rapfugees»
6 Σεπτεμβρίου 2016
Όταν ο ράπερ Αντνάν Ρατζαμπί πλησιάζει το μικρόφωνο και η μουσική ξεκινά, τα λόγια του τρέχουν σαν νερό. Ο Ιρανός πρόσφυγας που εγκατέλειψε την πατρίδα του λόγω πολιτικών διώξεων δεν τραγουδά για κινητοποιήσεις στους δρόμους ιρανικών πόλεων, αλλά για καθημερινά προβλήματα και τη φιλία. «Αισθάνομαι ελευθερία όταν βρίσκομαι με άλλους στο στούντιο και ηχογραφούμε «, λέει ο Αντνάν Ρατζαμπί. Ο 23χρονος Ιρανός, ο οποίος τραγουδά στην μητρική του γλώσσα, τα φαρσί, είναι ένας από τους δώδεκα πρόσφυγες που ηχογραφούν στο Μάνχαϊμ σε συνεργασία με γερμανούς μουσικούς ένα δίσκο στο πλαίσιο του προγράμματος ενσωμάτωσης «Γλώσσες που συνδέουν». Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει τέλη του χρόνου, ανακοίνωσε ο γνωστός γερμανός ράπερ Τομπίας Σίρνεκ.
Στα σκαριά βρίσκεται και ένα DVD με τις εμφανίσεις των Rapfugees, όπως ονομάζονται οι πρόσφυγες ράπερ. «Με εντυπωσιάζει πόσο οι πρόσφυγες εμπνέουν ο ένας τον άλλο μπροστά στο μικρόφωνο», λέει ο γερμανός μουσικός Τομπίας Σίρνεκ. Οι ηχογραφήσεις λαμβάνουν χώρα στο στούντιο Who.I.Am., στη βιομηχανική ζώνη του Μάνχαϊμ. Τα παρών δίνουν σχεδόν καθημερινά πρόσφυγες από το Ιράν, την Γκάμπια, τη Συρία και το Αφγανιστάν.
«Σημαντική βαλβίδα εκτόνωσης για τους πρόσφυγες»
Ο σύλλογος «Επιτροπή για τους πρόσφυγες» του ομόσπονδου κρατιδίου Βάδης-Βυρτεμβέργης επιδιώκει περισσότερα παρόμοια προγράμματα για τους πρόσφυγες. «Πρόκειται για ένα εξαιρετικό πρόγραμμα μιας και συμβάλλει με απτά αποτελέσματα στη γρήγορη ενσωμάτωση προσφύγων», λέει το μέλος του συλλόγου Γούλιαν Στάιγκερ. Ο ράπερ Τομπίας Σίρνεκ, ο οποίος δραστηριοποιείται ταυτόχρονα και ως κοινωνικός λειτουργός, είναι πεπεισμένος ότι η ραπ μουσική είναι για τους πρόσφυγες «σημαντική βαλβίδα εκτόνωσης για τα καθημερινά τους προβλήματα, τις ανησυχίες και την μοναξιά τους».
Όταν πέρυσι έφθαναν στις εγκαταστάσεις του πρώην αμερικανικού στρατώνα στο «Μπέντζαμιν Φράνκλιν» στου Μάνχαϊμ, το πολιτιστικό κέντρο Who.I.Am. απευθύνθηκε στους υπεύθυνους του προσφυγικού καταυλισμού ρωτώντας αν υπάρχουν μουσικοί που ενδιαφέρονται να συνεργαστούν με Γερμανούς. «Μέσω του τραγουδιού οι πρόσφυγες ράπερ μαθαίνουν να αποδέχονται ευκολότερα διαφορετικές απόψεις από τις δικές τους», λέει η Ούτε Μόκερ επικεφαλής του πολιτιστικού κέντρου. Και ο Τομπίας Σίρνεκ συμπληρώνει: «Οι πρόσφυγες ανακαλύπτουν μέσα από τη μεταξύ τους συνεργασία κοινά πολιτιστικά στοιχεία και αυτό τους βοηθά στην δύσκολη κατάσταση στην οποία, αναμφίβολα, βρίσκονται».
dpa / Στέφανος Γεωργακόπουλος