Η Γερμανία πρέπει να πάρει θέση

Η Süddeutsche Zeitung παροτρύνει τους Γερμανούς πολιτικούς να επιλέξουν ξεκάθαρη στρατηγική αντιμετώπισης της ευρωκρίσης σχολιάζοντας ότι μέχρι στιγμής έχει γίνει μονάχα σαφές σε τι αντιτίθενται. Όπως σημειώνει η εφημερίδα, η Γερμανία δεν θέλει μεταξύ άλλων «να παρεμβαίνει η ΕΚΤ, να δοθούν τραπεζικές αρμοδιότητες στο μηχανισμό διάσωσης και να χορηγηθεί πρόσθετη βοήθεια στην Ελλάδα». Η SZ επισημαίνει αναφερόμενη στο ρόλο της ΕΚΤ ότι «η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν είναι πιο ανεξάρτητος σε αυτήν την κρίση και πλησιάζει η στιγμή κατά την οποία θα ζητηθεί μία τελευταία κρίση και θα πρέπει να καθοριστεί πραγματικά ποια φιλοσοφία διάσωσης θέλει να επιλέξει κανείς. Επομένως δεν αρκεί πια η διαρκής εναντίωση. Τώρα τίθεται το ερώτημα τι υποστηρίζει κανείς».

Η SZ υποστηρίζει ότι έχουν απομείνει «κακές και πολύ κακές επιλογές» και εξηγεί: «η χείριστη επιλογή θα ήταν η κατάρρευση του ευρωπαϊκού νομισματικού συστήματος. Αν σε αυτή συμπεριλαμβάνεται ήδη και η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη είναι συζητήσιμο. Δεδομένου του γελοίου –συγκριτικά με το συνολικό πρόβλημα- κόστους στήριξης της Ελλάδας, οι θιασώτες της εξόδου καταγίνονται μόνο με την πολιτική τους αυτοϊκανοποίηση.(…) Η κακή επιλογή», καταλήγει το σχόλιο, «είναι μια παρέμβαση της ΕΚΤ. Επειδή ο μηχανισμός στήριξης μπορεί να παίξει τραπεζικό ρόλο μόνο μέσω αλλαγής των συνθηκών, κάτι για το οποίο δεν υπάρχει ούτε χρόνος, ούτε ο απαραίτητος πολιτικός δυναμισμός, πρέπει η ΕΚΤ να παρέμβει άμεσα».

Μία «διάγνωση» του ελληνικού προβλήματος

Την ανησυχία της για τις εξελίξεις στην Ελλάδα εκφράζει σε σχόλιό της η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Η εφημερίδα επισημαίνει: «Το πόσο άσχημη είναι η κατάσταση στην Ελλάδα είναι ευδιάκριτο σε δύο ειδήσεις: τα ταμειακά διαθέσιμα της κυβέρνησης, από τα οποία, για παράδειγμα, πληρώνονται οι δημόσιοι υπάλληλοι περιορίζονται ραγδαία. Επίσης, ο πληθυσμός έχει συρρικνωθεί τα τελευταία 10 χρόνια κατά περισσότερο από ένα εκατομμύριο. Δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς γιατί τόσο πολλοί Έλληνες (και Αλβανοί με έγκυρη άδεια παραμονής) γύρισαν και γυρίζουν την πλάτη στη χώρα. Δεν διακρίνουν κανένα μέλλον, καθώς οι προοπτικές είναι δυσμενείς».

Μία «διάγνωση» του προβλήματος χρέους της Ελλάδας επιχειρεί στις οικονομικές της σελίδες η Zeit. Η εβδομαδιαία εφημερίδα αναφέρεται στα ατού της Ελλάδας συγκαταλέγοντας σε αυτά τον ισχυρό τουρισμό, τις ενισχυμένες εξαγωγές ελληνικών προϊόντων όπως ελιές, καπνός και κρασί και τον ακμαίο κλάδο της ναυτιλίας. Στις αδυναμίες της Ελλάδας συγκαταλέγει την πενταετία οικονομικής ύφεσης, το αφιλόξενο επενδυτικό περιβάλλον και τη σχεδόν ανύπαρκτη βιομηχανία. Η εφημερίδα εντοπίζει ένα, κατά τη γνώμη της, ενδιαφέρον στοιχείο: «Την ώρα που η μεσαία τάξη και οι φτωχοί έπρεπε να υποστούν δραματικές περικοπές, οι πλούσιοι της Ελλάδας τις απέφυγαν σε μεγάλο βαθμό κατά τη διάρκεια της κρίσης. Έτσι το δημόσιο ταμείο έχει ετήσιες απώλειες 40 έως 45 δισ. ευρώ εξαιτίας της φοροδιαφυγής. Το μισό αυτού του ποσού θα επαρκούσε για να επαναφέρει ως ένα βαθμό τη χώρα σε ορθή πορεία».

Το δημοσίευμα καταλήγει με δύο συμβουλές. Προτρέπει τους αναγνώστες να αναγνωρίσουν την ιστορική προσφορά της Ελλάδας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Παράλληλα συνιστά να σταματήσουν οριστικά τα όποια σχόλια περί ελληνικής τεμπελιάς, καθώς οι Έλληνες εργάζονται στατιστικά περίπου 44 ώρες εβδομαδιαίως, ενώ οι Γερμανοί μόνο 41!

«Το αμάρτημα της Ελλάδας»

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung σε εκτενές άρθρο της με τίτλο "Το αμάρτημα της Ελλάδας" σημειώνει ότι οι διπλωματικές τριβές στο ζήτημα της ονομασίας ξαναβγήκαν στην επιφάνεια το τελευταίο διάστημα: «Αφορμή ήταν η επίσκεψη του γ.γ του ΟΗΕ Μπαν Κι-Μουν στα Σκόπια την περασμένη εβδομάδα, κατά την οποία ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρούεφκσι κάλεσε δημοσίως την Ελλάδα να σεβαστεί τα δικαιώματα της σλαβομακεδονικής μειονότητας στη χώρα. (…) Σύμφωνα με την επίσημη ελληνική θεώρηση, τέτοια μειονότητα δεν υπάρχει».

Όπως αναφέρει ο αρθρογράφος, «μία αιτία για την ευαισθησία της ελληνικής διπλωματίας κάθε φορά που γίνεται αναφορά σε μία σλαβομακεδονική μειονότητα εντοπίζεται στο παρελθόν: Το 1949 έλαβε χώρα στην Ελλάδα ένας εθνικός διωγμός, ο οποίος δεν έχει γίνει πραγματικά αντικείμενο μελέτης μέχρι σήμερα. Πρόκειται για ένα σκοτεινό κεφάλαιο της νεώτερης ελληνικής ιστορίας. (…) Πριν ένα αιώνα περίπου , στον Α’ Βαλκανικό Πόλεμο, η Ελλάδα κατέκτησε το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορικής Μακεδονίας από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. (…) Οι Έλληνες αποτελούσαν μειονότητα σε μεγάλο μέρος της κατακτηθείσας περιοχής. Σε ανάμνηση και της καταπίεσης που είχαν υποστεί στη συνέχεια στην Ελλάδα, πολλοί Σλαβομακεδόνες τάχθηκαν κατά πλειοψηφία με το μέρος των κομμουνιστών στον ελληνικό Εμφύλιο, γεγονός που τους κόστισε ακριβά μετά την ήττα. Δεκάδες χιλιάδες διέφυγαν και δεν τους επετράπη ποτέ, σε αντίθεση με τους ‘γνήσιους Έλληνες’ πρόσφυγες, να επιστρέψουν».


Επιμέλεια: Άρης Καλτιριμτζής

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου