«Γιατί πρέπει να βοηθήσουμε την Ελλάδα»

«Είναι καιρός να ληφθεί μία απόφαση για την Ελλάδα», τιτλοφορείται σχόλιο του Wolfgang Münchau στη γερμανική έκδοση των Financial Times: «Οι αγορές αντιδρούν με απορία για τη στάση της Γερμανίας στην ελληνική κρίση. Η καγκελάριος πρέπει να πάρει σαφή θέση, μολονότι της είναι δύσκολο. Υποστηρίζουμε τελικά τη ελληνικό πρόγραμμα σταθερότητας ή όχι;» ρωτά ο σχολιαστής και επισημαίνει:

Πρέπει να ληφθεί απόφαση για την Ελλάδα

«Στις Βρυξέλλες η Άγκελα Μέρκελ διαβεβαιώνει ότι η Γερμανία δεν θα σταθεί εμπόδιο σε μία λύση, στο βαθμό που η Ελλάδα προχωρά στην εξυγίανση των δημοσιονομικών της. Στη Γερμανία η συμφωνία αυτή πουλιέται διαφορετικά. Δεν πρόκειται για βοήθεια, αλλά για αυτοβοήθεια. Δίνεται έτσι το μήνυμα στις τράπεζες ότι η Ελλάδα δεν θα αφεθεί η στην τύχη της, εάν περιέλθει σε δεινή θέση».

«Οι αγορές ερμηνεύουν τη γερμανική θέση ως εξής: η Γερμανία αποκομίζει τα μεγαλύτερα οφέλη από την ΟΝΕ, διότι με το ευρώ μπόρεσε να σταθεροποιηθεί η συναλλαγματική ισοτιμία που είναι τόσο σημαντική για τις γερμανικές εξαγωγές. Μόνον με τον τρόπο αυτό η Γερμανία μπόρεσε να αναπτύξει τόσο θεαματικά την ανταγωνιστικότητά της. Και επειδή ένα πλεόνασμα του ισοζυγίου λογικά συνεπάγεται και ένα πλεόνασμα καταθέσεων, οι γερμανικές τράπεζες έχουν συσσωρεύσει και ένα πλεόνασμα σε ξένα χρεόγραφα. Με τα δεδομένα αυτά θα ήταν λογική συνέπεια η βοήθεια προς την Ελλάδα. Διότι, πρώτον το κόστος είναι αμελητέο, αν και ενδέχεται να είναι και όφελος. Τα 5 δισ. ευρώ που συζητούνται δεν είναι σε καμία περίπτωση επιχορήγηση, αλλά ένα υψηλότοκο δάνειο ή μία εγγύηση. Και δεύτερον διασφαλίζουμε την εμπιστοσύνη σε ένα σύστημα, από το οποίο κανείς δεν ωφελείται περισσότερο απ’ όσο εμείς οι ίδιοι...»

«Αντίθετα, στη Γερμανία και επειδή η καγκελάριος για μία φορά ακόμα δεν είναι σε θέση να εξηγήσει γιατί σε στιγμή εκτάκτου ανάγκης απαιτούνται συγκεκριμένες κινήσεις, έχουν πάρει το πάνω χέρι οι ηθικολόγοι της οικονομίας που πρεσβεύουν ότι η Ελλάδα πρέπει να πληρώσει για τις αμαρτίες της...και να συρθεί μετανοημένη στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αν χρειαστεί χρήματα».

Η Ευρώπη πρέπει να στηρίξει την Ελλάδα

«Γιατί πρέπει να βοηθήσουμε τους Έλληνες», είναι ο τίτλος σχολίου της Die Welt του Βερολίνου: «Η χρηματοπιστωτική κρίση ταρακουνάει την ΟΝΕ. Οι κερδοσκόποι ποντάρουν στην χρεοκοπία της Ελλάδας με τα ασφάλιστρα κινδύνου. Μαζί τους και οι χρηματοπιστωτικοί οίκοι, Goldman Sachs, Morgan Stanley και Barclay που κανονικά δεν θα έπρεπε καν τώρα να υπήρχαν. Θρασύτατη είναι ειδικά η Goldman Sachs που χωρίς κρατική βοήθεια δεν θα υπήρχε. Και επιπλέον βοήθησε την ελληνική κυβέρνηση στην παραποίηση των στοιχείων και τώρα κερδοσκοπεί σε βάρος της με την εσωτερική πληροφόρηση του διαθέτει.»

«Κανονικά θα έπρεπε η πολιτική να έχει κηρύξει τον πόλεμο στις χρηματαγορές. Εκείνο όμως που ζούμε τώρα, είναι η ελληνική τραγωδία. Η ευρωπαϊκή πολιτική δεν είναι ώριμη να αντιμετωπίσει τέτοιες κρίσεις και αντί να τροφοδοτήσει την Αθήνα με ρευστό, οι υπουργοί Οικονομικών και η ΕΚΤ ασκούν δριμεία κριτική στους Έλληνες.»

«Δεν έχουμε πολύ χρόνο. Η Αθήνα πρέπει μέχρι τον Απρίλιο να αναχρηματοδοτήσει το χρέος της με πάνω από 20 δισεκατομμύρια ευρώ, τα ασφάλιστρα κινδύνου είναι ήδη υψηλά και οι κερδοσκόποι τρίβουν τα χέρια τους. Η Ευρώπη πρέπει τώρα να στηρίξει οικονομικά την Ελλάδα. Η χώρα χρειάζεται μια ευκαιρία για να σταθεί στα πόδια της. Μόνον έτσι μπορούν Ελλάδα, Ισπανία και σία να βγουν από το αδιέξοδο των υπέρογκων χρεών. Κατά συνέπεια πρέπει να ακυρωθούν και οι επιζήμιες οικονομικά ‘εντολές λιτότητας’ των Βρυξελλών.»

Η ‘αξία’ των οίκων αξιολόγησης

Τέλος η οικονομική εφημερίδα του Ντίσελντορφ Handelsblatt με τίτλο «Το σύστημα κρέμεται από μια κλωστή», αναλύει τον ρόλο των οίκων αξιολόγησης και ζητά να αναλάβουν την αποστολή αυτή ανεξάρτητοι θεσμοί.

«Υπάρχουν τρεις οίκοι αξιολόγησης που ελέγχουν την φερεγγυότητα των μεγάλων επιχειρήσεων, των χρηματοπιστωτικών πακέτων και των χωρών. Αυτοί οι τρεις οίκοι απέτυχαν παταγωδώς να αξιολογήσουν σωστά τα σαθρά χρηματοπιστωτικά πακέτα. Έτσι μπορεί να μην προκάλεσαν την κρίση, αλλά δεν λειτούργησαν καν σαν αποφασιστικοί ελεγκτές. Επομένως, θα έπρεπε να συσταθούν καινούργιοι οίκοι αξιολόγησης ή ίσως και ένα καινούργιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Σήμερα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο: οι αποτυχημένοι πρωταγωνιστές της κρίσης εξακολουθούν, με κάποιες μεταρρυθμίσεις, να παίζουν και τώρα πρωταγωνιστικό ρόλο: στην περίπτωση της Ελλάδας αποφασίζει η ομάδα του οίκου Moody’s, εάν μπορεί η Ελλάδα να διαθέσει τα ομόλογά της σαν εγγύηση προς την ΕΚΤ για δανειοδότηση των τραπεζών της. Μια σημείωση αυτών των κυρίων μπορεί να ταρακουνήσει το ευρώ και να προκαλέσει νέα οικονομική κρίση. Το σύστημά μας λοιπόν κρέμεται από μια κλωστή.

Γι’ αυτό για την αξιολόγηση της φερεγγυότητας κρατών αυτό σημαίνει ότι επείγει η σύσταση ενός πραγματικά ανεξάρτητου θεσμού που θα αξιολογεί τη φερεγγυότητα των εθνικών οικονομιών. Διότι είναι σίγουρο πως η Ελλάδα δεν είναι η τελευταία σοβαρή κρίση στην ΟΝΕ. Εάν η ΕΚΤ επιδιώκει να προλάβει τέτοιες εξελίξεις, πρέπει να αντιδράσει τώρα.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σταμάτης Ασημένιος