Από σαρωτές αποσκευών σε σαρωτές σώματος

Ο έλεγχος στα αεροδρόμια έχει συνήθως διάφορες φάσεις. Οι επιβάτες νομίζουν ότι με τον έλεγχο των χειραποσκευών, των παπουτσιών και του φορητού ηλεκτρονικού υπολογιστή ολοκληρώνεται η διαδικασία. Δεν είναι έτσι. Για την εταιρία Smiths Heinemann, με έδρα το Βισμπάντεν, ο έλεγχος συνεχίζεται και στο υπόγειο των αεροδρομίων, όπου βρίσκονται οι αποσκευές των επιβατών. «Αυτοί οι χώροι δεν κλιματίζονται και δεν είναι τόσο καλαίσθητοι και καθαροί, όπως είναι τα σημεία ελέγχου στις πύλες», υποστηρίζει ο Στέφαν ΄Αουστ, διευθυντής πωλήσεων της εταιρίας. «Με άλλα λόγια, οι συνθήκες, κάτω από τις οποίες λειτουργούν τα μηχανήματα, είναι εξαιρετικά δύσκολες, αν σκεφτεί κανείς αεροδρόμια της Νοτιοανατολικής Ασίας ή της Αφρικής».

1800 συσκευές μέσα σε 2 δευτερόλεπτα

Η εταιρία, που έρχεται πρώτη σε πωλήσεις σαρωτών συσκευών, έχει τοποθετήσει 700 τέτοιες συσκευές σε ολόκληρο τον κόσμο. Για να εξασφαλιστεί απρόσκοπτη λειτουργία τους η Smiths Heinemann έχει κατασκευάσει ένα δωμάτιο με θερμοκρασία που θυμίζει Σιβηρία και Σαχάρα, όπου ελέγχεται η αντοχή των συσκευών. Ο τρόπος λειτουργίας τους είναι ο ίδιος: πρώτα ακτινογραφείται η αποσκευή και τη σκυτάλη παίρνει ένας ανιχνευτής εκρηκτικών υλών. Τρία μυστικά κρατά η εταιρία ως κόρη οφθαλμού: την πηγή της ακτινοβολίας, τον παραλήπτη της ακτινογραφίας και το λογισμικό του υπολογιστή.

Η σημασία του τελευταίου γίνεται όλο και πιο σημαντική, γιατί στις σύγχρονες συσκευές οι αποσκευές ακτινογραφούνται 5 φορές και ο υπολογιστής πρέπει μέσα σε 2 δευτερόλεπτα να αξιολογήσει τις 5 φωτογραφίες και να τις χαρακτηρίσει ύποπτες ή όχι. Μέσα σε 2 δευτερόλεπτα πρέπει να αξιολογήσει μέχρι και 1800 συσκευές.

Όλες οι συσκευές ακτινογράφησης έχουν εκπονηθεί από τη γερμανική Heinemann. Αντίθετα οι ανιχνευτές εκρηκτικών υλών προέρχονται από τη μητρική Smiths Detection. Ο ιδρυτής της Heinemann, Βάλτερ Χάινεμαν, θεωρείται πρωτοπόρος της τηλεόρασης, γιατί ανέπτυξε μια τεχνική που εξασφάλισε την πρώτη ζωντανή αναμετάδοση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936. Το 1946 ίδρυσε την εταιρία του και όταν πέθανε, το 1981, η Ζίμενς κατείχε ήδη το πλειοψηφικό πακέτο. Το 1993 η Ράινμεταλ αγόρασε τη Χάινεμαν για να την πουλήσει αργότερα, το 2002, λίγο μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις στη Ν. Υόρκη και την Ουάσιγκτον στη Smiths Detection.

«Δεν θέλουμε πιπ σόου»..

Η ραγδαία ανάπτυξη της Smiths Heinemann συνδέεται οπωσδήποτε με τις τρομοκρατικές επιθέσεις των τελευταίων χρόνων. Μέχρι τώρα η εταιρία επιβιώνει μόνο από τις πωλήσεις σαρωτών αποσκευών, πολύ σύντομα όμως αυτό μπορεί να αλλάξει. Αυτήν την εποχή υπηρεσίες σε ολόκληρο τον κόσμο δοκιμάζουν σαρωτές σώματος της εταιρίας. Τα ΜΜΕ και οι εμπειρογνώμονες για την προστασία δεδομένων τις αποκαλούν «σαρωτές γύμνιας», αλλά ο διευθυντής της εταιρίας Μπέρνχαρντ Ζεμλινγκ διαφωνεί. «Δεν θέλουμε ένα πιπ σόυ», λέει, «αλλά μια εντελώς κανονική φωτογραφία, όπως την παίρνουμε με τη βιντεοκάμερα. Θέλουμε να δείξουμε μόνο τα αντικείμενα που φέρει ο επιβάτες στο σώμα του, έτσι ώστε ο χειριστής να γνωρίζει ότι σε εκείνο το σημείο πρέπει να κάνει επιπλέον έλεγχο.

Ο υπουργός Εσωτερικών του κρατιδίου της ΄Εσσης θέλει να δοκιμάσει τη συγκεκριμένη συσκευή στο αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης, αλλά υπάρχουν αντιδράσεις. Για παράδειγμα, ο βουλευτής των Πρασίνων Γύργκεν Φρέμριχ αναρωτιέται αν τα κενά ασφάλειας στα αεροδρόμια μπορούν να καλυφθούν από την πρόοδο της τεχνολογίας. «Οι μισθοί συνεχώς πιέζονται προς τα κάτω, οι συνθήκες εργασίας για το προσωπικό των αεροδρομίων συνεχώς χειροτερεύουν», λέει ο Φρέμριχ. «Νομίζω ότι θα πρέπει να κάνει κανείς δεύτερες σκέψεις πριν αναλωθεί στην αναζήτηση νέων και αποτελεσματικότερων τεχνολογικών μέσων».

Jan Fredikson/Ειρήνη Αναστασοπούλου

Υπεύθ. σύνταξης: Βιβή Παπαναγιώτου