Έλληνες μαθητευόμενοι στη Siemens

«Europeans», δηλαδή «Ευρωπαίοι», αυτός είναι ο τίτλος ενός προγράμματος της Siemensπου ξεκίνησε το περασμένο φθινόπωρο στο Βερολίνο. Το σκεπτικό του είναι να εκπαιδευτούν νέοι και νέες από ευρωπαϊκές χώρες είτε στο επάγγελμα του ηλεκτρονικού είτε του μηχατρονικού, ενός επαγγέλματος το οποίο συνδυάζει τις δεξιότητες του μηχανικού και του ηλεκτρονικού.

Στο πρόγραμμα συμμετέχουν 29 άτομα από 13 ευρωπαϊκές χώρες, μεταξύ των οποίων και από την Ελλάδα. Για τον τρόπο με τον οποίο επιλέχτηκαν οι έλληνες μαθητευόμενοι η υπεύθυνη αυτού του προγράμματος Στεφανί Άκερμαν αναφέρει: «Η θυγατρική της Siemens στην Ελλάδα εξέφρασε το ενδιαφέρον για την εκπαίδευση ηλεκτρονικών και μηχατρονικών. Κατόπιν προκήρυξαν (θέσεις), επέλεξαν τους υποψηφίους και τους έστειλαν στο Βερολίνο για να εκπαιδευτούν. Από τους χιλιάδες έλληνες υποψηφίους επιλέχθηκαν έξι άτομα».

Για έναν αξιοπρεπή μισθό στη Γερμανία

Τέσσερις χιλιάδες νέες και νέοι υπέβαλαν αίτηση. Από αυτούς τελικά επιλέχθηκαν 2 κοπέλες και 4 νέοι, όλοι τους με πτυχίο τριτοβάθμιας σχολής. Οι λόγοι για τους οποίους αποφάσισαν να έρθουν στη Γερμανία είναι διαφορετικοί. Η Μαριάννα για παράδειγμα ήθελε να φύγει οπωσδήποτε από την Ελλάδα, ο Βλάσης πάλι όταν τελείωσε το Πολυτεχνείο ως τοπογράφος-μηχανικός δεν έβρισκε δουλεία. Το ίδιο ισχύει και για τον Γιώργο, ο οποίος αποφοίτησε από το τμήμα Μηχανολογίας του ΤΕΙ Πάτρας.

«Εμείς, ή μάλλον ορισμένοι από εμάς, επιλέξαμε να μην κάνουμε μεταπτυχιακό, που θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει. Κάνουμε κάτι που μπορεί να μας δώσει μετά μια μεγάλη προοπτική και να μας παρέχει σταθερό μισθό, που για μένα είναι το πιο βασικό. Μπορεί να μην είναι ο τεράστιος μισθός που θα πάρεις με ένα μάστερ, αλλά θα είναι ένας μισθός που θα σε κάνει να ζήσεις τη ζωή σου, και μάλιστα πολύ καλά», λέει ο Γιώργος.

Κατά πόσο όμως τους προβληματίζει το γεγονός ότι η εκπαίδευσή τους στο Βερολίνο είναι στην ουσία μια μαθητεία, που βασική προϋπόθεση για να την ξεκινήσει κανείς, είναι το απολυτήριο γερμανικού εννεατάξιου σχολείου; Η Εμμανουέλλα, που έχει σπουδάσει στο τμήμα Ηλεκτρονικών Υπολογιστικών Συστημάτων στο ΤΕΙ Πειραιά τονίζει πως τα ελληνικά ΑΕΙ και ΤΕΙ δεν δίνουν σημασία στην απόκτηση πρακτικής γνώσης. «(…) O εξοπλισμός, τα μηχανήματα που είναι αναγκαία για την εκπαίδευση, δεν θα τα βρεις στην Ελλάδα, δεν είναι τόσο εύκολο. Και για αυτό πιστεύω ότι υπερτερεί αυτό το σύστημα στη Γερμανία. Δε νιώθω ότι υποβαθμίζομαι. Αντ΄ αυτού νιώθω ότι μαθαίνω πράγματα, τα οποία δεν είχα τη δυνατότητα να μάθω στην Ελλάδα», αναφέρει η Εμμανουέλα.

Συνδυασμός θεωρίας και πράξης στα εργαστήρια

Για τα επόμενα τρεισήμισι χρόνια που θα βρίσκονται στο Βερολίνο οι μαθητευόμενοι θα εκπαιδεύονται τρεις μέρες την εβδομάδα, τόσο σε πρακτικό επίπεδο στα εργαστήρια της Siemens όσο και σε θεωρητικό, στο επαγγελματικό σχολείο που συστεγάζεται στα κτίρια της εταιρίας. Για τον Αριστείδη, ο οποίος είναι ηλεκτρολόγος και μηχανικός υπολογιστών με μάστερ στις Τηλεπικοινωνίες, τα πλεονεκτήματα είναι απτά: «Στην Ελλάδα τα Πανεπιστήμια δεν έχουν άμεση σχέση με τις επιχειρήσεις και για αυτό δεν έχεις την τεχνογνωσία. Έχεις μόνο το θεωρητικό υπόβαθρο. (...) Αύριο, ακόμη και να μην δουλέψουμε στη Siemens, έχουμε ένα τέτοιο τεχνικό υπόβαθρο μπορούμε παντού να εργαστούμε, χωρίς ελλείψεις στις τεχνικές γνώσεις».

Ο αριθμός των μαθητευόμενων στην Siemens ανέρχεται στα περίπου 7.000 άτομα, από τα οποία οι 1.350 εκπαιδεύονται στο Βερολίνο σε 20 διαφορετικά επαγγέλματα. Όπως είθισται οι μαθητευόμενοι παίρνουν μηνιαίες αποδοχές, που ανέρχονται στα 650 ευρώ το μήνα και είναι ασφαλισμένοι. Οι μαθητευόμενοι στα πλαίσια του προγράμματος «Ευρωπαίοι» έχουν επιπλέον δωρεάν στέγαση και τέσσερις δωρεάν πτήσεις τον χρόνο για την Ελλάδα. Με τα εντατικά μαθήματα γερμανικών τις πρώτες έξι εβδομάδες και με τα εβδομαδιαία μαθήματα γλώσσας στη συνέχεια, οι νεαροί Έλληνες είναι σε θέση να παρακολουθούν τα μαθήματα στη Siemens που γίνονται αποκλειστικά στα γερμανικά.

Στο Βερολίνο έχουν έρθει με την προοπτική να προσληφθούν στην θυγατρική της Siemens στην Ελλάδα. Αλλά θα επιστρέψουν όλοι τους στην πατρίδα; Για τον Νίκο, που έχει σπουδάσει τεχνικός υπολογιστών και δικτύων σε ιδιωτικό Ινστιτούτο Επαγγελματικής Κατάρτισης, το ζητούμενο είναι άλλο: «Εμένα μου αρέσει πολύ αυτό που κάνω, ότι δηλαδή είμαι ηλεκτρονικός, ότι σπουδάζω εδώ ηλεκτρονική και ότι κάποια στιγμή θα ασχοληθώ με την ηλεκτρονική σε επαγγελματικό επίπεδο. Είτε κάτσω εδώ είτε όχι, δεν με πολυαπασχολεί».

Παναγιώτης Κουπαράνης, Βερολίνο

Υπεύθ. σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη