SZ: Φοβισμένη αντίδραση της ΕΚΤ στην αύξηση του πληθωρισμού

Παρ’ όλα τα μέτρα που έχει λάβει η Ε.Κ.Τ. και παρά τη διαρκή αυστηροποίηση της νομισματικής πολιτικής, στο τέλος Απριλίου ο πληθωρισμός σημείωσε εκ νέου αύξηση, φτάνοντας στο 7%. Η Ε.Κ.Τ. ωστόσο, αποφάσισε την περαιτέρω αύξηση του βασικού επιτοκίου κατά 0,25% - εν αντιθέσει με τις προηγούμενες διαδοχικές αυξήσεις ύψους 0,5%. «Ξαφνικά η Ε.Κ.Τ. αντιδρά φοβισμένα», γράφει η Süddeutsche Zeitung. «Ως θεσμός, έχει τη δύναμη να περιορίσει τον πληθωρισμό και μετά από κάποιο δισταγμό στην αρχή των αυξήσεων των τιμών, προχώρησε πολύ αποφασιστικά. Όμως τώρα, αποφασίζει να περιορίσει την αύξηση των επιτοκίων, παρά το γεγονός ότι ο πληθωρισμός παραμένει υψηλός και δη παρουσιάζοντας μικρή αύξηση. Ταυτοχρόνως, η τραπεζική κρίση φαίνεται (ακόμη) λιγότερο απειλητική από ό,τι προσφάτως. Επομένως, τώρα θα ήταν μια καλή στιγμή για δράση».

Από την πλευρά της, η Frankfurter Allgemeine Zeitung σχολιάζει όσους διαρκώς επικρίνουν την Ε.Κ.Τ: «Τους τελευταίους δώδεκα μήνες, η Ε.Κ.Τ. αύξησε τα βασικά της επιτόκια πολύ ταχύτερα και απότομα από ό,τι είχαν προβλέψει οι επικριτές της στη Γερμανία. Όταν η Ε.Κ.Τ. αύξησε τα επιτόκια της για πρώτη φορά και η ευρωζώνη δεν κατέρρευσε, τότε είπαν ότι η Ε.Κ.Τ. θα πρέπει να σταματήσει γρήγορα διότι διαφορετικά η ευρωζώνη θα κατέρρεε, κάτι που τελικά δεν συνέβη. Την ίδια στιγμή, πολλοί πολιτικοί και επιχειρηματίες, οι οποίοι ζητούσαν υψηλότερα επιτόκια όταν αυτά ήταν ακόμη χαμηλά, διαμαρτύρονται τώρα ξανά. Είναι σημαντικό να αφεθεί η νομισματική πολιτική σε ένα ανεξάρτητο όργανο», καταλήγει η FAZ.

Υπερβολικές οι υποσχέσεις του Κιλιτσντάρογλου;

Οι τουρκικές εκλογές βρίσκονται και επισήμως προ των πυλών. Ο ηγέτης της τουρκικής αντιπολίτευσης, Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου προβαίνει σε ολοένα και περισσότερες υποσχέσεις, επιδιώκοντας να πείσει το εκλογικό σώμα πως, ιδίως στα μεγάλα οικονομικά ζητήματα με τα οποία έρχεται αντιμέτωπη η χώρα, ότι αυτός έχει τη λύση. Η Handelsblatt, ωστόσο, εκφράζει ορισμένους προβληματισμούς: «Ο Κιλιτσντάρογλου δίνει σήμερα πολλές υποσχέσεις. Για παράδειγμα, υπόσχεται να μην επιβαρύνει τους δικαιούχους του κατώτατου μισθού με φόρους – παρ' όλο που οι κατώτατοι μισθοί απαλλάσσονται ήδη από τη φορολογία εισοδήματος εδώ και ενάμιση χρόνο. [...] Ακόμη, στις προεκλογικές αφίσες υπόσχεται επενδύσεις ύψους 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Αλλά δεν εξηγεί που θα βρεθούν αυτά τα χρήματα», παρατηρεί η οικονομική εφημερίδα.

Πάντως, η οικονομική διαχείριση του Ερντογάν έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια μεγάλου μέρους της εκλογικής του βάσης, ακόμη και στο εξωτερικό. Για τους Τούρκους της Γερμανίας, για παράδειγμα, και συγκεκριμένα της Βαυαρίας, «η οικονομική κρίση στην Τουρκία είναι πλέον αισθητή, όταν ταξιδεύουν οι ίδιοι στην πατρίδα τους ή όταν συγγενείς και γνωστοί τους εκμυστηρεύονται τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν», όπως αναφέρει η SZ. «Παράλληλα, οι τουρκικές εκλογές χαρακτηρίζονται από έναν "συναισθηματισμό”: η αντιπολίτευση ποντάρει στην ενότητα, ο Ερντογάν στη διαίρεση, η οποία είναι παρούσα, ακόμη και μέσα στις οικογένειες, ακόμη και στην ίδια γενιά». Σε αυτές τις εκλογές, φαίνεται πως «ο Κιλιτσντάρογλου είναι η επικρατέστερη επιλογή», ακόμη και για κάποιον που δεν συμφωνεί με όλα όσα πρεσβεύει ο ηγέτης της αντιπολίτευσης, αλλά απλώς αντιτίθεται στον Ερντογάν.

Περιορισμοί στις αμοιβές πρώην καγκελαρίων;

Στη Γερμανία, πάντως, η περίπτωση του Γκέρχαρντ Σρέντερ είναι αυτή που τίθεται στο επίκεντρο της πολιτικής συζήτησης. Η γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε να αφαιρέσει το γραφείο του πρώην καγκελαρίου του SPD στη Βουλή, λόγω της εγγύτητάς του με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ως εκ τούτου, ο Σρέντερ κινήθηκε νομικά για την επιστροφή του γραφείου του. Σύμφωνα με την FAZ, «ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας αποκαλύπτει την ασυδοσία και την ιδιότυπη αντίληψη για το κράτος και την υπηρεσία προς αυτό. Ουσιαστικά, δεν υπάρχει καμία εμπεριστατωμένη νομική ρύθμιση σχετικά με την προικοδότηση των πρώην ομοσπονδιακών καγκελαρίων και τη συνέχιση των επίσημων καθηκόντων τους. Όπως δεν υπάρχει επίσης κανένα δικαίωμα σε ένα ορισμένο επίπεδο παροχών. […] Με αφορμή την περίπτωση του Σρέντερ, πρέπει να σχηματιστεί ένα κανονιστικό πλαίσιο για την επαρκή προικοδότηση, αλλά και την απώλειά της».

Η SZ συμφωνεί, επικρίνοντας την κατάληψη περισσότερων και υψηλά αμειβόμενων αξιωμάτων από πρώην καγκελαρίους: «ο ισχύων κανονισμός είναι ένα χάος. Γιατί η Άνγκελα Μέρκελ πρέπει να κατέχει εννέα αξιώματα, ορισμένα από τα οποία είναι υψηλά αμειβόμενα; Στη δε περίπτωση του Χέλμουτ Σμιτ και του Χέλμουτ Κολ, τα αξιώματά τους εξακολουθούσαν να χρηματοδοτούνται από τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό ακόμη και μετά τον θάνατό τους. Καθίσταται απαραίτητος ένας σταθερός αριθμός θέσεων και ένα οικονομικό, αλλά και χρονικό ανώτατο όριο».

Γιώργος Πασσάς