«Naked»: η φυσιολογική διαφορετικότητα

«Ο πατέρας μου γεννήθηκε μεταξύ των Παγκοσμίων Πολέμων. Ποτέ δεν του μίλησα για τη σεξουαλικότητά μου. Χαίρομαι που στις μέρες μας στη Γαλλία άνδρες μπορούν να παντρευτούν άνδρες. Θεωρώ ότι θα έπρεπε να ήταν εφικτό πολύ νωρίτερα», λέει ο Υ. από τη Γαλλία. Αυτός και 200 περίπου ομοφυλόφιλοι άνδρες πόζαραν στον φακό του ρουμάνου φωτογράφου Τιμπέριου Καπουντεάν στέλνοντας μήνυμα κατά της ομοφοβίας.

«Μεγάλωσα σε ένα ισπανικό χωριό. Με πείραζαν πολύ στο σχολείο. Όταν ήμουν περίπου 13 ένα μεγαλύτερο παιδί με πλησίασε ενώ καθόμουν και διάβαζα και μου είπε: «Είσαι βρώμικος!». Αμέσως μετά άδειασε πάνω μου ένα μπουκάλι κακάο. Έπαθα σοκ. Όλοι γύρω μου γελούσαν και με κοίταζαν σαν να ήμουν τέρας», εξομολογείται ο Χ. στο πλαίσιο του φωτογραφικού πρότζεκτ Naked.

«Μου ήταν πολύ δύσκολο να διαχειριστώ την αντίδραση του πατέρα μου. Άρχισε να μου φωνάζει και μου ξεκαθάρισε ότι ως γιος του θα είμαι πάντα ευπρόσδεκτος, αλλά ο φίλος μου δεν επιτρέπεται να έρθει στο σπίτι. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Σταμάτησα να του μιλάω για οκτώ χρόνια και αργότερα, χάρη στη γυναίκα του, όλοι οι σύντροφοί μου έρχονταν μαζί μου όποτε πήγαινα για επίσκεψη».

«Αν και κανείς δεν εκφοβίζει εμένα προσωπικά, βλέπω τι γίνεται με τους νεώτερους, πιο θηλυπρεπείς ομοφυλόφιλους με τους οποίους συνεργάζομαι. Τι σημαίνει 'αρσενικό'; Πρέπει όλοι να είμαστε νέοι και ισχυροί; Πρέπει όλοι να είμαστε μυώδεις; Είμαστε απλώς αντικείμενα του πόθου;»

«Όταν ζούσα με τους γονείς μου δούλευα βραδινός στο τοπικό αρτοποιείο. Τρεις μέρες αφού έκανα την εξομολόγηση στους γονείς μου είχα επιστρέψει σπίτι και πήγα για ύπνο νωρίς το πρωί. Η μητέρα μου μπήκε στο δωμάτιό μου φρικαρισμένη και με ρώτησε: 'Σε ποιον άλλο είπες ότι είσαι έτσι;' Κάποιος είχε γράψει στο καπό του αυτοκινήτου μου τη λέξη 'αδερφή'. Εγώ το εξέλαβα ως παράσημο».

«Ήμουν στο σούπερ μάρκετ με τον φίλο μου. Πηγαίναμε κινηματογράφο και έτσι αγοράσαμε δυο μπουκάλια νερό, μερικά σνακ και σοκολάτα. Ήμασταν στην ουρά περιμένοντας να πληρώσουμε. Ξαφνικά ακούω πίσω μου να φωνάζει κάποιος: 'Γκέι, γκέι!' Θα μπορούσα να του είχα πει πολλά, αλλά παρέμεινα ψύχραιμος επειδή πολλές φορές τέτοιες συμπεριφορές έχουν βίαιη κατάληξη».

«Ένα βράδυ ήμουν σε ένα πάρκο στη Λα Κορούνια και μιλούσα με έναν φίλο. Ξαφνικά επτά άνδρες με κουκούλα μας περικύκλωσαν, άρχισαν να μας χτυπούν και μας αποκαλούσαν 'αδερφές'. Αντισταθήκαμε αλλά κατά τη διάρκεια του καυγά ένας από τους άνδρες με μαχαίρωσε δύο φορές στην πλάτη».

«Πάντα ήμουν 'χοντρούλης'. Τριχωτός έγινα στα 14. Τα παιδιά στο σχολείο με κορόιδευαν συχνά. Μεγαλώνοντας σε μια μικρή ιταλική πόλη, ποτέ δεν μιλούσα για τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό. Στα 30 μου πήγα στη Γαλλία ελπίζοντας σε μια καλύτερη ζωή ως ομοφυλόφιλος. Μια μέρα έπαθα κρίση και αποτρίχωσα με κερί όλο το σώμα μου. Ήμουν πολύ στεναχωρημένος. Πλέον προσπαθώ να αποδέχομαι το σώμα μου».

«Πήγα σινεμά με τις αδερφές, τη μαμά και τη θεία μου για να δούμε το '50 αποχρώσεις του γκρι'. Όταν τελείωσε η ταινία δύο κοπέλες μεταξύ 20 και 25 ετών με αποκάλεσαν 'αδερφή' από το πουθενά. Δεν πίστευα ότι οι άνθρωποι σκέφτονται ακόμη έτσι εν έτει 2018».

«Έμενα στο διαμέρισμα μιας μεγάλης κυρίας στο εξωτερικό, στην ανατολική Ευρώπη. Αυτή κάλεσε τον εγγονό της να με γνωρίσει. Ήπιαμε βότκα. Πολλή βότκα από το μπουκάλι. Άρχισε να μιλάει για την οικογένεια και το πως πρέπει να είναι. 'Αδερφές. Πρέπει να πεθάνουν όλες', είπε και με ρώτησε τι άποψη έχω: 'Δεν ξέρω' απάντησα λέγοντας ψέματα. 'Ποτέ δεν τις έχω σκεφτεί ιδιαίτερα'».

«Το γεγονός ότι άνδρες φωτογραφίζονται γυμνοί είναι το λιγότερο σημαντικό. Στόχος μου ήταν να δείξω ότι η διαφορετικότητα είναι φυσιολογική είτε πρόκειται για σεξουαλικό προσανατολισμό, είτε το σώμα, είτε την ηλικία ή την καταγωγή», τονίζει ο ρουμάνος φωτογράφος. Η φωτογραφική του σειρά θα εκτεθεί κατά τη διάρκεια της χρονιάς σε γκαλερί της Μαδρίτης, των Βρυξελλών και του Βουκουρεστίου.