Lieber Pierre, cher Wolfgang…

Περισσότερη αρμονία δεν θα μπορούσε να αποπνέει η κοινή εμφάνιση των δύο υπουργών Οικονομικών, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και Πιερ Μοσοβισί, στο κατάμεστο με φοιτητές αμφιθέατρο του Ελεύθερου Πανεπιστημίου του Βερολίνου. Σε σημείο που κάποιος φοιτητής ζήτησε από τους δύο υπουργούς να εκδηλώσουν τις αντιθέσεις τους, αφού προέρχονται από διαφορετικά κόμματα και υποστηρίζουν διαφορετικές θέσεις για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης.

Ανοίγει η ψαλίδα

Αλλά δεν του έκαναν τη χάρη. Ο Πιερ Μοσκοβισί ευχαρίστησε τον «cher Wolfgang» για την «αδελφική τελετή» του ιωβηλαίου για τα 25χρονα του γερμανογαλλικού οικονομικού συμβουλίου και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε  τον «cher Pierre» για την παρουσία του. «Δεν ήρθαμε εδώ για να βγάλουμε προς τα έξω τις αντιθέσεις μας αλλά για να βρούμε κοινές λύσεις» υπογράμμισε εμφατικά ο γερμανός υπουργός Οικονομικών. Όμως οι αντιθέσεις υπάρχουν και δεν μπορούν να κρυφτούν. Εδώ και ένα χρόνο από την εκλογή του Φρανσουά Ολάντ η γερμανογαλλική ατμομηχανή αγκομαχάει και οι διαφορές μεταξύ των δύο χωρών γίνονται μεγαλύτερες όσο ανοίγει η ψαλίδα στους τομείς της οικονομίας, της απασχόλησης και της δημοσιονομικής πειθαρχίας. Ενώ η Γερμανία παραμένει χώρα-υπόδειγμα, στη γειτονική της χώρα η ανεργία και το δημόσιο χρέος μεγαλώνουν.

Για τον Πιερ Μοσκοβισί η χρονική παράταση των δύο χρόνων που έδωσε στη χώρα του η Κομισιόν για να μειώσει στο 3% το χρέος της αποτελεί νέα πολιτική για να δοθεί περισσότερη έμφαση στην ανάπτυξη. Έτσι τουλάχιστον την απεκάλεσε μιλώντας στους φοιτητές. Στην κοινή συνέντευξη τύπου με τον γερμανό ομόλογό του αργότερα κατέβασε ταχύτητα. «Δεν μπορεί να γίνει λόγος για αλλαγή πολιτικής» είπε, ενώ για το τέλος του δόγματος της λιτότητας που επαναλάμβανε τις τελευταίες μέρες ούτε λόγος.

«Λατινικό» Σχέδιο Μοργκεντάου;

Η Γαλλία προβληματίζεται και φοβάται ότι είναι καταδικασμένη τα παίξει ρόλο κομπάρσου στην ΕΕ, «υποταγμένη στους Γερμανούς», όπως είχε πει πριν δύο χρόνια ο Ζακ Λυκ Μελανσόν, συμπρόεδρος του Αριστερού Κόμματος.  Υπάρχει εναλλακτική; Η προσκείμενη στο σοσιαλιστικό κόμμα εφημερίδα Libération δημοσίευσε πριν μερικές εβδομάδες ένα άρθρο γνώμης του ιταλού φιλόσοφου Giorgio Agamben με τον τίτλο «Να περάσει στην αντεπίθεση η Λατινική Αυτοκρατορία». Στο κείμενό αυτό κάνει αναφορά και η σημερινή Die Welt. Ο Agamben θυμίζει ένα κείμενο του ρωσογάλλου φιλοσόφου Alexandre Kojève, με τον τίτλο «Σκίτσο ενός δόγματος της Γαλλικής Πολιτικής», όπου περιγράφει το τέλος των εθνικών κρατών, όπως η Γαλλία, που όμως για να επιζήσουν θα πρέπει να ενταχθούν σε μεγάλες πολιτικές ενώσεις με λαούς που θα έχουν την ίδια νοοτροπία. Η λύση κατά τον Kojève θα ήταν να συμπτύξει η Γαλλία απέναντι στη Γερμανία μια Λατινική Αυτοκρατορία με την Ιταλία και την Ισπανία, με τον καθολικισμό ως πνευματικό σύνδεσμο ανάμεσά τους. Επιπλέον περιγράφει ένα «λατινικό» σχέδιο Μοργκεντάου, όπου η Γερμανία θα πρέπει να αποβιομηχανοποιηθεί, όπου μεταξύ άλλων οι γερμανοί αγρότες θα πρέπει να αγοράζουν τα λιπάσματα από τη Γαλλία, όπου η παραγωγή χάλυβα θα απαγορεύεται. Το μίσος για τη Γερμανία αμέσως μετά τον πόλεμο είναι κατανοητό, εκείνο που δεν είναι κατανοητό είναι πώς μια εφημερίδα όπως η Libération θυμίζει στους αναγνώστες της και μη ένα κείμενο του Kojève, σαν η σύμπτυξη αυτής της Λατινικής Αυτοκρατορίας να είναι πολιτική στρατηγική του παρόντος.

Ειρήνη Αναστασοπούλου/ die welt / afp/ dpa

Υπεύθ. Σύνταξης: Δήμητρα Κυρανούδη