1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

H κρίση πλήττει τη Σερβία

18 Μαΐου 2009

Η οικονομική κρίση πλήττει την αδύναμη Σερβία και προκαλεί απόγνωση στους εργαζόμενους.

https://p.dw.com/p/Hsdo
Εικόνα: BilderBox

Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης είναι πλέον αισθητές σε πολλές χώρες του κόσμου. Οι οικονομίες που τα τελευταία χρόνια είχαν σημειώσει υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης φαίνεται ότι αντέχουν περισσότερο από εκείνες που αντιμετωπίζουν χρόνια προβλήματα και δεν κατόρθωσαν στην ουσία να ορθοποδήσουν ποτέ. Μια από αυτές είναι η Σερβία, μια χώρα που βγήκε από έναν πόλεμο, μια χώρα που βομβαρδίστηκε και που από το 1990 βρίσκεται σε διαρκή κρίση.

Οι συνδικαλιστές ενδιαφέρονται για την τσέπη τους

Radovan Karadzic Proteste in Belgrad
Σε κρίση εδώ και 20 χρόνια η ΣερβίαΕικόνα: AP

Στη Σερβία το ποσοστό της πραγματικής ανεργίας υπερβαίνει το 40%. Οι θεσμοί κοινωνικής ασφάλειας είναι αδύναμοι, όπως άλλωστε και τα συνδικάτα. Αλλά και εκείνοι που εργάζονται δεν είναι βέβαιο ότι θα αποζημιωθούν για τη δουλειά τους. Σε διάφορα εργοστάσια της χώρας οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν απεργία πείνας, διεκδικώντας τα δεδουλευμένα. Κυβέρνηση και επιχειρηματίες αντιμετώπισαν τις διαμαρτυρίες με αδιαφορία μέχρι που κάποιος απεργός συνδικαλιστής επέλεξε μια φρικτή μορφή για να διαμαρτυρηθεί. Μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες, έκοψε τα δάχτυλα του χεριού και τα έβαλε στο στόμα του. Η εικόνα προκάλεσε σοκ σε τηλεθεατές, κυβέρνηση ακόμη και στους συνδικαλιστές, που στη Σερβία δεν είναι ιδιαίτερα ευυπόληπτοι. Οι ηγέτες των συνδικάτων ενδιαφέρονται για τα προσωπικά τους συμφέροντα, θα πει η δημοσιογράφος Γιέλιτσα Πουτνίκοβιτς και διευκρινίζει:

«Δυστυχώς στη Σερβία οι ηγέτες των συνδικάτων δεν ενδιαφέρονται για τα ζητήματα των εργαζομένων. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να γεμίσουν τη δική τους τσέπη και να κάνουν ταξιδάκια για σεμινάρια και ημερίδες. Δεν υπάρχουν οι άνθρωποι που θα συσπειρώσουν τους δυσαρεστημένους εργάτες και θα προωθήσουν μια πραγματική εξέγερση. Έναν αγώνα, όχι εναντίον της κυβέρνησης, αλλά υπέρ των δικαιωμάτων των εργαζομένων».

Με αδιαφανείς διαδικασίες οι ιδιωτικοποιήσεις

Ένας τέτοιος αγώνας δεν έχει πολλές ελπίδες επιτυχίας, εκτιμούν οι γνωρίζοντες πράγματα και καταστάσεις στην πολύπαθη χώρα. Από το 1990 η Σερβία βρίσκεται σε διαρκή κρίση. Πριν ακόμη εισβάλει η οικονομική κρίση, η ανεργία υπερέβαινε το 20%. Οι ανισότητες είναι κραυγαλέες, όχι μόνο μεταξύ των τάξεων αλλά και μεταξύ των διαφόρων περιοχών. Το κατά κεφαλήν εισόδημα στο Βελιγράδι είναι δεκαπλάσιο από εκείνο των επαρχιακών πόλεων. Το μεγαλύτερο μέρος των βιομηχανικών μονάδων είναι σε άθλια κατάσταση. Κάποιες ιδιωτικοποιήθηκαν μετά την εποχή του Μιλόσεβιτς με αδιαφανείς διαδικασίες. Και όπως υπογραμμίζει η πρόεδρος του Συμβουλίου για την Αντιμετώπιση της Διαφθοράς, Βέριτσα Μπάρατς: «Πιστεύω ότι έγιναν πολλές βρόμικες δουλειές κατά τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, όπως για παράδειγμα ξέπλυμα χρήματος και αγορές φτηνών ακινήτων προκειμένου αυτά να πουληθούν αργότερα ακριβότερα».

Αυτό είχε ως συνέπεια πολλές επιχειρήσεις να μην έχουν πλέον τα χρήματα να πληρώσουν τους εργάτες τους. μετά από 20 χρόνια κρίσης οι άνθρωποι στην Σερβία είναι σε απόγνωση. Ο αυτοακρωτηριασμός του συνδικαλιστή στο Νόβι Παζάρ οδήγησε πάντως σε κάποια μορφή λύσης. Όι εργαζόμενοι εισέπραξαν μια μορφή αποζημίωσης και καταβλήθηκαν οι εισφορές δύο ετών στα ασφαλιστικά τους ταμεία. Κάτι είναι κι αυτό.

Sanja Blagojevic/Σταμάτης Ασημένιος

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης