H oμοφυλοφιλία στην τέχνη

Νεαροί άνδρες, γυμνά σώματα λουσμένα στο φως, ώρες χαλάρωσης σε μια παραλία. Ο πίνακας αυτός ανήκει στον βρετανό ζωγράφο Σκοτ Τιουτ. Τον φιλοτέχνησε στα μέσα του 19ου αιώνα, όταν τα γυμνά σώματα ήταν τάση στη ζωγραφική. Συνήθως ζωγράφιζε άνδρες μοντέλα που είχε γνωρίσει στην Κορνουάλη.

Ο Συμεών Σολομών ήταν εβραίος, ομοφυλόφιλος ζωγράφος. Στον πίνακα βλέπουμε την ποιήτρια Σαπφώ από τη Λέσβο (δεξιά) με την ερωμένη της. Η Σαπφώ παρουσιάζεται με πιο ανδρόγυνη μορφή. Δύο περιστέρια πίσω τους συμβολίζουν τον έρωτά τους.

H βρετανίδα ζωγράφος Λώρα Νάιτς με τη γυμνή αυτοπροσωπογραφία της, είχε προκαλέσει σάλο, ιδίως στον συντηρητικό βρετανικό τύπο του 19ου αιώνα. Είχε χαρακτηρισθεί από πολλούς ως χυδαία, με ομοφυλοφιλικούς συμβολισμούς.

Ο Άγγλος ζωγράφος Τζον Κράξτον δέχτηκε έντονες επιρροές από την τέχνη της Μεσογείου. Ήδη το 1940 είχε ζωγραφίσει αυτό το διάσημο πορτρέτο ενός ναύτη του Αιγαίου σε κυβιστικό στιλ. Από το 1960 έζησε μόνιμα στην Κρήτη και συνέχισε να ζωγραφίζει ναυτικούς, ψαράδες και βοσκούς.

Ο Κουεντίν Κρισπ, ηθοποιός και σόουμαν, χρησιμοποίησε πολύ στη δουλειά του τη θηλυπρεπή του εικόνα. Στη φωτογραφία δύσκολα μπορεί να πει κανείς ότι δεν είναι γυναίκα. «Ήταν από τους ωραιότερους ανθρώπους που έχω γνωρίσει» είχε πει ο φωτογράφος Άνγκους Μακμπίν.

Στις αρχές του εικοστού αιώνα η σύγχρονη τέχνη χαρακτηρίστηκε από μια αντισυμβατική τάση. Στη λογοτεχνία, τη μουσική και τα εικαστικά εμφανίζονται καλλιτέχνες που θέλουν να κάνουν την ανατροπή, όπως με το κίνημα του Μπλούμσμπερι. Η εικαστικός Χάνα Γκλουκστάιν με αυτή την αυτοπροσωπογραφία της ήθελε να δηλώσει τη σεξουαλική της προτίμηση.