FR «Η τελευταία ευκαιρία της Κύπρου»

«Η τελευταία ευκαιρία της Κύπρου» επιγράφει το σχόλιο του στην Frankfurterrundschau o Gerd Höhler και σημειώνει:

«Ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ φαίνεται πως είναι ένας αδιόρθωτα αισιόδοξος. Μπορεί βέβαια να ξεκινούν τώρα οι συνομιλίες για την επανένωση του νησιού με δυο μήνες καθυστέρηση, αλλά ο Ταλάτ πιστεύει πως μέχρι το τέλος του χρόνου οι διαπραγματεύσεις θα μπορούσαν να οδηγηθούν σε ένα επιτυχές αποτέλεσμα. Ίσως και να πρόκειται βέβαια για μια υπολογισμένη αισιοδοξία. Ίσως ο Ταλάτ θέλει να διασφαλίσει από τώρα, πως στην περίπτωση που αποτύχουν οι συνομιλίες, και αυτό το υπογραμμίζει, δεν θα φταίνε οι Τουρκοκύπριοι».

Και η Frankfurterrundschau καταλήγει:

«Αυτοί που αντιτίθενται στο νότιο τμήμα του νησιού στην επανένωση δεν θα πρέπει να ξεχνούν τις συνέπειες αν αποτύχει και αυτή η προσπάθεια. Η διαίρεση του νησιού θα γινόταν πια καθεστώς. Η de facto ή ακόμα και η διεθνής νομική αναγνώριση του τουρκικού βόρειου τμήματος σαν ξεχωριστό κράτος θα ήταν θέμα χρόνου: βλ. Κοσσυφοπέδιο».

Το θέμα πάντως που κυριαρχεί σήμερα στο γερμανόφωνο τύπο είναι η πιθανή εξαγορά της Postbank, του αντιστοίχου Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου, από την γιγαντιαία Deutsche Bank. Η Süddeutsche Zeitung υπογραμμίζει:

«Εάν αυτή η αγοροπωλησία δεν αποτύχει την τελευταία στιγμή τότε ο Γιόζεφ Ακερμαν και όλοι οι υπόλοιποι πρόεδροι των γερμανικών τραπεζών, μέσα σε τρεις εβδομάδες θα κατάφερναν αυτό που δεν κατάφεραν τα προηγούμενα δέκα χρόνια. Από τις τέσσερεις μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες που απέμειναν έφτιαξαν δυο καινούργιες. Είναι ορθό πως οι γερμανικές τράπεζες ενώνουν τις δυνάμεις τους. Και τα συνεταιριστικά πιστωτικά ιδρύματα ετοιμάζονται να κάνουν το ίδιο και οι τράπεζες των κρατιδίων όπως στη Στουτγάρδη και στο Μόναχο θα μπορούσαν και αυτές να εξελιχθούν σε πολύ ισχυρά χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.»

Με μεγαλύτερο σκεπτικισμό βλέπει αυτές τις συγχωνεύσεις η αριστερή εφημερίδα Tageszeitung του Βερολίνου, η οποία προτείνει μεγαλύτερη πολιτική προστασία απέναντι στα συνεταιριστικά πιστωτικά ιδρύματα:

«Καθήκον της πολιτικής θα ήταν να διατηρήσει τα μεγάλα ποσοστά που διατηρούν στην αγορά τα συνεταιριστικά πιστωτικά ιδρύματα. Αντίθετα όμως ο κίνδυνος φαίνεται να προέρχεται από την πολιτική: στις Βρυξέλλες οι λομπίστες των μεγάλων τραπεζών προσπαθούν να αποδυναμώσουν τα ταμιευτήρια και τα κρατίδια προσπαθούν να αλλάξουν τους νόμους ώστε να τα πουλήσουν.»

Τέλος η ισπανική El Pais σχολιάζει την εντυπωσιακή άνοδο της δημοτικότητας της υποψήφιας αντιπροέδρου των Ρεπουμπλικάνων Σάρα Πέϊλιν :

«Οι Δημοκρατικοί αναγκάζονται να παραδεχθούν πως η διαρκής κριτική τους στην Πέϊλιν κατάφερε ακριβώς το αντίθετο. Να αυξήσει τη δημοτικότητά της και να την μετατρέψει σε ένα είδος φετίχ της αμερικανικής πολιτικής ζωής. Η προσωπικότητά της και η γοητεία της έβαλαν σε δεύτερη μοίρα τη σύμπτωση των απόψεων της με τον πρόεδρο Μπους. Και αυτό ακριβώς ήθελαν να πετύχουν οι σύμβουλοί της.»