FAZ: «Ίσως να δούμε τώρα τι σημαίνει πολιτικός οδοστρωτήρας»

Όταν ξεκινούσε ο Ζακ Σιράκ την πολιτική του σταδιοδρομία του αποδόθηκε το προσωνύμιο «οδοστρωτήρας». Στα 12 χρόνια της θητείας του στο μέγαρο των Ηλυσίων απεδείχθη τουλάχιστον στην εσωτερική πολιτική διστακτικός και αναποτελεσματικός. Το τι είναι πραγματικά ένας «πολιτικός οδοστρωτήρας» ίσως να το δούμε τώρα που ο Νικολά Σαρκοζί ανέλαβε τα ηνία της Γαλλικής Δημοκρατίας, σχολιάζει η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung. Ήδη οι πρώτες ώρες της θητείας του ήταν γεμάτες από λέξεις, κινήσεις και πράξεις, οι οποίες ξεπερνούν την καθιερωμένη ιεροτελεστία αυτής της ημέρας. Ο Νικολά Σαρκοζί έχει βάλει τον πήχη της προεδρίας του ψηλά: Τάσσεται υπέρ μιας Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης που περιορίζεται στα θεσμικά και απαιτεί μόνο την επικύρωση της γαλλικής Εθνοσυνέλευσης και όχι δημοψήφισμα. Προτεραιότητα για το νέο πρόεδρο αποτελεί η επιστροφή της Γαλλίας στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι μετά την παράλυση της γαλλικής διπλωματίας την τελευταία διετία. Ένας από τους πιο φιλόδοξους στόχους του Νικολά Σαρκοζί είναι δίχως αμφιβολία η εξυγίανση της AIRBUS και η αναδιάρθρωση της EADS. Απόλυτη προτεραιότητα της πολιτικής του είναι ωστόσο η εσωτερική πολιτική και συνεπώς και το νέο υπουργικό συμβούλιο. Με τον Φρανσουά Φιγίον ο Νικολά Σαρκοζί έχει στο πλευρό του έναν πρωθυπουργό από την αριστερή πτέρυγα των γκολικών, ο οποίος επιζητεί τον κοινωνικό διάλογο και καλές σχέσεις με τα συνδικάτα. Η επιλογή του Μπερνάρ Κουσνέρ, του σοσιαλιστή και ιδρυτή της οργάνωσης «Γιατροί χωρίς σύνορα» για το υπουργείο Εξωτερικών μετατοπίζει την δεξιά εικόνα του Σαρκοζί προς το κέντρο. Πολιτικές προτεραιότητες και επιλογές προσώπων δείχνουν ότι ο νέος πρόεδρος θα αλλάξει πολλά στο πολιτικό τοπίο της Γαλλίας. Αλλαγές που θα έχουν αναμφίβολα αντίκτυπο σε ολόκληρη την Ευρώπη.

«Πολυπολικότητα» είναι ένας όρος που αρέσκονταν να χρησιμοποιεί ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ, παρατηρεί η Frankfurter Allgemeine Zeitung αναφερόμενη στη σημερινή συνάντηση κορυφής ΕΕ – Ρωσίας στη Σαμάρα. Με τον όρο αυτό ο Ζακ Σιράκ περιέγραφε το μεγάλο αριθμό πόλων πολιτικής και στρατιωτικής εξουσίας σε ολόκληρο τον κόσμο, ένα κόσμο όπου οι ΗΠΑ δεν μπορούν πια να δρουν κατά το δοκούν. Αμερική και Ευρώπη ανταγωνίζονται συχνά επί ίσοις όροις την Κίνα, τις Ινδίες, αλλά και τη Ρωσία. Το ταξίδι της γερμανίδας καγκελαρίου στη Σαμάρα σίγουρα δεν θα είναι ταξίδι αναψυχής. Πρόκειται πολύ περισσότερο για μια αποστολή σε ζητήματα σύνεσης και ρεαλισμού. Οι σχέσεις με τη Ρωσία απαιτούν περισσότερο ρεαλισμό και όχι αδιαφορία απέναντι σε πρακτικές του Κρεμλίνου απέναντι στην αντιπολίτευση ή υπερβολικές προσδοκίες για τον εκδημοκρατισμό της χώρας. Το ταξίδι της Αγκελα Μέρκελ έχει το χαρακτήρα αποστολής επειδή πρέπει να πείσει του ρώσους ότι η νέα συμφωνία συνεργασίας ΕΕ Ρωσίας δεν τορπιλίζεται από την πολωνική ακαμψία, αλλά από τα εμπορικά εμπάργκο που έχει επιβάλει η Μόσχα. Η γερμανίδα καγκελάριος θα πρέπει εκτός αυτού να ξεκαθαρίσει στον Βλαντίμιρ Πούτιν ότι τα Βαλτικά κράτη είναι πλέον μέλη της ΕΕ και δεν αποτελούν πια δορυφόρους της Σοβιετικής Ένωσης. Η Δύση και η ΕΕ επιζητούν μια όσο τον δυνατόν στενότερη σχέση με την Ρωσία. Το άθροισμα των αξιών που διχάζουν τις δύο πλευρές είναι συγκεκριμένο: Εταίρος, ανταγωνιστής και αντίπαλος. Αυτό θα είναι για μας η ευρωασιατική δύναμη εξ ανατολών.

Η γαλλική εφημερίδα Le Monde επισημαίνει με αφορμή την κλιμάκωση της ενδοπαλαιστινιακής βίας: Μήπως οι Παλαιστίνιοι αποφάσισαν την αυτοκαταστροφή τους; Οι ένοπλες συγκρούσεις που ξεκίνησαν στις 11 Μαΐου εξασθενούν ακόμα περισσότερο το παλαιστινιακό ζήτημα που μοιάζει να πνίγεται στο αίμα. Η συμφωνία της Μέκκας, καθώς και η αραβική πρωτοβουλία ειρήνευσης αποτελούσαν τις μόνες ευκαιρίες για λύση του αδιεξόδου. Ισραήλ και ΗΠΑ που θέλουν την καταστροφή της Χαμάς από την Φατάχ έχουν λάβει ήδη της αποφάσεις τους. Από την πλευρά τους οι Ευρωπαίοι ως συνήθως αμφιταλαντεύονται. Προτιμούν να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν παρά να αναλάβουν πρωτοβουλίες οι οποίες δεν είναι καθόλου σίγουρο ότι θα οδηγήσουν σε ειρήνευση στην περιοχή.