Το μπικίνι γίνεται 70 χρονών

Τέσσερα μικρά τριγωνάκια, ενωμένα με λεπτό κορδονάκι - πιο αποκαλυπτικό δεν γίνεται. Στις 5 Ιουλίου 1946 εμφανίζεται στις κάμερες η χορεύτρια Μισελέν Μπερναρντινί σε μία παριζιάνικη πισίνα, παρουσιάζοντας το πρώτο μπικίνι, το οποίο σχεδίασε ο Γάλλος μηχανικός, Λουί Ρεάρ. Ο ίδιος δεν υποψιαζόταν καν πως με αυτό το κομμάτι θα άλλαζε για πάντα την ιστορία της μόδας.

Βρισκόμαστε προς το το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, λίγο πριν ξεσπάσει ο Ψυχρός Πόλεμος. Με αφορμή τις αμερικανικές δοκιμές ατομικών βομβών στην Ατόλλη Μπικίνι στο νότιο Ειρηνικό Ωκεανό, ο Ρεάρ χαρακτηρίζει τα νέα μαγιώ ως «αν-ατομικές βόμβες» και τα βαπτίζει «μπικίνι».

Ο Γάλλος μηχανικός δεν ήταν ο πρώτος που πρωτοτύπησε με το μπικίνι. Η ιδέα του αναγκαίου ντυσίματος που καλύπτει τα επίμαχα σημεία είχε επινοηθεί απο τους Ρωμαίους αθλητές ήδη απο τον 4ο αιώνα, όπως μαρτυρούν σικελικά μωσαϊκά.

Πριν ξεκινήσει την καριέρα της στο Χόλλυγουντ, η Μέριλυν Μονρό δούλευε ως Pin-Up Girl. Για αυτήν, όπως και για πολλές ακόμη κοπέλες, η ελευθερία που προσέφερε το μπικίνι ήταν ένα δώρο, που επέτρεπε στην κάμερα να απαθανατίσει το απαράμιλλο στυλ τους.

Την περίοδο των 50's οι πολύχρωμες ταινίες του Χόλλυγουντ με τις κολυμβήτριες είχαν τεράστια επιτυχία. Οι «Aqua Maids» παρουσίαζαν τότε μπαλέτο και σύγχρονο χορό πάνω σε πέδιλα θαλάσσιου σκι, διαφημίζοντας ένα είδος αδιάβροχου και ανθεκτικού αθλητικού μπικίνι.

Η εικόνα της αναδυόμενης απο τη θάλασσα, Ούρσουλα Άντρες, μέσα σε ένα καυτό μπικίνι καταφέρνει να αφήσει τους θεατές, ακόμη και τους πιο συντηρητικούς της εποχής με το στόμα ανοιχτό. Το ίδιο και τον Σων Κόννερι (Τζέημς Μποντ). 40 χρόνια αργότερα, η Χάλυ Μπέρι καταφέρνει με τον ίδιο τρόπο να κάνει τους θεατές να παραληρούν.

Μετά τα «Μποντ-μπικίνι» ακολουθούν κι άλλα, πιο ανατρεπτικά σχέδια για μαγιώ. Στο λιμάνι του Αμβούργου παρουσιάζονται τα νέα κομμάτια για την καλοκαιρινή σεζόν του 1963: Το μοντέλο Κάπρι (αριστερά) θυμίζει την Άντρες, ενώ δεξιά το μοντέλο Σίσσυ παρουσιάζει ένα σεμνότερο μαγιώ με σπορτίφ πινελιές και ψηλόμεσο κάτω μέρος.

Ακόμη και οι μοντέρνες κυρίες της ανατολικής Γερμανίας είχαν το δικαίωμα να φορέσουν αποκαλυπτικά μαγιώ. Το 1971 η μπουτίκ «Όλα για τη γυναίκα» παρουσίασε τα πλεκτά μαγιώ- που απο τότε ταυτίζονται με το κίνημα των χίπις. Ένα οικονομικό προϊόν, αφού για τη δημιουργία του δεν ξοδευόταν ούτε χρόνος, ούτε βαμβάκι. Σήμερα χρησιμοποιούνται συνθετικά υλικά, ανθεκτικά στο χρόνο.

Το 1996 το beach volley γίνεται ολυμπιακό άθλημα και αναδύεται με γοργούς ρυθμούς σε ένα απο τα πιο αγαπητά σπορ. Μέχρι το 2012 ο κανονισμός προέβλεπε το μπικίνι ως κατάλληλη ενδυμασία. Στη συνέχεια, όμως, η Παγκόσμια Ομοσπονδία Βόλεϋ επέτρεψε αλλαγές σε αυτόν τον νόμο, που αν μη τι αλλό ήταν σεξιστικός. Πλέον κάθε παίκτρια μπορεί να επιλέξει την αθλητική ενδυμασία της χωρίς περιορισμούς.

Η λέξη μπικίνι σημαίνει «Χώρα της καρύδας». Παρ'όλο που η Ατόλλη είναι πλέον εγκαταλελειμμένη, το σχέδιο που άντεξε τόσα χρόνια και έγινε «must» στη γυναικεία γκαρνταρόμπα, θα συνεχίσει να επηρεάζει και τις επόμενες γενιές. Στηv εβδομάδα μόδας της Βαρκελώνης το μπραντ TLC έκανε μια παρουσίαση αφιερωμένη στο κλασικό σχέδιο του Ρεάρ.