«Κάπου θα υπάρχει μια θέση και για μένα»

Το ακατοίκητο για χρόνια παλάτι έχει γίνει το νέο τους περιβάλλον. Κάθονται στις σκάλες για να χαρούν τον ήλιο. Ακριβώς δίπλα τα κοντέινερ όπου πλέον έχουν μεταφέρει τις ελπίδες τους για μια πιο ανθρώπινη ζωή. «Εδώ είναι χιλιάδες φορές καλύτερα από το Καλαί», λέει ο Σάκα. «Ένα εκατομμύριο φορές καλύτερα», συμπληρώνει ο φίλος του, Φοφάνα. Και οι δύο έρχονται από την Ακτή Ελεφαντοστού και ξέρουν πολύ καλά τη «ζούγκλα» του Καλαί. Από τότε που διαλύθηκε ο καταυλισμός ήρθαν με το λεωφορείο στην πόλη Ταλάνς κοντά στο Μπορντό και συστεγάζονται μαζί με δύο Πακιστανούς.

Ανθρώπινο πρόσωπο - για πρώτη φορά

Κυρίως Σουδανοί, Αφγανοί και πρόσφυγες από την Ερυθραία έχουν τη δυνατότητα να μείνουν εδώ για να ανακτήσουν δυνάμεις. «Ήρθαν πριν μια εβδομάδα εξαντλημένοι», λέει η Ιζαμπέλ Παντέμπρ, κοινωνική λειτουργός. «Ζουν μέσα στην αβεβαιότητα γιατί έχουν δηλώσει τη Βρετανία ως χώρα προορισμού. Σχεδόν όλοι έχουν κάνει αίτηση για άσυλο στη Γαλλία, που θα κριθεί με τη διαδικασία του κατεπείγοντος». Για πρώτη φορά σε αυτόν τον καταυλισμό οι μερίδες φαγητού είναι μεγαλύτερες. «Αν και οι άνδρες είναι νέοι, γύρω στα 25, ορισμένοι είναι υποσιτισμένοι και επισκέπτονται γιατρό για πρώτη φορά», λέει η Παντέμπρ. «Τα τραύματα έρχονται σταδιακά στην επιφάνεια».

Για πρώτη φορά από τότε που πάτησαν το πόδι τους στη Γαλλία το κράτος δείχνει το ανθρώπινο πρόσωπό του. Ο Σάκα ανήκει σε αυτούς που δεν κατάφεραν να περάσουν τη Μάγχη κρυμμένοι σε φορτηγά. «Ήθελα να πάω γιατί έχω φίλους, στη Γαλλία δεν ξέρω κανέναν. Δύο χρόνια διήρκεσε το ταξίδι μου για εδώ, πρώτα πήγα στο Παρίσι και μετά στο Καλαί για πέντε μήνες. Τελευταία όμως έχασα κάθε ελπίδα», λέει. Εξαντλημένος από την αβεβαιότητα και την ανάγκη δέχθηκε την πρόταση για μετεγκατάσταση. «Μπορούσα να διαλέξω δύο περιοχές, ήξερα ότι το Μπορντό είναι μια μεγάλη πόλη στον νότο, και έτσι ήρθα», διηγείται.

«Χωρίς ασφάλεια δεν υπάρχει ανθρωπιά»

Φυσικά ξέρει πολύ καλά ότι ο καταυλισμός στους κήπους του ανακτόρου με τις φιλικές βοηθούς μόνο ενδιάμεσος σταθμός είναι. «Για μας από την Ακτή Ελεφαντοστού δεν είναι εύκολο, δεν ξέρουμε εάν οι Γάλλοι μας συμπαθούν και αν θα μας δώσουν άσυλο», λέει. Επίσης ξέρει ότι η αστυνομία στο Παρίσι διώχνει τους εκατοντάδες πρόσφυγες που έχουν κατασκηνώσει στο σταθμό του μετρό Στάλινγκραντ και απορεί για τη διαφορετική μεταχείριση. «Ένας άνθρωπος χρειάζεται ασφάλεια, χωρίς ασφάλεια δεν υπάρχει ανθρωπιά», λέει ο Φοφάνα. Εάν οι γαλλικές αρχές απορρίψουν την αίτησή του για άσυλο θα πάει σε άλλη χώρα, στο Βέλγιο ή στη Γερμανία, «κάπου θα υπάρχει μια θέση και για μένα». Ίσως να μην έχει αντιληφθεί ακόμη ότι παντού στην Ευρώπη οι πόρτες έκλεισαν.
Η Ιζαμπέλ Παντέμπρ θέλει να πιστεύει ότι οι περισσότεροι θα λάβουν τελικά άσυλο. «Δεν έχει να κάνει με την χώρα προέλευσης τόσο, όσο με τα όσα πέρασαν στη ζωή τους. Πολλοί διώχθηκαν, άλλοι βασανίστηκαν». Κυρίως οι Σουδανοί έχουν στη Γαλλία καλές πιθανότητες να αναγνωριστούν ως πρόσφυγες.

Από το χώρο των κοντέινερ μέχρι την πόλη είναι δέκα λεπτά με τα πόδια. Κίνδυνος να υποστούν λεκτικές ή σωματικές επιθέσεις ο Φοφάνα και ο Σάκα δεν υπάρχει, οι ακροδεξιοί είναι ελάχιστοι. Σε άλλες περιοχές της Γαλλίας έγιναν διαδηλώσεις, που οργάνωσε κυρίως το ακροδεξιό Λαϊκό Μέτωπο για να μην μοιραστούν σε άλλες πόλεις οι πρόσφυγες του Καλαί. Αλλά στην πόλη Ταλάνς οι κάτοικοι είναι ανεκτικοί. «Δεν έχω κανένα πρόβλημα, πρόσφυγες υπήρχαν και στην εποχή του παππού και του προπάππου μου», λέει μια περαστική. «Σε μας έρχονται άνθρωποι από εμπόλεμες χώρες, πριν από 40 χρόνια είχαμε κι εμείς πόλεμο, είναι καλό όταν μπορούμε να τους δεχτούμε».

Μπάρμπαρα Βέζελ/Ειρήνη Αναστασοπούλου