«Φως στο τούνελ της κρίσης»
17 Νοεμβρίου 2008
«Η συνάντηση των G20 είναι τόσο ιστορική, όσο και η κρίση» γράφουν οι βρετανικοί Financial Times:
«Θα μπορούσε να αποδειχθεί μάλιστα ως φως στο τούνελ της κρίσης.
Το γεγονός ότι η ομάδα αυτή συναντάται με μια ατζέντα σημαντική για την παγκόσμια οικονομία και δεσμεύεται για μια νέα συνάντηση τον Απρίλιο, καταδεικνύει ότι, έστω και καθυστερημένα, το ειδικό βάρος της οικονομικής ισορροπίας έχει μετατοπιστεί.»
«Ήταν αναμενόμενο ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους στην Ευρώπη δεν θα συμφωνούσαν σε μηχανισμούς ρύθμισης των αγορών» επισημαίνει η ισπανική El Periodico de Catalunya:
«Όμως αυτό δεν μειώνει καθόλου τη σημασία του G20.
Η συνάντηση στην Ουάσιγκτον είναι παραπάνω από μια συμβολική, αναμνηστική φωτογραφία, και μόνον το γεγονός ότι δεσμεύτηκαν να συναντηθούν ξανά του χρόνου στο Λονδίνο πρέπει να αξιολογηθεί ως επιτυχία.
Διότι μέχρι τότε θα έχει αναλάβει ο Μπάρακ Ομπαμα ως πρόεδρος των ΗΠΑ και θα είναι ασφαλώς διατεθειμένος να προσδώσει στη χώρα του σημαντικότερο ρόλο στη διεθνή οικονομία.»
«Η G20 διαδέχθηκε την G8»
«Με την πρώτη ματιά η παγκόσμια διάσκεψη των G20 προκαλεί απογοήτευση» σημειώνει η αυστριακή Der Standard:
«Εν μέσω της κρίσης συνέρχεται μια παγκόσμια οικονομική διάσκεψη και τι αποφασίζει;
Τίποτε. Διακηρύσσει μόνον προθέσεις και σχέδια.
Και όμως αυτό που έγινε στην Ουάσιγκτον το Σαββατοκύριακο είναι μια ιστορική τομή: όχι λόγω του γενικόλογου περιεχομένου των διακηρύξεων, αλλά λόγω των συμμετεχόντων.
Χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Βραζιλία και η Ινδονησία δεν ήταν πια εκτός των τειχών, αλλά εντός.
Η σύνοδος των G20 διαδέχθηκε και επίσημα τη σύνοδο των G8.
Ο αναχρονισμός του αποκλεισμού των αναδυόμενων οικονομιών -και κυρίως των δύο δισεκατομμυρίων Κινέζων- είναι ήδη ξεπερασμένος.»
«Είναι εύκολο να γελάμε για την παγκόσμια οικονομική διάσκεψη των G20, επειδή οι προσδοκίες ήταν μεγάλες και οι χαρακτηρισμοί υπερβολικοί» παρατηρεί η ιταλική εφημερίδα La Stampa:
«Όμως παρ’ όλα αυτά η σύνοδος των G20 έχει συμβολική αξία: έγινε πια τελεσίδικα το άνοιγμα στις χώρες που κατακτούν όλο και περισσότερη ισχύ στην διεθνή οικονομία: στην Κίνα, στην Βραζιλία και την Ινδία.»
«Οι τηλεοπτικές οθόνες μας χάρισαν μια μοναδική εικόνα: στα δεξιά του οικοδεσπότη Τζορτζ Μπους ο Λούλα ντα Σίλβα, στα αριστερά του ο Κινέζος πρόεδρος Χου Ζιντάο, ο μελλοντικός ‘παγκόσμιος παίκτης’ και ένθεν και ένθεν οι εκπρόσωποι της ΠΤ και του ΔΝΤ» υπογραμμίζει τέλος η γερμανική Berliner Zeitung:
«Στο τέλος της πολύμοχθης διαδικασίας θα φανεί, εάν αυτό που λέμε ευσταθεί, εάν δηλαδή αυτή η συνάντηση έχει ιστορικό χαρακτήρα.
Διότι για την ώρα οφείλουν οι αρχηγοί κρατών και οι πρωθυπουργοί να ενισχύσουν τις εθνικές τους οικονομίες και μετά, κυρίως μετά την ανάληψη των προεδρικών καθηκόντων του από τον Ομπάμα, θα διαπιστώσουμε κατά πόσον θα υπάρξουν όντως διεθνείς ρυθμίσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και πόσο βαθιές θα είναι.»