«Το Στρασβούργο στη σκια του Βερολίνου»

Αυτό είναι το συμπέρασμα της «Süddeutsche Zeitung» για τη συμφωνία στο χρηματοδοτικό πλαίσιο της περιόδου 2007 2013. Αυτό είναι και το μοντέλο επιτυχίας, σημειώνει η εφημερίδα, για το Ευρωκοινοβούλιο το ένα από τα τρία νομοθετικά όργανα της Ένωσης που γίνεται όλο και περισσότερο ευρωπαϊκό. Ο μεγάλος συνασπισμός μεταξύ Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλιστών δεν είναι νέα εφεύρεση, αλλά το τελευταίο διάστημα τα δύο μεγάλα στρατόπεδα στο Στρασβούργο ενώνουν πολύ αποτελεσματικά τις δυνάμεις τους, κινούνται έγκαιρα σε γραμμή συμβιβασμού εντείνοντας την πίεση και στα άλλα όργανα της ΄Ενωσης», καταλήγει η Süddeutsche Zeitung. Για το ίδιο θέμα η αριστερή «Tageszeitung» του Βερολίνου διαπιστώνει ότι το Στρασβούργο βρίσκεται στη σκιά του Βερολίνου όπου κυβερνά ο μεγάλος συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών Σοσιαλδημοκρατών με αποτέλεσμα να χάνει το διεκδικητικό του χαρακτήρα και να αρκείται σε διακοσμητικές διορθώσεις.

Tί γνώριζαν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις για τις πτήσεις της CIA; Το ερώτημα αυτό θέτει στο σχόλιό της η ισπανική «Εl Pais» για την έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας. Όταν αποκαλύφθηκε το σκάνδαλο το περασμένο φθινόπωρο, επισημαίνει η εφημερίδα, η αμερικανίδα υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις έδειξε να ξαφνιάζεται με την αντίδραση των κυβερνήσεων των ευρωπαίων συμμάχων ότι δεν είχαν ιδέα και ασχολούνταν μόνον ακροθιγώς με το θέμα. Μόλαταυτα πρέπει να αποσαφηνισθεί εάν μία κυβέρνηση όπως της Ισπανίας για παράδειγμα, ήταν ενημερωμένη για τις πτήσεις ή όχι. Και εάν η απάντηση είναι ναι, μήπως ήταν επιλογή της να μη γνωρίζει και πάρα πολλά πράγματα για την υπόθεση; Τα ραντάρ μιας χώρας δεν επιτρέπεται να απενεργοποιούνται όταν πρόκειται για φίλους και συμμάχους.

Τη σύσταση του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών στην Ουάσιγκτον για απευθείας διαπραγματεύσεις με το Ιράν για το πυρηνικό του πρόγραμμα, σχολιάζει η «Frankfurter Allgemeine Zeitung»: «Εάν το Ιράν» γράφει, «πράγματι ενδιαφέρεται για εγγυήσεις ασφαλείας και όχι για τη στηριγμένη στα πυρηνικά όπλα ηγεμονία, τότε μόνον οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο κατάλληλος συνομιλητής. Η έκκληση του Στάινμαγιερ συνιστά ταυτόχρονα και ομολογία αποτυχίας. Λονδίνο, Παρίσι και Βερολίνο έκαναν ό,τι ήταν στο χέρι τους, αλλά δεν κατάφεραν να μεταπείσουν το καθεστώς της Τεχεράνης. Η παραπομπή στο Συμβούλιο Ασφαλείας χαιρετίστηκε και από το Στάινμαγιερ ως επιβεβλημένο βήμα της διπλωματίας. Εκεί όμως για τη Ρωσία και την Κίνα πρυτανεύουν τα οικονομικά και γεωπολιτικά τους συμφέροντα γεγονός που λίγους ενοχλεί. Εάν το Συμβούλιο Ασφαλείας οδηγηθεί σε αδιέξοδο, θα είναι μία ακόμη πικρή απογοήτευση για τους υποστηρικτές του οργάνου.