«Το ελληνικό έλλειμμα αναθεωρείται δραστικά προς τα πάνω»
23 Οκτωβρίου 2009
Με τίτλο «Το έλλειμμα της Ελλάδας αναθεωρείται δραστικά προς τα πάνω» η ελβετική εφημερίδα Neue Zürcher Zeitung γράφει:
«Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσίευσε χθες η Eurostat το περσινό έλλειμμα της Ελλάδας αγγίζει το 7,7% του ΑΕΠ, ενώ την άνοιξη ήταν 5,0%. Έτσι η Αθήνα αγγίζει μετά την Ιρλανδία το υψηλότερο ποσοστό σε ελλείμματα στην ΕΕ.
Αν και θεωρείται φυσιολογική η αναθεώρηση των ποσοστών ανάμεσα στην εαρινή και φθινοπωρινή έκθεση της Eurostat, η διαφορά που παρουσιάζει το ελληνικό έλλειμμα, γύρω στις 2,7 ποσοστιαίες μονάδες είναι ιδιαίτερα ασυνήθιστη. Επίσης η Eurostat εκφράζει επιφυλάξεις ως προς τους αριθμούς λόγω των ‘σοβαρών αποκλίσεων’.
Ήδη στο ΕΚΟΦΙΝ έγινε γνωστό ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση αναμένει αύξηση του ελλείμματος για το 2009 ύψους 12 ή και 13% του ΑΕΠ. Ποσοστά που απέχουν παρασάγγας από το 3,7% που είχε ανακοινώσει ως στόχο της για το δημόσιο έλλειμμα η προηγούμενη κυβέρνηση.»
Τις εκτιμήσεις της Eurostat σχολιάζει και η γερμανική Frankfurter Allgemeine Zeitung: «Το εάν χρειάζονται αναθεώρηση τα ποσοστά του ελληνικού ελλείμματος και κατά τα προηγούμενα έτη παραμένει ανοιχτό. Ανοιχτό παραμένει επίσης ποιες θα είναι οι συνέπειες. Εκπρόσωπος της Eurostat δήλωσε ότι ενδέχεται να αποσταλούν υπάλληλοι για να προσφέρουν τις συμβουλές τους στις αρμόδιες ελληνικές υπηρεσίες.»
Τι σημαίνει η νέα εξωτερική πολιτική της Τουρκίας;
«Η τακτική των ισορροπιών του Ερντογάν», είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου της γερμανικής εφημερίδας Frankfurter Rundschau στο πλαίσιο των συζητήσεων για την ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας.
«Τώρα τελευταία αντιμετωπίζουμε μια νέα Τουρκία: μια χώρα που εμφανίζεται όλο και με περισσότερη αυτοπεποίθηση καθώς έχει συνειδητοποιήσει τόσο την αυξανόμενη βαρύτητα του ρόλου της στην περιοχή, όσο και τις γεωστρατηγικές της προοπτικές. Αντιμετωπίζουμε μια Τουρκία, η οποία με τη νέα εξωτερική της πολιτική, μας στέλνει το μήνυμα ότι εκείνη χρειάζεται λιγότερο την Ευρώπη από ότι η Ευρώπη την Τουρκία.»
«Ορισμένοι πιστεύουν ότι η νέα εξωτερική πολιτική του Ερντογάν συνιστά ακόμη ένα στοιχείο ‘της μυστικής ατζέντας’ του δήθεν πεφωτισμένου φονταμενταλιστή για την επαναπροσγείωση της Τουρκίας στο Ισλάμ. Η πραγματικότητα όμως είναι άλλη: Πρόκειται για συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, διότι χώρες όπως το Ιράν, το Ιράκ και η Συρία είναι για την Τουρκία πολύ πιο ενδιαφέρουσες αγορές.
Με την εξομάλυνση των σχέσεών της με την Αρμενία ανοίγουν εξάλλου νέοι, πιο σύντομοι εμπορικοί δρόμοι προς την κεντρική Ασία, η δε Ρωσία ήταν πάντα και παραμένει σημαντικός εταίρος και σύμμαχος της Τουρκίας κυρίως στην πολιτική ενέργειας.»
«Από τη δεκαετία του ΄60 η Τουρκία περιμένει υπομονετικά στον προθάλαμο της Ευρώπης. Τώρα δεν θέλει όμως να περιοριστεί στον ρόλο του πιστού νατοϊκού εταίρου και του αιώνιου υποψήφιου για την ένταξη στην ΕΕ. Στρέφεται λοιπόν στους προς Ανατολάς γείτονές της και αρχίζει να συμμετέχει ενεργά στη διαμόρφωση της κατανομής ισχύος και επιρροής στην περιοχή. Το τέλος αυτού του δρόμου δεν αποκλείεται να είναι ο ηγετικός ρόλος της Τουρκίας στον μουσουλμανικό κόσμο.
Ασφαλώς αυτός ο νέος προσανατολισμός ενδέχεται να είναι και μια αντίδραση στην αναποφάσιστη στάση των αντιπάλων της ένταξής της στην Ευρώπη.
Θα ήταν όμως λανθασμένη και επικίνδυνη εκτίμηση, εάν η νέα εξωτερική πολιτική της Τουρκίας ερμηνευθεί σαν απόρριψη της Ευρώπης εκ μέρους της ή σαν τάση απομονωτισμού.»
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου