«Το δράμα των Ελλήνων»

«Ο φόβος ενός ‘κουρέματος’ του χρέους», είναι ο τίτλος σχολίου της εφημερίδας Die Welt του Βερολίνου (του Γιαν Χίλντεμπραντ) για την ελληνική κρίση: «Στην ουσία η Ελλάδα χρειαζόταν ένα δραστικό ‘κούρεμα’ του χρέους, αλλά το αποφεύγουν οι (ευρωπαϊκές) κυβερνήσεις, διότι φοβούνται τις αναταράξεις που θα προκαλέσει στις χρηματαγορές. Το πρόβλημα όμως είναι ότι και μια ήπια αναδιάρθρωση α λα Σαρκοζί και Μέρκελ, εμπερικλείει ρίσκα, ασφαλώς μικρότερης εμβέλειας.

Αυτό που προτείνουν οι δύο ηγέτες δεν είναι τίποτα παραπάνω από την υπόσχεση των τραπεζών για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής των ληξιπρόθεσμων ομολόγων. Μια τέτοια παράταση θα ήταν όμως χρήσιμη, εάν γίνει τώρα, μεσοπρόθεσμα. Σημαντικό είναι επίσης να προετοιμαστεί το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα για μια ευρεία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, διότι κάποτε θα γίνει. Η εμπειρία των τελευταίων 13 μηνών δεν αφήνει περιθώρια ελπίδων: Μέχρι τώρα ο ακριβοπληρωμένος χρόνος (με τα πακέτα ευρωβοήθειας) δεν χρησίμευσε σε τίποτε.»

«Περισσότερη Ευρώπη», είναι ο τίτλος σχολίου της Süddeutsche Zeitung (της Κέρστιν Γκάμελιν). Στο σχόλιο υπογραμμίζεται ότι η ευρωκρίση έχει ξεπεράσει τα όρια της ελληνικής κρίσης ή της κρίσης χρεών και πως εδώ και καιρό η ΕΕ παίζει με ένα πολύτιμο κεφάλαιο: την αξιοπιστία της.

«Μετά από πολλούς μήνες καταστροφικής διαχείρισης της κρίσης εξανεμίζεται η εμπιστοσύνη προς την Ευρώπη πως θα τα καταφέρει. Οι πολίτες αναρωτιούνται, εάν είναι τελικά σωστό να σχεδιάζονται πακέτα διάσωσης για μια χώρα που κυβερνάται από διεφθαρμένες ελίτ. Μήπως άραγε θα έπρεπε η Ελλάδα να εγκαταλείψει την Ένωση και να θέσει εκ νέου υποψηφιότητα; Οι υπερατλαντικοί σύμμαχοι της Ευρώπης, οι Αμερικανοί, παρατηρούν προσεκτικά, κατά πόσον ο έτσι και αλλιώς πολύπλοκος εταίρος τους, η ΕΕ, εξακολουθεί να είναι όντως αξιόπιστη. Θα επιβιώσει πράγματι η ΕΕ; …Ποιος μπορεί να προβλέψει πως θα εξελιχθούν τα πράγματα;»

Η σχολιαστής αναφέρεται διεξοδικά στις προσπάθειες ορισμένων Ευρωπαίων ηγετών «για περισσότερη Ευρώπη» και καταλήγει: «Τα 20ά γενέθλια της συνθήκης του Μάαστριχτ είναι η καλύτερη αφορμή για να γίνουν (οι Ευρωπαίοι ηγέτες) τολμηροί. Διότι εάν είναι σαφής η κατεύθυνση, θα επιστρέψει ξανά και η εμπιστοσύνη.»

«Το ΔΝΤ προειδοποιεί την Ευρώπη (πως πρέπει) να εκπονήσει συγκεκριμένο σχέδιο διάσωσης», γράφει στο πρωτοσέλιδό της η Frankfurter Allgemeine Zeitung και υπογραμμίζει σε σχόλιό της ότι τα ακριβά ευρωπακέτα βοήθειας για τις υπερχρεωμένες ευρωπαϊκές χώρες ενισχύουν τους δεξιούς λαϊκιστές και την αντιευρωπαϊκή τάση σε όλες της χώρες της ΕΕ γι’ αυτό καταλήγει η εφημερίδα:

«Η Γερμανίδα καγκελάριος δεν πρέπει να υπόσχεται τίποτε που δεν μπορεί να τηρήσει, διότι έτσι συσπειρώσει τους πολίτες εναντίον της ευρωπαϊκής της πολιτικής».

«Το δράμα των Ελλήνων», είναι ο τίτλος του κύριου άρθρου της Frankfurter Rundschau που υπογράφει το Γκερντ Χέλερ: «Ο Γιώργος Παπανδρέου προβάλλει τον ανασχηματισμό της κυβέρνησής του σαν ένα νέο ξεκίνημα. Η νέα (ανασχηματισμένη) κυβέρνηση που ζητά την ψήφο εμπιστοσύνης την Τρίτη στη βουλή αντιμετωπίζει τα ίδια προβλήματα. Το χειρότερο είναι ότι ο Παπανδρέου υπόσχεται στους Ευρωπαίους εταίρους μια πολιτική, με την οποία η πλειονότητα της ελληνικής κοινωνίας δεν συμπαρατάσσεται. Ούτε καν το ίδιο του το κόμμα. Διότι το πρόγραμμα δημοσιονομικής σύγκλισης της κυβέρνησης από τις περικοπές στο δημόσιο μέχρι και τις ιδιωτικοποιήσεις ξεπερνάει τα ‘εσκαμμένα’.

Επί χρόνια οι υπηρεσίες και οι δημόσιες επιχειρήσεις ήταν εκεί για να εξυπηρετούν ημέτερους συντρόφους. Γι’ αυτό οι Έλληνες πολιτικοί είναι δύσκολο να δρομολογήσουν περικοπές. Είναι πιο εύκολο να μειώσουν τις συντάξεις και να αυξήσουν τη φορολογία, διότι οι ενδιαφερόμενοι δεν μπορούν να αμυνθούν, έτσι τουλάχιστον νόμιζαν οι πολιτικοί.»

Και ο σχολιαστής αναφέρεται στα κόμματα και τον λαϊκισμό τους, αλλά και στις ευθύνες των πολιτών και καταλήγει: «Στην Ελλάδα οι πολιτικοί δεν πέφτουν από τον ουρανό, αλλά εκλέγονται. Η βουλή είναι ο καθρέφτης της ελληνικής κοινωνίας.»

«Αυτό που ταλανίζει την Ελλάδα δεν είναι η οικονομική κρίση, αλλά η κρίση του πολιτικού συστήματος. Είναι η κρίση της ελληνικής κοινωνίας. Και αυτό είναι το δράμα των Ελλήνων….Οι Έλληνες μπορούν όμως να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Χρειάζεται όμως μία χρεοκοπία για να ξυπνήσουν οι Έλληνες; Αυτό θα ήταν όντως μια ελληνική τραγωδία.»