Στις αραβικές χώρες δεν μπορούν να υπάρξουν "δημοκρατίες της στιγμής"

Όπως στο Βιετνάμ επί προεδρίας των Κένεντι, Τζόνσον και Νίξον έτσι και στο Ιράκ επί προεδρίας Μπους δεν αναμένεται πολιτική λύση, η οποία να διασφαλίζει μια σχετική ειρήνευση και ελευθερία στην κατεχόμενη χώρα, παρατηρεί η Süddeutsche Zeitung. Οι Αμερικανοί, τότε στο Βιετνάμ, αλλά και σήμερα στο Ιράκ, προσπαθούν απεγνωσμένα να κερδίσουν "τις καρδιές και το μυαλό" των υπό "κατοχή απελευθερωμένων". Αποτυγχάνουν επειδή οι Ιρακινοί και στο παρελθόν οι Βιετναμέζοι αντιλαμβάνονται εντελώς διαφορετικά το ζητούμενο μιας πολιτικής τάξης. Φαίνεται ότι ο "Ήσυχος Αμερικανός" όπως τον περιέγραψε ήδη το 1955 ο αμερικανός συγγραφέας Γκράχαμ Γκριν με αφορμή το Βιετνάμ επιστρέφει σήμερα στον Ευφράτη, θέλοντας το καλό κάνοντας όμως το κακό.

Όταν τα πράγματα σοβάρεψαν στην Φαλούτζα οι ιρακινές δυνάμεις ασφαλείας αρνήθηκαν να πολεμήσουν του αντάρτες, παρατηρεί σήμερα η Frankfurter Rundschau. Το ίδιο συνέβη και στη Βαγδάτη, όπου οι εκπαιδευμένοι από τους Αμερικανούς Ιρακινοί αστυνομικοί προτίμησαν να βγάλουν τις στολές τους παρά να πολεμήσουν τους παραστρατιωτικούς του ηγέτη των σιιτών Μοκτάντα Αλ Σαντρ. Οι παράλληλες εξεγέρσεις Σιιτών και Σουνιτών έδειξαν ότι τα σχέδια των Αμερικανών για το μέλλον του Ιράκ δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Στις αραβικές χώρες δεν μπορούν να υπάρξουν "δημοκρατίες της στιγμής", ούτε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα να προκύψουν αποτελεσματικές στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις. Ιδίως όταν οι δυνάμεις αυτές παίρνουν εντολές από τον Τζορτζ Μπους και καλούνται να πολεμήσουν κατά των συμπατριωτών τους. Αποτέλεσμα; Αντί να μειωθεί ο αριθμός των αμερικανικών στρατιωτικών δυνάμεων στο Ιράκ αυξάνεται για να αντιμετωπιστούν οι εξεγέρσεις στη Φαλούτζα και τη Βαγδάτη. Και δεν είναι μόνο αυτό: Η ημερομηνία της μεταβίβασης της εξουσίας στους Ιρακινούς, η οποία είχε καθοριστεί στις 30 Ιουνίου, αναβάλλεται επ΄ αόριστον.

Η εφημερίδα Die Welt αναζητεί λύσεις για την κρίση στο Ιράκ: Μια κυβέρνηση, η οποία χαρακτηρίζεται από τους Ιρακινούς κυβέρνηση-μαριονέτα των Αμερικανών δεν έχει πιθανότητες επιτυχίας. Η νέα κυβέρνηση στο Ιράκ θα πρέπει επομένως να διαπραγματευτεί ακόμα και με τον Αλ Σαντρ ή μέλη του κόμματος Μπάαθ. Θα χρειαστεί τη συνδρομή όσο το δυνατών περισσότερων αραβικών κρατών, ίσως ακόμα και του Ιράν. Εκτός αυτού απαιτείται και η βοήθεια από τα ΗΕ, τα οποία σέβεται ως γνωστόν ο εκπρόσωπος των Σιιτών Λακτάρ Μπραχίμι. Το Ιράκ χρειάζεται ένα είδος New Deal με περισσότερους λεπτούς πολιτικούς χειρισμούς, περισσότερα οικονομικά μέσα στα χέρια Ιρακινών, αλλά και ισχυρότερες δυνάμεις ασφαλείας.

H Süddeutsche Zeitung γράφει αναφορικά με την επίσκεψη Σαρόν στις ΗΠΑ και τη σημερινή συνάντηση με τον πρόεδρο Τζορτζ Μπους: Ο μόνιμος μουσαφίρηςεπιστρέφει. Ο Αριέλ Σαρόν, ο οποίος θεωρεί εαυτόν τον μόνο σοβαρό συνομιλητή για το Μεσανατολικό, πηγαινοέρχεται εδώ και τρία χρόνια στην Ουάσινγκτον και μιλά με τον πρόεδρο Μπους μόνο για τα δικά του σχέδια σχετικά με την ειρήνευση στην περιοχή. Αυτή τη φορά ο Αριέλ Σαρόν θα συζητήσει με τον Τζορτζ Μπους το σχέδιο απόσυρσης του ισραηλινού στρατού από την Λωρίδα της Γάζας και ορισμένους οικισμούς της Δυτικής Όχθης. Ο αμερικανός πρόεδρος, που έχει αυτές τις μέρες το μυαλό του περισσότερο στο Ιράκ παρά στην Εγγύς Ανατολή, πρέπει τώρα να προσέξει να μην κολλήσει για μια ακόμα φορά στα λιμνάζοντα νερά του Μεσανατολικού. Τα σχέδια του Ισραήλ είναι εξ΄ αρχής καταδικασμένα. Δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνευση στην περιοχή με μονόπλευρες ενέργειες. Απαιτούνται διαπραγματεύσεις και συμφωνία με την παλαιστινιακή πλευρά.