Προς όφελος και της Γερμανίας το Ταμείο Ανάκαμψης

Μπορεί η πρωτοβουλία των Μέρκελ-Μακρόν για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκου Ταμείου Ανάκαμψης ύψους 500 δις ευρώ να είναι αρκετά αμφιλεγόμενη και να μην λύνει όλα τα προβλήματα, εντούτοις είναι ορθή συμπεραίνει κεντρικό σχόλιο της οικονομικής Handelsblatt.

«[...] Η νομισματική ένωση παραμένει ένα εύθραυστο οικοδόμημα. Εξαρχής ήταν μια ψευδαίσθηση να πιστεύει κανείς ότι συν τω χρόνω θα υπάρξει σύγκλιση της ανταγωνιστικότητας των χωρών μελών. […] Το ευρώ, το πιο περήφανο εγχείρημα της Ευρώπης, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η διαφορετική ανταγωνιστικότητα μέσα από την πλήρη αδιαφορία. Η νομισματική ένωση δεν κατάφερε να επιτύχει μόνη της τη σύγκλιση που είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της λειτουργικότητάς της. Αντιθέτως. Το ευρώ διεύρυνε το χάσμα. Στο μεταξύ ακόμη και πολιτικοί στο Βερολίνο έχουν αντιληφθεί ότι η νομισματική ένωση μπορεί να επιβιώσει μακροπρόθεσμα μόνο ως αναδιανεμητική ένωση ή ένωση κοινής ευθύνης. Την ίδια ώρα έχει γίνει στη γερμανική κυβέρνηση μάλλον και το εξής: η επιβίωση του ευρώ και η οικονομική εξυγίανση της νότιας Ευρώπης εξυπηρετεί τα πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα της Γερμανίας. Τα γερμανικά και τα ευρωπαϊκά συμφέροντα είναι ένα».

Στο ίδιο μήκος κύματος και η Süddeutsche Zeitung που σχολιάζει: «Μια οικονομία με εξαγωγικό προσανατολισμό, όπως η γερμανική, μπορεί να λειτουργήσει μόνο εάν υπάρχουν αγορές. Πού υπάρχουν όμως σήμερα; Το εμπόριο με τις ΗΠΑ έχει μειωθεί δραστικά ενώ η ασιατική αγορά είναι μια σκιά του εαυτού της. Αυτό που μένει είναι η ευρωπαϊκή εσωτερική αγορά που αριθμητικά είναι η μεγαλύτερη του κόσμου. Όταν είναι καλά, είναι καλά και η Γερμανία. Το Ταμείο Ανάκαμψης που έχει στόχο να βοηθήσει χώρες όπως την Ιταλία και την Ισπανία να ενισχύσουν τις οικονομίες τους και να ανανεώσουν τις υποδομές τους βοηθά λοιπόν εν τέλει και τη Γερμανία καθώς μπορεί να εξάγει και πάλι προς αυτές τις χώρες».

Ριψοκίνδυνος ελιγμός η διάσωση της Lufthansa

Το σχέδιο διάσωσης της αεροπορικής Lufthansa που παρασύρθηκε από τη δίνη της πανδημίας σχολιάζει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. «Η διάσωση ιδιωτικών επιχειρήσεων με δημόσιο χρήμα συνιστά κατάφωρη παρέμβαση στην οικονομία της αγοράς, διότι οδηγεί σε στρεβλώσεις του ανταγωνισμού και ανοίγει διάπλατα στην πολιτική την πόρτα επιχειρηματικών αποφάσεων. Είναι θεμιτό να αξιώνει το Βερολίνο έλεγχο, σε αντάλλαγμα των εννέα δις ευρώ που κοστίζει η διάσωση. Είναι εξίσου σημαντικό όμως η συμμετοχή αυτή να μείνει κάτω από όρια που θα διασφάλιζαν στο κράτος μια μειοψηφία αρνησικυρίας και συνεπώς άμεση πρόσβαση στο επιχειρείν. Παρά ταύτα η μερική κρατικοποίηση είναι ένας ριψοκίνδυνος ελιγμός».

Το σχόλιο της Süddeutsche Zeitung: «Δεν υπάρχει αμφιβολία. Η Lufthansa δεν μπορεί να βγει από την κρίση με τις δικές της δυνάμεις και χρειάζεται βοήθεια. Μια -ανεξαρτήτως μορφής- πτώχευση δεν αποτελεί επιλογή διότι οι συνέπειες για εργαζομένους, πελάτες και μετόχους θα ήταν απρόβλεπτες. Εξάλλου είναι σωστό να στηρίξει κανείς την αεροπορική εταιρία. Καταρχήν η Lufthansa διολίσθησε στην κρίση χωρίς να φταίει. Δεύτερον, μεγάλες και εξαρτώμενες από τις εξαγωγές οικονομίες, όπως η Γερμανία, χρειάζονται έναν διεθνή αερομεταφορέα. Και τρίτον, ειδικώς η Lufthansa είχε ένα υγιή οικονομικό σχεδιασμό. Είναι θετικό να συμμετέχει τώρα το κράτος, χωρίς όμως να παρεμβαίνει σε μεγάλο βαθμό. Διότι μια τρόπον τινά ''επανα-κρατικοποίηση'' θα ήταν αντιπαραγωγική».

Διαφορετική η ανάγνωση της Volksstimme του Μαγδεμβούργου: «Οι αεροπορικές θεωρούνταν ανέκαθεν οι ιερές αγελάδες της οικονομίας […]. Και στη Γερμανία η κρατική συμμετοχή στη Lufthansa έχει μακρά παράδοση. Σπανίως η δραστηριοποίηση αυτή όμως ήταν συμφέρουσα. Είναι αμφίβολο εάν μια κρατική κεφαλαιακή λύση εννέα δις ευρώ με χρήματα φορολογουμένων μπορεί να λύσει δια παντός τα προβλήματα ενός κλάδου με πλεονάζουσα σε παγκόσμιο επίπεδο προσφορά».

Κώστας Συμεωνίδης