Περιμένοντας «δείγμα γραφής» από το Βερολίνο

Αυτός ο προβληματισμός φάνηκε και σε εκτενή συζήτηση για τη Σύνοδο Κορυφής, αλλά και το «ευρωπαϊκό εξάμηνο» με την προληπτική επιτήρηση των κρατικών προϋπολογισμών στην ευρωζώνη- μία συζήτηση, που έγινε την Τετάρτη στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο.

Ο επικεφαλής των Ευρωπαίων σοσιαλιστών Χάνες Σβόμποντα εξέφρασε την αντίθεσή του σε αυτό που αποκαλεί «τιμωρητική πολιτική» του Βερολίνου και άφησε να εννοηθεί ότι η συμμετοχή των σοσιαλιστών στη νέα γερμανική κυβέρνηση θα μπορούσε να αλλάξει τα δεδομένα. «Θεωρούμε άδικο να τιμωρούνται ολόκληρες περιφέρειες στην Ευρώπη, μόνο και μόνο γιατί δεν συμμορφώνονται με τα σχέδια της κ.Μέρκελ. Εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε τις περιφέρειες αυτές, όχι να τις τιμωρήσουμε, αυτή την πολιτική πρέπει να ακολουθήσουμε» λέει ο Αυστριακός ευρωβουλευτής.

Αναζητώντας συμβιβασμό για την τραπεζική ένωση

Απασχόληση, χρηματοδότηση των μικρομεσαίων επιχειρήσεων, ψηφιακή οικονομία και τραπεζική ένωση δεσπόζουν στην ατζέντα της συνόδου κορυφής. Ο επικεφαλής των Φιλελευθέρων Γκυ Φερχόφσταντ υπενθυμίζει, όπως έκαναν και άλλοι ευρωβουλευτές στην ομιλία τους, ότι το μεγάλο στοίχημα της Συνόδου είναι μία απεμπλοκή στις διαπραγματεύσεις για την τραπεζική ένωση. «Καλύτερα να είχαμε ένα και μοναδικό σημείο ημερήσιας διάταξης, την τραπεζική ένωση. Και να συμφωνήσουμε με την πρόταση της Κομισιόν για την τραπεζική ένωση, η οποία ήδη υφίσταται. Γιατί είναι απαραίτητο να υιοθετήσουμε προηγουμένως ένα κείμενο θέσεων, να χάσουμε δηλαδή μερικούς μήνες; Κάθε μέρα που περνάει χωρίς την τραπεζική ένωση χάνουμε την ευκαιρία να αναλάβουμε πρωτοβουλίες, χάνουμε επενδύσεις στην πραγματική οικονομία» προειδοποεί ο Βέλγος πολιτικός.

Η εφημερίδα Süddeutsche Zeitung του Μονάχου υποστηρίζει ότι η νέα γερμανική κυβέρνηση θα μπορούσε να αξιοποιήσει τη Σύνοδο Κορυφής για να υποβάλει συμβιβαστικό σχέδιο για την τραπεζική ένωση, το οποίο θα αποδέχεται τον ενιαίο μηχανισμό εκκαθάρισης για τις 130 μεγαλύτερες τράπεζες της ευρωζώνης, υπό τον όρο ότι, πρώτον, θα ενεργοποιείται μετά από έγκριση των εθνικών κοινοβουλίων και, δεύτερον, ότι θα προϋποθέτει τη συμμετοχή των ιδιοκτητών, αλλά και των πιστωτών της υπό εκκαθάριση τράπεζας.

Το παράδειγμα της Ισπανίας

Το ζήτημα είναι ότι ακόμη και στη διάγνωση του προβλήματος δεν φαίνεται να υπάρχει συμφωνία, όπως αποδεικνύει η περίπτωση της Ισπανίας. Παρά την πρόσφατη κρίση στο πιστωτικό σύστημα της χώρας, ο ευρωβουλευτής του κυβερνώντος Λαϊκού Κόμματος Λουίς ντε Γκράντες Πασκουάλ υποστηρίζει ότι «η Ισπανία είναι υπόδειγμα. Το τραπεζικό σύστημα της χώρας πέρασε από σκληρούς ελέγχους, η διαφάνεια και η αποτελεσματικότητά του ενισχύθηκαν και σήμερα η Ισπανία είναι μία ιστορία επιτυχίας. Το τραπεζικό σύστημα είναι σε καλύτερη κατάσταση από άλλες χώρες και αυτό δεν το λέμε μόνο εμείς, αλλά και ανεξάρτητοι παρατηρητές».

Διαφορετική διάγνωση από τον ευρωβουλευτή του αντιπολιτευόμενου, στην Ισπανία, σοσιαλιστικού κόμματος Ενρίκο Γκερέρο Σαλόμ: «Ακούμε διακηρύξεις ότι θα ξεπεράσουμε την κρίση, αλλά η αλήθεια είναι ότι η ανάπτυξη παραμένει στο μηδέν και δεν υπάρχει ούτε ένας δείκτης που να έχει βελτιωθεί σε σχέση με την περίοδο πριν κρίσης. Φρέσκο χρήμα δεν μπαίνει στην οικονομία, μόνο στο χρηματιστήριο όπου γίνεται αντικείμενο κεδροσκοπίας. Αυτό το χρήμα λείπει από την πραγματική οικονομία. Και μπορεί να ανεβαίνει το χρηματιστήριο, αλλά ανεβαίνει και η ανεργία».

Η έννοια της «κοινοτικής αλληλεγγύης»

Κάποτε, οι διακηρύξεις είναι και αντιφατικές μεταξύ τους: για παράδειγμα η ΕΕ προβάλλει ως πρώτη προτεραιότητα την ψηφιακή οικονομία, αλλά την ίδια στιγμή μειώνει τα κονδύλια για την ευρυζωνικότητα. Εξαγγέλει ένα επενδυτικό σχέδιο για την Ευρώπη με τη συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Τράπεζας Επενδύσεων, το οποίο όμως διστάζει να υλοποιήσει.

Οι περισσότεροι ευρωβουλευτές συμφωνούν στην αναγκαιότητα της κοινοτικής αλληλεγγύης. Ωστόσο δεν ορίζουν όλοι με τον ίδιο τρόπο την αλληλεγγύη. «Θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας» λέει στην Ολομέλεια ο Γερμανός ευρωβουλευτής των χριστιανοκοινωνιστών Μάρκους Φέρμπερ και επισημαίνει: «Όταν ένα νοικοκυριό ξοδεύει περισσότερα χρήματα από όσα κερδίζει, τότε έχει πρόβλημα. Το ίδιο γίνεται και με μία επιχείρηση. Γιατί πιστεύουμε ότι με ένα κράτος γίνεται κάτι διαφορετικό; Αγαπητοί συνάδελφοι, δεν θα μπορέσουμε να προσφέρουμε βιώσιμη προοπτική στον κόσμο, εάν δεν ισοσκελίζονται τα έσοδα και οι δαπάνες του κράτους. Και πρέπει να αποφύγουμε μία λύση που λέει ότι αν το κράτος δεν μπορεί να τα καταφέρει, τότε απλώς μεταθέτουμε το πρόβλημα στο ευρωπαϊκό επίπεδο. Αυτό δεν είναι λύση».

Γιάννης Παπαδημητρίου, Στρασβούργο
Υπεύθυνος σύνταξης: Στέφανος Γεωργκόπουλος