Ο άκαμπτος άξονας Παρισιού-Βερολίνου-Μόσχας και το κουτί της Πανδώρας...στο Ιράκ.

Οι Ολυμπιακοί τελείωσαν και μαζί τους χάθηκαν τα καθημερινά και πολυσέλιδα άρθρα για την Ελλάδα. Σήμερα ο γερμανικός τύπος ασχολείται με την τριμερή συνάντηση Σρέντερ-Σιράκ-Πούτιν και με το Ιράκ.

Αρχίζουμε όμως με το μοναδικό σχόλιο για την Ελλάδα που δημοσιεύεται σήμερα στην Süddeutsche Zeitung: Με τίτλο "Η πολύ κυριλέ εμφάνιση και το ύφος της επιτυχίας δεν φθάνουν για την υψηλή πολιτική" η εφημερίδα γράφει "η Δήμαρχος Αθηναίων Ντόρα Μπακογιάννη και η 'κυρία' των Ολυμπιακών Γιάννα Αγγελοπούλου μπορεί να επωφελήθηκαν από τους Ολυμπιακούς, αλλά μετά την διονυσιακή γιορτή της λήξης της Ολυμπιάδας θα αποκαλυφθούν οι τελικοί νικητές και οι ηττημένοι." Και η εφημερίδα επισημαίνει: "Η 'κυρία' των Ολυμπιακών θεωρείται πολύ 'κυριλέ' και 'κούλ' και δεν ανήκει στη λίστα των 10 πιο δημοφιλών πολιτικών της χώρας, ενώ και η Δήμαρχος Αθηναίων παρά την πολιτική της καριέρα δεν έχει καλά χαρτιά, διότι ανήκει στη μειοψηφία της κομματικής ελίτ του κυβερνώντος κόμματος. Και οι δύο δυναμικές κυρίες της Ολυμπιάδας δεν μπορούν επομένως να εξαργυρώσουν τις επιτυχίες τους στην πολιτική κονίστρα της χώρας τους.'

"Ο άκαμπτος άξονας Παρισιού-Βερολίου-Μόσχας δεν διαδραματίζει τελικά κανένα βαρυσήμαντο ρόλο στην διεθνή πολιτική, γράφει η Süddeutsche Zeitung και σχολιάζει: "Ο Σρέντερ βρήκε στον Πούτιν έναν πολιτικό εταίρο που τον αποδέχεται χωρίς πολλές προϋποθέσεις, ο Σιράκ προσπαθεί να βρεί εταίρους για την πάλαι ποτέ ισχυρά Γαλλία και ο Πούτιν χρειάζεται συμμάχους για το πολιτικό του προφίλ τόσο διεθνώς, όσο και στο εσωτερικό. Τελικά πρός τί αυτές οι συνατήσεις; Όσο οι σχέσεις με τις ΗΠΑ λόγω Μπους είναι αδιευκρίνιστες, δεν είναι δυνατόν να δημουργηθεί πεδίο ζυμώσεων για μια ενιαία τριμερή ή και ευρωπαϊκή πολιτική έναντι των ΗΠΑ. Όπως σε όλους τους τομείς της διεθνούς πολιτικής λοιπόν έτσι και εδώ ισχύει το ίδιο: μετά τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου τα ξαναλέμε."

"Απογοητευτική η συμπεριφορά του καγκελάριου στο τσετσενικό" σημειώνει σε σχόλιό της η εναλλακτική Tageszeitung και καταλήγει: "Ασφαλώς υπάρχουν χίλιοι λόγοι για να επιδιώκει ο Γερμανός καγκελάριος σχέσεις συνεργασίας με τη Μόσχα: το ενεργεικό πρόβλημα, η ευρωπαϊκή πολιτική, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, αλλά και το Κοσσυφοπέδιο. Όλα αυτά είναι ζητήματα, τα οποία απαιτούν σχέσεις συνεργασίας και εμπιστοσύνης με τη Ρωσία. Αλλά δεν είναι δυνατόν όλα αυτά να οικοδομούνται στο στυλ 'όλα πάνε καλά', ούτε επιτρέπεται ο καγκελάριος να αποδέχεται χωρίς κριτική τα όσα συμβαίνουν στην Τσετσενία ή μάλλον θετικά λέγοντας ότι οι εκλογικές διαδικασίες ήταν ικανοποιητικές. Όχι η πολιτική του Πούτιν στην περιοχή αυτή δεν είναι ικανοποιητική και μια κουβέντα έπρεπε σίγουρα να ειπωθεί. Πόσον μάλλον που το ίδιο το κυβερνητικό κόμμα και ο κυβερνητικός συνασπισμός έχει εκφράσει τις σοβαρές του επιφυλάξεις."

"Το κουτί της Πανδώρας" επιγράφει σχόλιό της για το Ιράκ η Frankfurter Allgemeine Zeitung: "Δύο μήνες μετά την μεταβίβαση της εξουσίας στην προσωρινή ιρακινή κυβέρνηση και το χάος, η βία και οι τρομοκρατικές ενέργειες κυριαρχούν. Έτσι δημιουργείται η εντύπωση ότι Αμερικανοί και Βρετανοί με τον πόλεμο κατά του Ιράκ ούτε περιόρισαν, ούτε πάταξαν την τρομοκρατία και τη βία, αλλά άνοιξαν το κουτί της Πανδώρας. Ο περίφημος 'πόλεμος των πολιτισμών' φαίνεται ότι συνεχώς διευρύνεται και οξύνεται."