1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

«Οι αγορές δεν περιμένουν τους Γερμανούς βουλευτές»

31 Αυγούστου 2011

Ναι ή όχι στις ρυθμίσεις και την κατοχύρωση βέτο στο γερμανικό κοινοβούλιο για έγκριση των ευρωπακέτων διάσωσης; Από σήμερα αρχίζει στη Γερμανία η διαδικασία έγκρισης των αποφάσεων της συνόδου κορυφής της 21ης Ιουλίου.

https://p.dw.com/p/12QGN
Εικόνα: picture alliance/dpa
Οι γερμανικοί Financial Times σε ανάλυσή τους με τίτλο «Τα όρια του κοινοβουλίου», υποστηρίζουν ότι «οι χρηματαγορές δεν μπορούν να περιμένουν τους Γερμανούς βουλευτές».
«Αυτή τη στιγμή το γερμανικό κοινοβούλιο βρίσκεται μπροστά σε ένα άλυτο δίλημμα: από τη μια, επιδιώκει να ψηφίσει κανονιστικό πλαίσιο για να μπορεί να συναποφασίζει εάν και πως θα δίνονται τα δισεκατομμύρια των ευρωπακέτων διάσωσης από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (EFSF).
Από την άλλη, πρέπει με το πλαίσιο αυτό να μην δώσει την εντύπωση στις χρηματαγορές ότι ενδέχεται οι βουλευτές να μπλοκάρουν με το βέτο τους τη βοήθεια στις χρεωμένες χώρες-μέλη της ευρωζώνης.
Το πρόβλημα όμως είναι ότι αυτή η αντίφαση δεν επιλύεται με κοινοβουλευτική ρύθμιση. Διότι η αναγκαία προϋπόθεση είναι κάτι άλλο:  ηγετική φυσιογνωμία και αποφασιστικότητα.»
 
Και η εφημερίδα, αφού επισημαίνει ότι η έγκριση των σημαντικών αποφάσεων της ΕΕ είναι αναφαίρετο δικαίωμα του γερμανικού κοινοβουλίου, καταλήγει: «Οι (Γερμανοί) βουλευτές πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι κάθε απόρριψη ή καθυστέρηση συνιστά απειλή για την ΟΝΕ. Οι χρηματαγορές μπορούν πολύ γρήγορα να αμφισβητήσουν τις καλές προθέσεις και την ετοιμότητα των πολιτικών για τη διαφύλαξη μιας ισχυρής ευρωζώνης και ΕΕ. Και αυτό είναι ζήτημα εμπιστοσύνης, αξιοπιστίας, δεν επιλύεται με κανόνες και ρυθμίσεις.
Εκείνο που εμπιστεύονται οι επενδυτές είναι η επίδειξη ηγετικής πυγμής και αποφασιστικότητας. Εάν δηλαδή οι Ευρωπαίοι πολιτικοί επιδεικνύουν με σαφήνεια και με αδιαμφισβήτητο τρόπο την πίστη τους στην Ευρώπη και το ευρώ….Ποιοτικά χαρακτηριστικά, τα οποία η Γερμανίδα καγκελάριος δεν μας απέδειξε τους τελευταίους μήνες ότι διαθέτει».
 
Τέρμα στους λαϊκισμούς για κομματικά οφέλη
 
Sommer Pressekonferenz 2011
Εικόνα: dapd
«Η Ευρώπη χάνει τον στόχο της», είναι ο τίτλος σχολίου της Süddeutsche  Zeitung με θέμα την ευρωκρίση και την αντιμετώπισή της. Η εφημερίδα υπογραμμίζει ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες δίνουν υποσχέσεις και συζητούν για θέματα που δεν αφορούν τα άμεσα και καυτά προβλήματα της ευρωζώνης.
Έτσι αναζωπυρώθηκε η συζήτηση για την οικονομική διακυβέρνηση, αν και τα εθνικά κοινοβούλια δεν είναι ακόμη σε θέση να αποποιηθούν μέρος των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων και το χειρότερο, δεν έχουν εγκρίνει ούτε καν τις αποφάσεις της συνόδου κορυφής της 21ης Ιουλίου: «Μετά τις αποτυχίες και τις παραλείψεις του παρελθόντος δεν μένει τίποτε άλλο στους 27 Ευρωπαίους ηγέτες από το να υπόσχονται συνεχώς ότι από δω και πέρα όλα θα γίνουν καλύτερα. Θα συνεργάζονται και θα συντονίζονται στενότερα, θα εφαρμόσουν όντως τις συνθήκες. Αυτό το μήνυμα θέλησαν να περάσουν και οι Μέρκελ-Σαρκοζί στη συνάντησή τους στο Παρίσι.
Δεν απομένει όμως πολύς χρόνος για να αποδείξουν (οι Ευρωπαίοι ηγέτες) ότι τις υποσχέσεις τους θα ακολουθήσουν και πράξεις. Οι πολίτες είναι δύσπιστοι, αλλά και πολλοί μάνατζερ στις χρηματαγορές.
Οι πολιτικοί πρέπει επιτέλους να αντισταθούν στον πειρασμό του λαϊκισμού για να αποσπάσουν κομματικά οφέλη στις χώρες τους και αντ’ αυτού να μεριμνήσουν για το κοινό (ευρωπαϊκό) μέλλον.»
 
«Πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να κρατήσουμε την Ελλάδα στην ευρωζώνη», υπογραμμίζει ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Αλέν Ζιπέ σε συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης προς την Frankfurter Allgemeine Zeitung και εξηγεί ότι «εάν επιτρέψουμε να αποκοπεί κάποιο κράτος-μέλος, είναι σαν να τραβάμε τους πόντους από ένα πουλόβερ, σε λίγο θα έχει ξηλωθεί. Η Ελλάδα χρεώθηκε υπερβολικά, ήταν λάθος. Τώρα πρέπει να επανορθώσει, και το προσπαθεί. Ο ελληνικός λαός έχει μπροστά του δύσκολο έργο να επιτελέσει και πρέπει να του δώσουμε χρόνο. Δεν μπορούμε να απαιτούμε από μια χώρα να βάλει σε τάξη τα οικονομικά της μέσα σε δύο ή τρία χρόνια. Μια τέτοια προσπάθεια μπορεί να κρατήσει πέντε ή και δέκα χρόνια.»
 
 
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου
Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου