Οι άνδρες αμείβονται κατά 23% περισσότερο από τις γυναίκες

Στη Γερμανία παραμένει σταθερή η μισθολογική ανισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών: οι άνδρες αμείβονται κατά 23% περισσότερο από τις γυναίκες για την ίδια εργασία. Που σημαίνει ότι οι γυναίκες για να έχουν ίση μισθοδοσία με τους άνδρες πρέπει να εργάζονται τρεις μήνες παραπάνω.

Ορισμένα παραδείγματα: μια γυναίκα μάγειρας έχει μισθό κατά 40% λιγότερο από έναν άνδρα μάγειρα, μια τραπεζική υπάλληλος πληρώνεται κατά 30% λιγότερο, και μια ταχυδρόμος 2% λιγότερα από τους άνδρες συναδέλφους της.

Δραματική η ανισότητα αμοιβής στην επαρχία

Το χάσμα αυτό βαθαίνει ακόμη περισσότερο στις αγροτικές περιοχές της Γερμανίας με ένα επιπλέον 10%. Στις αγροτικές περιοχές ζουν γύρω στα 13 εκατομμύρια Γερμανοί.

Η Γκαμπριέλε Στουρμ, από το Ινστιτούτο Ερευνών Πολεοδομίας και Χωροταξίας, τονίζει πως «γύρω στο 40% των γυναικών της υπαίθρου εργάζεται σε μερική απασχόληση δηλαδή η απασχόλησή τους δεν τους δίνει πάνω από 400 ευρώ το μήνα. Και αυτό ερμηνεύεται κυρίως από τον παραδοσιακό καταμερισμό εργασίας στο σπίτι και την οικογένεια».

Στη γερμανική επαρχία οι ρόλοι στην οικογένεια είναι όντως δεδομένοι και παραδοσιακοί. Ο σύζυγος, εάν δεν είναι αγρότης, εργάζεται στο πιο κοντινό αστικό κέντρο και η γυναίκα του μένει στο σπίτι με τα παιδιά. Επειδή δεν υπάρχουν ολοήμερα σχολεία, οι μητέρες έχουν ελάχιστο χρόνο στη διάθεσή τους για να εργαστούν. Έτσι συνήθως επιλέγουν εργασία στο σπίτι, η οποία τα τελευταία χρόνια βελτιώθηκε μέσω του ίντερνετ.

Η Γερμανική Ομοσπονδία Γυναικών Αγροτικών Περιοχών στηρίζει συστηματικά τις γυναίκες. Η πρόεδρος της ομοσπονδίας Μπριγκίτε Σερμπ υποστηρίζει ότι είναι λανθασμένη η εντύπωση πως η Ομοσπονδία Αγροτικών Περιοχών έχει ως μέλη μόνον αγρότισσες: «Στην ομοσπονδία μας να βρεις από προσφορές αγροτοτουρισμού, μέχρι ελεύθερους επαγγελματίες, υπαλλήλους και μάνατζερ. Οι γυναίκες της ομοσπονδίας μας προσφέρουν όλο και περισσότερα προϊόντα, όλο και περισσότερες υπηρεσίες.»

Στους 100 άνδρες αντιστοιχούν λιγότερες από 80 γυναίκες

Οι Γερμανίδες της υπαίθρου είναι συνήθως ελεύθεροι επαγγελματίες που απασχολούνται σε δύο ή περισσότερες επιχειρήσεις, ενώ οι αγρότισσες πωλούν συνήθως τα προϊόντα του αγροκτήματός τους και ταυτόχρονα διαχειρίζονται μικρές πενσιόν ή εργάζονται ως ταξιτζήδες.

Η Ομοσπονδία Γυναικών Αγροτικών Περιοχών προσφέρει πολλά προγράμματα επαγγελματικής κατάρτισης και εξειδίκευσης στο τμήμα πληροφορικής ώστε να μπορούν οι νεαρές μητέρες να ασκήσουν το επάγγελμα του σχεδιαστή ιστοσελίδων. 44 γυναίκες μέλη της ομοσπονδίας εκπαιδεύονται ήδη με επιδοτούμενα προγράμματα σε αυτό τον τομέα.

Το πρόβλημα που προκύπτει όμως είναι ότι οι περισσότερες νεαρές μητέρες που αποκτούν προσόντα για καλύτερα αμειβόμενη εργασία βρίσκουν δουλειά σε αστικά κέντρα και έτσι αναγκάζονται να μετακομίσουν, με αποτέλεσμα να ερημώνει η επαρχία.

Η Γκαμπριέλε Στουρμ ασκεί κριτική στην έλλειψη επενδύσεων σε υποδομές στις αγροτικές περιοχές ώστε να αυξηθεί το εργατικό δυναμικό και ο πληθυσμός στην επαρχία. Επιπλέον τονίζει πως «οι νεαρές γυναίκες είναι πιο κινητικές και τολμηρές από τους νεαρούς άνδρες, γι’ αυτό εγκαταλείπουν πιο εύκολα την επαρχία σε αναζήτηση ευκαιριών. Έτσι υπάρχουν περιοχές όπου στους 100 άνδρες ηλικίας 18 με 30 χρονών αντιστοιχούν λιγότερες από 80 συνομήλικες γυναίκες.»

Η διεθνής εμπειρία δείχνει ότι μόνον το συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο για ίση αμοιβή σε ίδια εργασία βοηθά ουσιαστικά στην εξάλειψη τέτοιων ανισοτήτων. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ελβετίας και του Καναδά που πέρα από τις γενικές διακηρύξεις ψήφισαν τελικά συγκεκριμένο πλαίσιο μισθοδοσίας για γυναίκες και άνδρες.

Henriette Wrege / Βιβή Παπαναγιώτου

Υπευθ.σύνταξης: Μαρία Ρηγούτσου