Νέοι πρόσφυγες από την Γάζα

Στη λωρίδα της Γάζας οι άνθρωποι συνεχίζουν να ζουν με τον φόβο των επιθέσεων και παράλληλα δεν βλέπουν καμία προοπτική για το μέλλον τους. Πολλοί είναι αυτοί που αναζητούν διεξόδους για μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη. Το έχω πάρει πάρα πολύ σοβαρά. Τόσο ώστε να φτάσω στην Ευρώπη. Ακόμη και αν είναι στο πιο απομακρυσμένο χωριό, παντού θα ήταν καλύτερα από εδώ».

Ο Ταλάμπ Γιουσέφ Μπουλμπούλ είναι αποφασισμένος. Ο 62χρονος πατέρας τεσσάρων ενήλικων παιδιών δεν βλέπει άλλη λύση από τον να φύγει μαζί με την οικογένειά του στην Ευρώπη. Λίγο έξω από την πόλη της Γάζας έχει ένα σιδηρουργείο στο οποίο πλέον δουλεύει μόνος του. «Μου κατέστρεψαν το εργοστάσιο και στέρησαν το ψωμί από 50 οικογένειες. Τώρα οι άντρες είναι άνεργοι. Έτσι οδήγησαν τους ανθρώπους στη Χαμάς, τους έκαναν τρομοκράτες με όπλα». Η αεροπορική επίθεση του ισραηλινού στρατού έγινε πριν από επτά χρόνια. Το εργοστάσιο επισκευάστηκε αν και οι περισσότερες μηχανές είχαν καταστραφεί. Δουλειά όμως πλέον δεν υπάρχει.

5000 δολάρια για μια βίζα

Ο 30χρονος Ραμί είναι ηλεκτρολόγος και πατέρας τριών παιδιών. Πριν από μερικά χρόνια επένδυσε όλες τις οικονομίες του σε μια πλαστή βίζα. Με αυτήν κατάφερε να φτάσει μέχρι την Τουρκία και τελικά τον απέλασαν. Και πάλι όμως θέλει να δοκιμάσει την τύχη του. «Εάν ανοίξουν εδώ τα σύνορα, τότε θέλω να προσπαθήσω να πάω στην Ουκρανία. Με 5000 δολάρια μπορείς να αγοράσεις μια πραγματική βίζα. Η αδερφή μου είναι εκεί, φίλοι, και έχει δουλειά. Εάν τα καταφέρω, δεν θα ξαναγυρίσω».

Ο φίλος του, Τζαβάντ συμφωνεί: «Εδώ στη Γάζα δεν υπάρχει δουλειά. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο από το να τρως και να κοιμάσαι. Θέλω μόνο να φύγω μερικά χρόνια, να βγάλω κάποια χρήματα. Τότε θα μπορούσα να επιστρέψω στου γονείς μου και με τις οικονομίες να ζήσουμε μια ζωή με αξιοπρέπεια».

Ενδέχεται λοιπόν αυτή τη φορά η Ευρώπη να βρεθεί αντιμέτωπη με ένα νέο κύμα προσφύγων προερχόμενο από τη Λωρίδα της Γάζας. Προς το παρόν πάντως οι ευρωπαίοι ηγέτες προτιμούν να αποσιωπούν το ζήτημα.

Κρίστιαν Βάγκνερ / Αλεξάνδρα Κοσμά