«Κάθε διέξοδος από την κρίση χρέους είναι επώδυνη»

Με τίτλο «Ο αρχηγός της ελληνικής αντιπολίτευσης υπό τις πιέσεις της Ευρώπης» η Frankfurter Allgemeine Zeitung αναφέρεται στο πρωτοσέλιδό της στις πιέσεις που δέχεται ο Αντώνης Σαμαράς από τα ‘αδελφά κόμματα’ και τους ηγέτες τους, όπως π.χ. την καγκελάριο Μέρκελ, τον πρόεδρο της Κομισιόν Μπαρόζο και τον πρόεδρο της ΕΕ βαν Ρόμπεϊ για συναίνεση.

"Όλοι (οι πολιτικοί) πρέπει να συσπειρωθούν σε μια τέτοια κατάσταση, δήλωσε η κ. Μέρκελ, ενώ ο χριστιανοδημοκράτης ευρωβουλευτής Έλμαρ Μπροκ υπογράμμισε ότι στην Ελλάδα δεν συνειδητοποιήθηκε ακόμη πως τώρα ‘δεν έχουν καμία θέση τα συνηθισμένα πολιτικά τερτίπια’. Ο κ. Σαμαράς φάνηκε αμετακίνητος στις θέσεις του.»

Σε πρωτοσέλιδο σχόλιο της ίδιας εφημερίδας, της Frankfurter Allgemeine Zeitung, επισημαίνεται για άλλη μια φορά ότι διέξοδος από την ελληνική κρίση σημαίνει ευρεία και δραστική αναδιάρθρωση του χρέους:

«Κάθε διέξοδος από την κρίση χρέους είναι επώδυνη. Όποιος δεν θέλει να επεκταθεί η κρίση αυτή και σε άλλες χώρες και να διαβρώσει σαν γάγγραινα την ευρωζώνη, πρέπει ή να απομονώσει την πηγή (της γάγγραινας) ή να την απομακρύνει.

Σε χώρες όπως η Ιρλανδία, που παρά την χρεοκοπία της είναι διατεθειμένη να γίνει ξανά ανταγωνιστική με εσωτερική υποτίμηση (=περικοπές, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις), είναι δυνατόν με πιστώσεις να κερδηθεί χρόνος μέχρι να αποδώσουν οι μεταρρυθμίσεις.

Σε χώρες όπως η Πορτογαλία και η Ελλάδα, που δεν είναι διατεθειμένες να δρομολογήσουν διαρθρωτικές αλλαγές, οι πιστώσεις και τα δανειοδοτικά πακέτα πάνε στράφι.

Μόνον με μια δραστική αναδιάρθρωση του χρέους σε συνδυασμό με εξωτερική υποτίμηση (=μετακύλυση ομολόγων και κούρεμα χρέους) θα πετύχαιναν (Πορτογαλία και Ελλάδα) να γίνουν ξανά ανταγωνιστικές.

Η μόνιμη εξάρτησή τους από τον δανειοδοτικό ορό της ΕΕ θα ήταν καταστροφική, γιατί έτσι ο ‘ιός’ της κρίσης θα επεκτεινόταν και στις χώρες-πιστωτές.»

Η Frankfurter Rundschau ασκεί δριμεία κριτική στην καγκελάριο με το κύριο άρθρο της, διότι όπως σημειώνει (σχολιαστής Καρλ Ντέμενς) η κ. Μέρκελ προσπαθεί με τις ανακοινωθείσες φορολογικές ελαφρύνσεις να κάνει τους Γερμανούς να ξεχάσουν την ελληνική κρίση και ασφαλώς να ενισχύσει τον συνεχώς ‘βυθιζόμενο’ στις δημοσκοπήσεις κυβερνητικό της εταίρο, το Κόμμα των Ελευθέρων Δημοκρατών:

«Έτσι η ίδια καγκελάριος που κάνει κηρύγματα εδώ και εβδομάδες στους Έλληνες για δραστικές περικοπές και σφίξιμο της ζώνης, στη χώρα της καλεί τους πολίτες σε ένα μακάβριο πάρτι», τονίζει ο σχολιαστής και καταλήγει: «Είναι παράδοξο ακριβώς αυτή τη στιγμή η καγκελάριος να μοιράζει λεφτά. Διότι ή είναι όντως η ελληνική κρίση τόσο δραματική, όπως μαρτυρούν τα γιγαντιαία ποσά που εγκρίνονται, και απειλεί ολόκληρη την Ευρώπη –κάτι που οφείλει να εξηγήσει η κ. Μέρκελ στους πολίτες- ή δεν χρειάζεται να ανησυχούμε καθόλου.

Τότε όμως δεν μπορούμε να αποδεχθούμε γιατί εμείς έχουμε λιγότερο μερίδιο στην πίτα από τους Έλληνες.

Η προφανής προσπάθεια της καγκελαρίου να καλύψει τη μη δημοφιλή βοήθεια προς την Ελλάδα με τις φορολογικές ελαφρύνσεις είναι καταδικασμένη σε αποτυχία.

Οι πολίτες με δεδομένη τη δραματική κατάσταση στην Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία αισθάνονται σαν να βρίσκονται στο κατάστρωμα του Τιτανικού και η καπετάνιος Μέρκελ κερνάει ποτά σε όλους.»

«Η Ευρώπη δεν είναι προετοιμασμένη για ένα νέο επεισόδιο τύπου Lehman Brothers», γράφει η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt (αναλυτής Τόρστεν Ρίκε) και υπογραμμίζει ότι το ζήτημα δεν είναι ο κίνδυνος χρεοκοπίας της Ελλάδας, αλλά η αποτυχία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων να προετοιμαστούν για μια τέτοια περίπτωση:

«Το πιο σημαντικό μέτρο προφύλαξης θα ήταν ένα ευρωταμείο δανειοδότησης τραπεζών, που θα διασφάλιζε σε όσες τράπεζες βρεθούν σε αδυναμία πληρωμών γρήγορη τροφοδότηση με νέα κεφάλαια.

Και όπως ακριβώς έγινε στις ΗΠΑ θα έπρεπε κατόπιν οι τράπεζες που έκαναν χρήση αυτού του ταμείου να αποπληρώσουν τις πιστώσεις τους με αυστηρές ρήτρες, όπως ορίζει η επιχειρηματική πρακτική.

Το επιχείρημα της κ. Μέρκελ ότι ένα νέο πακέτο διάσωσης των τραπεζών είναι ακόμα λιγότερο αποδεκτό από ένα πακέτο διάσωσης για την Ελλάδα δεν ισχύει, διότι τα δανειοδοτικά πακέτα προς την Ελλάδα εξυπηρετούν κυρίως τον στόχο της διάσωσης των ευρωπαϊκών τραπεζών.

Το ίδιο απροετοίμαστοι με τους πολιτικούς είναι και οι κεντρικοί τραπεζίτες.

Απέτυχαν να συμπιέσουν έγκαιρα προς τα κάτω την υπερβολική τροφοδότηση των τραπεζών με ρευστό, ενώ τα χαμηλά, βασικά επιτόκια δεν τους προσφέρουν κανένα περιθώριο αντιμετώπισης ενός νέου σοκ ( α λα Lehman Brothers).

Οι κεντρικές τράπεζες θα πρέπει να εκδώσουν νέο χρήμα, να διοχετεύσουν ρευστό. Τελικά θα βρεθούμε με σοβαρά προβλήματα πληθωρισμού και χρεών, όπως ακριβώς και σήμερα, μόνον που τότε (σε περίπτωση ελληνικής χρεοκοπίας) θα είναι όλα (πληθωρισμός και χρέη) υπέρογκα.»