1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

"Η γερμανική στρατηγική αντιμετώπισης της κρίσης είναι η χειρότερη"

26 Αυγούστου 2011

Οι ενδοκυβερνητικές αντιπαραθέσεις στη Γερμανία οξύνονται, η καγκελάριος ματαιώνει το ταξίδι της στη Ρωσία και η συζήτηση για την ευρωκρίση και το χρεόφρενο αναζωπυρώνεται

https://p.dw.com/p/12Nxw
Ο Ντένις Σνόουερ, επικεφαλής του Ινστιτούτου για την Παγκόσμια Οικονομία στο ΚίελοΕικόνα: dpa/picture-alliance

«Το χρεόφρενο ζημιώνει μακροπρόθεσμα την οικονομία», δηλώνει ο Αμερικανός οικονομολόγος Ντένις Σνόουερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας του Κιέλου σε συνέντευξή του στη Frankfurter Rundschau και ασκεί κριτική στην πολιτική διαχείρισης της ευρωκρίσης από την κυβέρνηση Μέρκελ.

«Το χρεόφρενο είναι τώρα χρήσιμο στη Γερμανία, διότι έχει υψηλό δημόσιο χρέος. Μακροπρόθεσμα όμως δεν ωφελεί, αντίθετα ζημιώνει. Διότι εάν το χρεόφρενο παραμείνει εν ισχύει στη Γερμανία π.χ. σε εποχές οικονομικής κρίσης, τότε δεν θα μπορεί να δανειστεί για να αντιμετωπίσει την μείωση της ζήτησης.»

Ο επικεφαλής του Ινστιτούτου Παγκόσμιας Οικονομίας του Κιέλου υπογραμμίζει επίσης ότι η δυνατότητα άρσης του χρεόφρενου κατά περίπτωση «συρρικνώνει την αξιοπιστία του» και επηρεάζει αρνητικά τις αγορές και την οικονομική ανάπτυξη, ενώ στο ζήτημα των ευθυνών της γερμανικής κυβέρνησης παρατηρεί:
 
Institut für Weltwirtschaft an der Universität Kiel
Το Ινστιτούτο για την Παγκόσμια Οικονομία στο ΚίελοΕικόνα: IfW
«Η στρατηγική που ακολούθησαν μέχρι στιγμής οι (Γερμανοί) πολιτικοί είναι πιθανότατα η χειρότερη. Διότι αντιδρούν κατά περίπτωση και διορθώνουν συνεχώς.
Στην αρχή τάχθηκαν υπέρ των υψηλών επιτοκίων στα ευρωπακέτα διάσωσης, μετά τα μείωσαν, κατόπιν απέρριψαν την αύξηση του πλαφόν στο Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας για να πράξουν τελικά το αντίθετο.
Η τακτική αυτή όχι μόνον δεν λύνει προβλήματα, αλλά γεννά και καινούργιες αβεβαιότητες και ανησυχίες στις αγορές, με αποτέλεσμα επιτόκια ρεκόρ.»
 
Τέλος, ο Ντένις Σνόουερ τονίζει ότι η σύσταση μιας εθνικής ανεξάρτητης επιτροπής που θα εποπτεύει και θα διαχειρίζεται το δημόσιο χρέος στα κράτη - μέλη της ΕΕ είναι η πιο ρεαλιστική, ευέλικτη και αποτελεσματική λύση σε σχέση με τους κεντρικους μηχανισμούς σταθερότητας.
Βασικές προϋποθέσεις μιας τέτοιας επιτροπής: πρώτον, η επιτροπή να έχει το δικαίωμα του βέτο σε ελλειμματικούς προϋπολογισμούς και σε δανεισμό χωρίς όρια, και δεύτερον, η διάλυση ή κατάργησή της να αποφασίζεται από το κοινοβούλιο με πλειοψηφία τριών τετάρτων.
Πρόκειται για πρόταση που έχει υποβάλλει ο Αμερικανός οικονομολόγος προς όλους τους καθ’ ύλην αρμόδιους και τις αρμόδιες αρχές.
Λαμβάνοντας δε ως παράδειγμα την Ελλάδα υπογραμμίζει: «Με μια τέτοια επιτροπή η Ελλάδα θα διασφάλιζε εξ αρχής ικανοποιητικό χρόνο μείωσης του χρέους της και θα κατάφερνε εντός μιας 20ετίας να ελέγξει τα δημοσιονομικά της.  Αντ’ αυτού κάνει τώρα δραστικές, καταστροφικές περικοπές. Εντελώς παράλογο.»
 
Οι γαλλικές περικοπές και η αξία των συμβόλων
 
ECOFIN Treffen Nikolas Sarkozy
Ο μεγάλος μεταρρυθμιστής κάνει μικρά βήματα...Εικόνα: AP
«Μαδημένοι Γάλλοι», είναι ο ειρωνικός τίτλος σχολίου της Frankfurter Allgemeine Zeitung για τις διορθωτικές παρεμβάσεις της γαλλικής κυβέρνησης στον προϋπολογισμό ύψους 11 δισεκατομμυρίων: «Η Γαλλία έχει το υψηλότερο ποσοστό κρατικών δαπανών στον κόσμο. Ωστόσο η σκληρότερη φορολόγηση των πλούσιων Γάλλων μπορεί να κατευνάσει τους συνεπείς φορολογούμενους, αλλά δεν θα επιφέρει ουσιαστικά τίποτε. Είναι μια σταγόνα στον ωκεανό.
Η γαλλική κυβέρνηση προτιμά να εισπράξει πάλι περισσότερα από τους πολίτες, παρά να δρομολογήσει δυσάρεστες, διαρθρωτικές αλλαγές που θα περιορίσουν τις δημόσιες δαπάνες. Ιδιαίτερα προβληματικοί είναι οι νέοι φόροι για τους επιχειρηματίες. Διότι βάζουν φρένο στην ανάπτυξη που χρειάζεται η Γαλλία για την ουσιαστική εξυγίανση των δημοσιονομικών της.»
 
Στο ίδιο μήκος κύματος η Süddeutsche  Zeitung γράφει «Καλύτερα από το τίποτα», και παρατηρεί: «Δεν σχεδιάζονται δραστικές περικοπές στους μισθούς των κρατικών υπαλλήλων, γιατί το ‘πρόγραμμα περικοπών’ (της κυβέρνησης Σαρκοζί) επιδιώκει μάλλον να εξαλείψει τα παραθυράκια και τις διάφορες εκτροπές του φορολογικού συστήματος.»
 
«Επιπλέον παρουσιάζεται για πρώτη φορά συλλογική βούληση για πιο δίκαιη κατανομή των φορολογικών επιβαρύνσεων. Σαφής ένδειξη είναι ο λεγόμενος ‘φόρος των πλουσίων’. Ασφαλώς έχει μόνον συμβολική σημασία, διότι δεν πρόκειται να εξοικονομηθούν πάνω από 200 εκατομμύρια».
 
Η εφημερίδα αναφέρεται στις υποσχέσεις του Σαρκοζί για μεταρρυθμίσεις στην κρατική μηχανή, στο δημόσιο τομέα, στην παιδεία, στο ασφαλιστικό και τα συντάξιμα και υπογραμμίζει ότι δεν έγινε τίποτε αν και «ο πρόεδρος Σαρκοζί ήθελε να θέσει τέρμα στη στασιμότητα που δημιούργησαν οι προκάτοχοί του. Έτσι αρχίζει τώρα η Γαλλία πάλι από το μηδέν. Αυτή τη φορά φαίνεται όμως πως οι Γάλλοι διαπίστωσαν ότι ενδέχεται οι περικοπές να είναι και αρετή.»
 
 
Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Κώστας Συμεωνίδης