Η αμφιλεγόμενη υποψηφιότητα Πούτιν για την προεδρία

 

Οι εξελίξεις στη Ρωσία επιβεβαίωσαν ότι ο Β. Πούτιν είναι ο απόλυτος κυρίαρχος της εσωτερικής πολιτικής σκηνής. Μάλιστα λέγεται ότι η συγκεκριμένη απόφαση βασίζεται σε ένα πλάνο ήδη γνωστό από το 2008.

Τότε ήταν συνταγματικά αδύνατο για τον Πούτιν να διεκδικήσει για άλλη μία φορά την προεδρία, άρα προτίμησε να τοποθετήσει σε αυτή τη θέση τον έμπιστό του Μεντβέντεφ. Από τη θέση του πρωθυπουργού συνέχισε όμως να έχει στα χέρια τον πρώτο λόγο στη χάραξη της ρωσικής πολιτικής.

 

Ο Ντιμίτρι Μεντβέντεφ προσπάθησε στη διάρκεια της θητείας του να προωθήσει –τουλάχιστον αυτό τεκμαίρεται από τις δημόσιες τοποθετήσεις του- έναν τεχνολογικό και οικονομικό εκσυγχρονισμό της Ρωσίας σε συνδυασμό με μία ουσιαστική πολιτική φιλελευθεροποίηση.

Αυτές οι προθέσεις φαίνεται να έμειναν μέχρι τώρα μάλλον στα χαρτιά, αλλά ο Μεντβέντεφ συνέχισε να ενσαρκώνει μία ελπίδα για τη ρωσική κοινωνία, ότι θα προχωρήσουν κάποιες μεταρρυθμιστικές πρωτοβουλίες.

Η απόφαση αλλαγής ρόλων δείχνει πόσο περιορισμένο πεδίο δράσης είχε ο τωρινός πρόεδρος της Ρωσίας απέναντι στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο που είχε χτίσει ο πρώην πρόεδρος Πούτιν σε στενή συνεργασία με το μεγαλύτερο κομμάτι της ελίτ της εξουσίας στη χώρα.

Η πίεση που άσκησαν τα πολιτικά-γραφειοκρατικά και οικονομικά δίκτυα που πρόσκεινται στον Βλαντιμίρ Πούτιν φαίνεται ότι ‘έδεσαν’ ουσιαστικά τα χέρια του Ν. Μεντβέντεφ.

Η διαφαινόμενη επάνοδος του Πούτιν στη ρωσική προεδρία κάνει τμήματα της ρωσικής κοινωνίας, κυρίως τους νέους και πιο μορφωμένους, να χάνουν και την τελευταία μικρή ελπίδα που είχαν στηρίξει στο πρόσωπο του προέδρου Μεντβέντεφ και στην ενδεχόμενη επανεκλογή του. Απόρροια αυτού είναι η σκέψη να αναζητήσουν την τύχη τους στο εξωτερικό.

 

Μπορεί να ο Πούτιν με την επανεκλογή του να δώσει λύση σε χρόνια και βαθιά προβλήματα του κράτους και της κοινωνίας της Ρωσίας με τα απαραίτητα μέτρα στην κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού των δομών;

Αυτό αφήνει να εννοηθεί υιοθετώντας τις τελευταίες εβδομάδες η ρητορική περί εκσυγχρονισμού του Μεντβέντεφ.

Για να γίνει όμως αυτό πραγματικότητα χρειάζονται ουσιαστικά μέτρα πολιτικής φιλελευθεροποίησης και διαφάνειας, καθώς και η οικοδόμηση ενός κράτους δικαίου και ενός μοντέρνου διοικητικού μηχανισμού χωρίς διαφθορά.

Γεγονός είναι ότι η εξουσιαστική ελίτ στη Ρωσία γιγαντώθηκε μέσα από τις πολιτικές του Βλαντιμίρ Πούτιν. Αυτή η ίδια είναι συγχρόνως τροχοπέδη σε κάθε εκσυγχρονιστική προσπάθεια.

Έτσι παραμένει αμφίβολο αν ο θεμελιωτής και εγγυητής του τωρινού συστήματος Πούτιν με την επιστροφή του στην προεδρία είναι σε θέση ξεφύγει από αυτόν το φαύλο κύκλο.