Ελπίζοντας σε ένα μόσχευμα

Ο προηγούμενος νόμος για τις μεταμοσχεύσεις και τη δωρεά οργάνων ίσχυε από το 1997. Το πρώτο που εξετάζει είναι εάν επιτρέπεται η δωρεά. Για το λόγο αυτό ο ενδιαφερόμενος που θέλει να γίνει δωρητής οργάνων προμηθεύεται μια ειδική ταυτότητα, η οποία δηλώνει την πρόθεσή του. Σε περίπτωση που δεν δηλώνει ποια όργανα θέλει να δωρίσει, τότε ορίζει ποιο από τα μέλη της οικογένειάς του θα αποφασίσει για το αν θα επιτραπεί η δωρεά οργάνων μετά το θάνατό του. Σε αυτή την περίπτωση ένας γιατρός αναλαμβάνει να πείσει τους συγγενείς ότι μια τέτοια προσφορά είναι σημαντική και σωτήρια για κάποιο συνάνθρωπο.

Ο νέος νόμος, που ισχύει στη Γερμανία από χθες, ορίζει «έναν επιτετραμμένο για τις μεταμοσχεύσεις» στα νοσοκομεία. Να υπενθυμίσουμε ότι το τελευταίο διάστημα αποκαλύφθηκαν σκάνδαλα στη Γερμανία σχετικά με τη δωρεά οργάνων, στα οποία εμπλέκονταν γιατροί που φέρονταν να είχαν παραποιήσει στοιχεία ασθενών - υποφήφιων για μεταμόσχευση με αποτέλεσμα να προτιμηθούν άλλοι ασθενείς στη θέση τους. Η Μπίργκιτ Μπλόμε από το Γερμανικό Ίδρυμα για τις μεταμοσχεύσεις λέει σχετικά:

«Εάν σε ένα νοσοκομείο υπάρχει πλέον κάποιος, ο οποίος ασχολείται με τη δωρεάν οργάνων και μπορεί να διακρίνει ποιος μπορεί να είναι ο υποψήφιος δότης, τότε είναι σαφές ότι τα ποσοστά επιτυχίας των μεταμοσχεύσεων θα είναι μεγαλύτερα».

Τα όργανα είναι πολύ ευαίσθητα

Το Γερμανικό Ίδρυμα για τις Μεταμοσχεύσεις είναι ένα κοινωφελές ίδρυμα, το οποίο συντονίζει, οργανώνει και καταγράφει τους πιθανούς δότες. Συνεργάζεται στενά με το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μεταμοσχεύσεων, το οποίο έχει έδρα στην πόλη Λάιντεν της Ολλανδίας. Εκεί συγκεντρώνονται οι εξετάσεις των ασθενών και βάσει των αποτελεσμάτων κατατάσσονται σε μια λίστα προτεραιότητας. Στη Γερμανία 12.000 άνθρωποι βρίσκονται σε λίστα αναμονής.

Εάν εντοπιστεί ο δότης, τότε ειδοποιείται το Ευρωπαϊκό Κέντρο Μεταμοσχεύσεων και στη συνέχεια θα πρέπει να εντοπιστεί ο ασθενής που έχει τη μεγαλύτερη ανάγκη. Ταυτόχρονα θα πρέπει να εξετασθεί εάν το μόσχευμα είναι συμβατό. Ο γιατρός Χάρντμουντ Σμιτ, διευθυντής του τμήματος μεταμοσχεύσεων στο νοσοκομείο του Μίνστερ εξηγεί:

«Πρέπει να μετρήσουμε πολλά πράγματα, όπως οι διαστάσεις του σώματος αλλά και των οργάνων. Πρέπει να ταιριάζει. Ένα όργανο ,για παράδειγμα, ενός 65χρονου άνδρα που ζυγίζει 120 κιλά δεν μπορεί να ταιριάζει στο σώμα ενός λεπτοκαμωμένου 12χρονου κοριτσιού».

Στη Γερμανία υπάρχουν μόνο 40 μονάδες που μπορούν να γίνουν τέτοιου είδους μεταμοσχεύσεις. Τα όργανα είναι πολύ ευαίσθητα. Μια καρδιά σταματά να χτυπάει μετά από 4 ώρες, ένα νεφρό παύει να λειτουργεί μετά από 24 ώρες. Ο χρόνος μετράει πολύ. Το σίγουρο είναι πάντως πως η κάθε προσφορά είναι σημαντική και μπορεί να σώσει μια ζωή.

Gudrun Heise / Μαρία Ρηγούτσου

Υπεύθ. σύνταξης: Άρης Καλτιριμτζής