1. Μετάβαση στο περιεχόμενο
  2. Μετάβαση στο κύριο μενού
  3. Μετάβαση σε περισσότερους ιστοτόπους της DW

Είναι το τέλος του Σαντάμ, αλλά όχι και του ιρακινού ζητήματος.

15 Δεκεμβρίου 2003
https://p.dw.com/p/AvRN

Με ενδιαφέρον περιμένουμε τι θα πει ο Σαντάμ, τι θα καταθέσει και αν θα δικαστεί από ένα ειδικό δικαστήριο, αναφέρει η Frankfurter Allgemeine Zeitung. Γιατί για παράδειγμα δεν έδωσε διαταγή στο στρατό του να προβάλει σοβαρή αντίσταση στους αμερικανούς; Τι σκόπευε να κάνει με τα όπλα μαζικής καταστροφής; Υπάρχουν τελικά ή δεν υπάρχουν τα όπλα αυτά;

Οι απελπισμένοι οπαδοί του Σαντάμ θα επιδιώξουν τώρα να εκδηλώσουν την οργή τους με ένα νέο κύμα τρομοκρατικών επιθέσεων, γράφει η Handelsblatt του Ντύσελντορφ. Οσο περνά ο καιρός όμως, η αντίστασή τους θα εξασθενεί συνεχώς εξαιτίας της έλλειψης χρηματοδότησης και υλικοτεχνικής υποδομής. Οι αμερικανοί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν μόνοι τους στο έργο της ανασυγκρότησης του Ιράκ. Ενα σίγουρο μέλλον για τη χώρα μπορεί να υπάρξει μόνο αν ο Μπους καταφέρει να δημιουργήσει μια ευρεία συμμαχία για το σκοπό αυτό.

Με το ρόλο της Ευρώπης μετά τη σύλληψη του Σαντάμ ασχολείται η Welt. Οι ευρωπαίοι θα πάψουν για ένα μικρό διάστημα να ασκούν κριτική. Μετά θα συνεχίσουν την κριτική τους, αυτή τη φορά για το χάος που επικρατεί στη χώρα.

Οπως πριν, έτσι και τώρα, γερμανοί και γάλλοι χρησιμοποιούσαν κάθε είδηση από το Ιράκ ως αφορμή για να προβλέψουν την κατάρρευση της Μέσης Ανατολής: Ο Σαντάμ δεν πρόκειται να βρεθεί ποτέ, ούτε και τα όπλα μαζικής καταστροφής. Στην πρώτη περίπτωση έκαναν λάθος. Ισως κάνουν και στη δεύτερη. Πλησιάζει ο καιρός ορισμένες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να μη βλέπουν το Ιράκ ως κίνδυνο αλλά ως μια ευκαιρία, καταλήγει η εφημερίδα.

Στο Παρίσι, η γαλλική Figaro, γράφει ότι ο κόσμος πλέον μπορεί να αναπνέει ελεύθερα. Μπορεί η σύλληψη να ήταν ζήτημα χρόνου, τώρα όμως η ιρακινή δικτατορία ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Η ιρακινή αντίσταση χάνει το θεμέλιό της, ενώ ακόμη και ο πιο διστακτικός ιρακινός πολίτης, είναι και αισθάνεται ελεύθερος. Το πρόβλημα του Ιράκ και της ευρύτερης περιοχής ωστόσο, κάθε άλλο παρά έχει επιλυθεί.

Στο ίδιο μήκος κύματος κινείται και το σχόλιο της αριστερής Λιμπερασιόν. Είναι το τέλος του Σαντάμ, αλλά όχι και του ιρακινού ζητήματος. Είναι το καλύτερο χριστουγεννιάτικο δώρο που θα μπορούσε να ονειρευτεί ο αμερικανός πρόεδρος, ο οποίος βέβαια δεν έκανε το λάθος να αυτοανακηρυχθεί πρόωρα μεγάλος νικητής. Δεν πρέπει επίσης να θεωρήσει τη σύλληψη του Σαντάμ ως την επισφράγηση της πολιτικής που ακολούθησε στο θέμα του Ιράκ.

Πολύ σπάνια στην ιστορία οι τύραννοι πληρώνουν για τα εγκλήματά τους, γράφουν τέλος οι συντηρητικοί Times της Βρετανίας. Ο Χίτλερ αυτοκτόνησε. Ο Στάλιν πέθανε από εγκεφαλικό. Ο Πολ Ποτ δραπέτευσε στη ζούγκλα. Από την εποχή που ο Αϊχμαν λογοδότησε ενώπιον δικαστηρίου της Ιερουσαλήμ, κανείς άλλος κατ’ εξακολούθηση δολοφόνος δεν κάθησε στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Η δίκη Σαντάμ έχει πολύ μεγάλη σημασία. Πρέπει να λογοδοτήσει για τα εγκλήματά του, για τα 30 χρόνια συστηματικού εκφοβισμού του ιρακινού λαού, για τους μαζικούς τάφους, για τις δολοφονίες των κούρδων και για τη μετατροπή μιας ευημερούσας χώρας σε κράτος-παρία.