Για μια Ευρώπη αλληλέγγυα, αλλά και πειθαρχική

«Για μια καλύτερη Ευρώπη», είναι ο τίτλος άρθρου του υπουργού Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στην εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung με θέμα τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η ευρωζώνη και γενικά η ΕΕ.

Ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών εκτιμά ότι το βασικό ζήτημα στα ευρωπαϊκά συμφραζόμενα δεν είναι «εάν χρειαζόμαστε μια ενωμένη πολιτικά και οικονομικά Ευρώπη, αλλά ποιες αρμοδιότητες θα έχουν τα εθνικά κράτη σε μια πολιτικά και οικονομικά ενωμένη Ευρώπη και πως πρέπει να προχωρήσουμε στην πολιτική -και ειδικά στην οικονομική και δημοσιονομική ολοκλήρωση;»

Στο άρθρο του ο κ. Σόιμπλε επικεντρώνεται τελικά στην ευρωζώνη και στην ευρωκρίση και αφού τονίζει πως «το ζήτημα της ενίσχυσης της ευρωζώνης ως συνόλου απαιτεί μια συστημική απάντηση», υπογραμμίζει: «Στις βασικές προτεραιότητες προστασίας είναι όχι μόνον να απαιτούμε από όλα τα κράτη-μέλη δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά και να την επιβάλλουμε.

Και σε αυτή την πειθαρχία δεν ανήκουν μόνον ο κρατικός προϋπολογισμός, αλλά και η εποπτεία της οικονομικής ανάπτυξης και η βελτίωση του οικονομικοπολιτικού συντονισμού για να αποκλείσουμε μελλοντικές ανισότητες ανάμεσα στις χώρες-μέλη. Για όλα αυτά χρειαζόμαστε εργαλεία που να μπορούν να αντιμετωπίσουν συνολικά τον κίνδυνο εξάπλωσης των κρίσεων του ευρώ.»

Ο κ. Σόιμπλε αναφέρεται στο ζήτημα της αλληλεγγύης και στο ότι «η αλληλεγγύη δεν είναι μονόδρομος», γράφει ότι δεν συμφωνεί με την έκδοση ευρωομολόγων και εκτιμά ότι οι δύο απαραίτητες προϋποθέσεις για τη μεταρρύθμιση των ευρωπαϊκών κανόνων χρηματοπιστωτικής σταθερότητας είναι: «Πρώτον, η εύρεση μόνιμης και αποτελεσματικής λύσης για την τήρηση ενός κοινού πλαισίου για πειθαρχία στα δημοσιονομικά και στον προϋπολογισμό σε εθνικό επίπεδο.» Και «Δεύτερον, ένας νέος, πιο ανθεκτικός μηχανισμός διαχείρισης των κρίσεων.»

Αναφέρεται διεξοδικά στο θέμα αυστηρότερων κυρώσεων και διαρθρωτικών αλλαγών στις εθνικές οικονομίες, στην αναδιάρθρωση χρέους με την αλληλεγγύη των χωρών-μελών και τη συμμετοχή των ιδιωτών επενδυτών και καταλήγει: «Επειδή ουδείς θέλει ένα ευρωπαϊκό υπερκράτος που θα επιφορτιζόταν με όλες τις αρμοδιότητες των κλασσικών εθνικών κρατών πρέπει να τηρήσουμε τις αρχές της ευρωπαϊκής δομής, όπου κρατικές και ευρωπαϊκές αρμοδιότητες εξισορροπούν συνετά, ενώ κάθε απόφαση αποκτά νομιμοποιητική βάση μόνον με δημοκρατικές διαδικασίες.»

Ναι στην επιμήκυνση της αποπληρωμής του χρέους

«Το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας πρέπει να μπορεί να δανείσει και τα 440 δισεκατομμύρια», είναι ο τίτλος συνέντευξης του Όλι Ρεν, αρμόδιου κοινοτικού επιτρόπου για τα οικονομικά και νομισματικά ζητήματα, στην ίδια εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung.

Ο Ευρωπαίος επίτροπος αναφέρεται σε όλα τα γνωστά επιχειρήματα για τη διεύρυνση του μηχανισμού στήριξης.

Όσον αφορά την Ελλάδα και την αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους ο κ. Ρεν λέει: «Τον Μάιο του 2010 αποτρέψαμε το ενδεχόμενο η Ελλάδα να μην μπορεί να εξυπηρετήσει το χρέος της. Εμποδίσαμε έτσι να επαναληφθεί στην Ευρώπη το φαινόμενο Lehman Brothers, διότι θα ήταν καταστροφικό για την οικονομική ανάκαμψη.

Γνωρίζουμε ότι κυκλοφορούν εικασίες για το εάν τελικά θα τα καταφέρει η Ελλάδα να αποπληρώσει το χρέος της. Γι’ αυτό προτείναμε να δοθεί και στην Αθήνα, όπως δόθηκε και στο Δουβλίνο, επταετής προθεσμία για την αποπληρωμή της ευρωβοήθειας. Μια αναδιάρθρωση θα επιφέρει όμως μεγαλύτερες οικονομικές ανατροπές. Και αυτό επιδιώκουμε να αποτρέψουμε και θα το αποτρέψουμε.»

Τέλος ο Ευρωπαίος επίτροπος αρνήθηκε να προβεί σε εικασίες για το πότε θα ήταν σύμφωνος με μια αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους.»

Ανεύθυνο το σύστημα προστασίας των προσφύγων στην ΕΕ

Το Συνταγματικό Δικαστήριο της Γερμανίας αποφάσισε χθες να αναστείλει τη διαδικασία επί της αγωγής Ιρακινού πρόσφυγα που είχε προσφύγει κατά της επαναπροώθησής του στην Ελλάδα. Έτσι εμμέσως αποτιμά θετικά την απόφαση της γερμανικής κυβέρνησης να σταματήσει τις επαναπροωθήσεις προς την Ελλάδα.

Το θέμα σχολιάζεται από όλες τις μεγάλες γερμανικές εφημερίδες.

Διαβάζουμε χαρακτηριστικό σχόλιο της Süddeutsche Zeitung, που εκτιμά την απόφαση του Συνταγματικού Δικαστηρίου ως αποφυγή ευθυνών και υπογραμμίζει: «Ποια προστασία προσφύγων υφίσταται σήμερα στην Ευρώπη; Μέχρι τώρα επικρατεί ένα σύστημα ανευθυνότητας, στο οποίο γίνεται λόγος για προστασία που στην ουσία δεν υπάρχει, καθορίζονται ως ασφαλείς χώρες, έστω και αν δεν είναι, διακηρύσσεται το δίκαιο της προστασίας, χωρίς να μπορεί να διασφαλιστεί.»

«Κάθε κράτος-μέλος νίπτει τας χείρας του και στέλνει τους πρόσφυγες στο επόμενο. Με αυτό το καθεστώς ασύλου δεν παίζει κανένα ουσιαστικό ρόλο εάν μπορούσαν ή ήθελαν να αντεπεξέλθουν στα κύματα των προσφύγων οι Έλληνες, εάν οι Ιταλοί διασφαλίζουν όντως προστασία στους πρόσφυγες ή εάν τους διώχνουν κακήν κακώς.

Τελικά δεν υφίστανται στην ΕΕ ενιαία κριτήρια για την αναγνώριση του δικαιώματος του ασύλου, αλλά ούτε και κατανομή των επιβαρύνσεων.

Εκείνο που υφίσταται είναι μόνον η κοινή προσπάθεια να ξεφορτωθούν όλοι γρήγορα τους πρόσφυγες.»

Επιμέλεια: Βιβή Παπαναγιώτου

Υπεύθ. σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου