Έξαρση της ιλαράς στη Γερμανία
5 Ιουλίου 2013
Τα κοκκινωπά εξανθήματα είναι το κυριότερο, αλλά όχι το μοναδικό, σύμπτωμα της ιλαράς.Άλλα συμπτώματα είναι ο υψηλός πυρετός, η έντονη καταρροή και ο βήχας. Ο ιός της ιλαράς εξασθενεί το ανοσοποιητικό σύστημα, κάτι που μπορεί να αποβεί ιδιαίτερα επικίνδυνο για τον ανθρώπινο οργανισμό αφού τον καθιστά ευάλωτο απέναντι σε μικρόβια και φλεγμονές στα αυτιά, τους πνεύμονες ακόμη και στο κεφάλι. Οι εγκεφαλικές φλεγμονές μπορούν σε εξαιρετικές περιπτώσεις να επιφέρουν ακόμη και τον θάνατο.
Κάθε χρόνο 200.000 άνθρωποι πεθαίνουν παγκοσμίως από τον ίδιο τον ιό της ιλαράς ή τις παρεπόμενες δυσλειτουργίες που αφήνει. Μολονότι στις ΗΠΑ η ιλαρά έχει σχεδόν εξαφανιστεί, στη Γερμανία κάθε χρόνο αναφέρονται μεταξύ 122 και 2308 σχετικών περιστατικών. Στο μεταξύ το πρώτο εξάμηνο του 2013 αναφέρθηκαν πάνω από 900 κρούσματα στη Γερμανία, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία. Πώς όμως είναι δυνατό να υπάρχουν τόσα κρούσματα στη Γερμανία, όταν εδώ και τριάντα χρόνια είναι διαθέσιμο στην αγορά το εμβόλιο κατά της νόσου;
Eπανεμφάνιση της ιλαράς σε εφήβους και νέους
Το ευρέως διαδεδομένο εμβόλιο κατά της ιλαράς ΜΜ2 δημιουργεί στον άνθρωπο ανοσία απέναντι στον επίμαχο ιό και συνιστάται κυρίως σε μικρά παιδιά. Ωστόσο κατά τη δεκαετία του 1990 υπήρχε μία τάση στη γερμανική κοινωνία κατά του παιδικού εμβολιασμού, όπως επισημαίνει η διευθύντρια του ινστιτούτου υγείας Ρόμπερτ Κοχ Ανέτε Μάνκερτς. Το αποτέλεσμα είναι σήμερα πολλοί έφηβοι και νέοι να εμφανίζουν ιλαρά σε μεγαλύτερες ηλικίες σε σύγκριση με το παρελθόν.
Σύμφωνα με γιατρούς, τα μωρά θα πρέπει να εμβολιάζονται δύο φορές: η πρώτη δόση θα πρέπει να δίνεται στα βρέφη τους πρώτους 11 έως 14 μήνες μετά τη γέννηση και η δεύτερη τέσσερις έως έξι εβδομάδες αργότερα. Ο δεύτερος αυτός εμβολιασμός αυξάνει την προστασία έναντι μολύνσεων σχεδόν κατά 100%. Ωστόσο οι ιατρικές αυτές συστάσεις δεν ακολουθούνται πάντα από τους γονείς.
Γύρω από τον παιδικό εμβολιασμό
O Βόλφραμ Χάρτμαν, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Παιδικής και Εφηβικής Ιατρικής υποστηρίζει πως τέτοια θέματα που αφορούν την παιδική υγεία δεν πρέπει να αφήνονται απλώς στη διακριτική ευχέρεια της οικογένειας. Αναφέρει δε μάλιστα το παράδειγμα των ΗΠΑ, όπου ο εμβολιασμός παιδιών προσχολικής ηλικίας είναι υποχρεωτικός.
Το σημερινό «κύμα» ιλαράς δείχνει ότι οι γιατροί δεν μπορούν πλέον να στηρίζονται αποκλειστικά στον εθελοντικό εμβολιασμό, ανάλογα με τη θέληση των γονέων. Ο κ. Χάρτμαν υποστηρίζει ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θα έπρεπε να εισαγάγει μία αντίστοιχη νομική βάση, η οποία θα επέβαλλε τρόπον τινά τον εμβολιασμό για παιδικές, μολυσματικές ασθένειες όπως η ιλαρά με απώτερο στόχο την προστασία της παιδικής υγείας.
Από την άλλη πλευρά υπάρχει βέβαια και η αντίθετη ιατρική άποψη, σύμφωνα με την οποία ο υποχρεωτικός εμβολιασμός αντίκειται σε ηθικού τύπου αρχές. Σύμφωνα με αρκετούς παιδίατρους αλλά και γονείς, κάθε ασθένεια αλλά και η αντιμετώπισή της αποτελεί εν τέλει ατομική υπόθεση και ως εκ τούτου θα πρέπει οι γονείς να αποφασίσουν για το εάν θα εμβολιάσουν τα παιδιά τους ή όχι.
Jennifer Fraczek / Δήμητρα Κυρανούδη
Υπεύθ. Σύνταξης: Σπύρος Μοσκόβου