Ένας χρόνος μετά την βιβλική καταστροφή στη ΝΑ Ασία

Με τον απολογισμό της βιβλικής καταστροφής στη ΝΑ Ασία ασχολούνται σήμερα όλες οι γερμανικές εφημερίδες.

Frankfurter Rundschau: «Ποιο είναι το δίδαγμα από αυτή την καταστροφή; Πρώτον όποιος θέλει να προσφέρει οικονομική βοήθεια ή να συμμετέχει σε έρανο για κάποια καταστροφή πρέπει να εμπιστεύεται μόνον τις έμπειρες οργανώσεις. Δεύτερον δεν πρέπει η βοήθεια να είναι συνδεδεμένη με μια συγκεκριμένη καταστροφή, διότι τότε ο προϋπολογισμός των διεθνών οργανώσεων για τη μια περιοχή είναι ικανοποιητικός, ενώ για κάποια άλλη ανύπαρκτος, όπως π.χ. για το σεισμό στο Πακιστάν. Τρίτον ποτέ δεν φθάνει η αυθόρμητη βοήθεια, ποτέ δεν μπορεί να αντικαταστήσει τον πολιτικό και οικονομικό σχεδιασμό για την πρόληψη της όποιας καταστροφής.»

Tageszeitung: «Η μεγάλη ετοιμότητα για προσφορά και βοήθεια στη ΝΑ Ασία απέδειξε ότι η αγαθών προθέσεων στράτευση της κοινωνίας των πολιτών σε όλο τον κόσμο μπορεί να χειραγωγηθεί. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η συμπαράσταση και η προσφορά οικονομικής βοήθειας στα θύματα του τσουνάμι ήταν και παραμένει αναγκαία. Χωρίς έξωθεν βοήθεια οι ζημιές θα ήταν ακόμη μεγαλύτερες. Όμως τα προβλήματα εμφανίζονται εκεί όπου στον σχεδιασμό της ανοικοδόμησης δεν συμμετέχουν οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, αλλά κάποιοι διαμεσολαβητές που τελικά εξυπηρετούν και υλοποιούν δικά τους σχέδια ή στόχους. Έτσι πολλές οργανώσεις και ιδιωτικές πρωτοβουλίες επικέντρωσαν το ενδιαφέρον τους σε πολύ συγκεκριμένα ζητήματα όπως την αγορά ψαροκάικων και όχι στη γενική και συστηματική ανοικοδόμηση της περιοχής. Υπάρχει αυτή τη στιγμή λοιπόν σε πολλά χωριά διπλάσιος αριθμός από ψαροκάικα, αλλά ουδείς σκέφθηκε πως θα προωθηθεί στην αγορά τόσο ψάρι, ούτε ασφαλώς ότι έτσι προωθείται η υπεραλίευση. Η επιθυμία να φθάσει αμέσως η βοήθεια στους πληγέντες επιβάρυνε την ποιότητα της ανοικοδόμησης.»

Η κωλυσιεργία της Τεχεράνης όσον αφορά στην αποδοχή ή όχι της ρωσικής πρότασης σχολιάζεται σήμερα επίσης από τον γερμανικό τύπο. Χαρακτηριστικό είναι το σχόλιο της Süddeutsche Zeitung: «Η ιδέα να αναλάβει μια ρωσο-ιρανική εταιρεία τον εμπλουτισμό ουρανίου, εάν γίνει αποδεκτή, πετυχαίνει με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια: διαφυλάσσεται το δικαίωμα του Ιράν για εμπλουτισμό ουρανίου και ταυτόχρονα αποκλείεται ντε φάκτο η κατασκευή ατομικής βόμβας εκ μέρους του Ιράν. Εάν όντως το Ιράν ενδιαφέρεται μόνον για την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας, τότε πρέπει να συμφωνήσει πόσο μάλλον που η όλη πρόταση πλασάρεται με περιτύλιγμα συμφέρουσες προσφορές της ΕΕ προς την Τεχεράνη. Απ’ ότι όμως φαίνεται η Τεχεράνη δεν επιδιώκει μεγαλύτερο εμπορικό κέρδος, αλλά απλώς να κερδίσει περισσότερο χρόνο, χρόνο που πιθανότατα χρειάζεται για να προχωρήσει στην κατασκευή της ατομικής βόμβας. Όμως το ευρω-ρωσικό πακέτο προς το Ιράν έχει θέσει συγκεκριμένες προθεσμίες και μετά την λήξη τους προβλέπονται κυρώσεις κατά του Ιράν.»