Yunanistan’da kurumlar çatırdıyor

“Alman dostlar kışın tam ortasında bizlerle sohbet ederken, ‘sizin oralarda Yunanistan’da havalar hala sıcaktır’ diye serzenişte bulunuyorlar. Ama Yunanistan hep yeşillikler içinde, güneş cenneti bir ülke mi acaba? Şüphesiz değil! Yunanistan ile ilgili güzel hava tasvirleri bugünlerde ağır tahribata uğradı.

15 yaşındaki bir gencin, kaba-saba bir polis memurunun kurşunlarıyla ölmesi, olay üzerine binlerce orta ve yüksekokul öğrencisinin tüm ülkedeki protesto gösterileri, anarşistlerin ve öfkeli bazı gençlerin, Yunanistan’ın ondan fazla büyük kentinde, Atina’nın merkezinde sokak çatışmalarına, tahribata ve yağmalamalara yol açmaları, demokrasinin eski beşiğine üzücü bir gölge düşürüyor.

Yunanistan’da kim, kime karşı gösteri düzenliyor? Sadece öfkeli gençler polisin keyfi tavrına mı karşı çıkıyor? Paris’in banliyölerinin tersine, Atina’daki ayaklanmanın aktörleri daha ziyade orta sınıfın çocukları; toplumun en duyarlı radarları konumundaki bu çocuklar, perspektifsizliğe ve ümitsizliğe karşı protestolarını dile getiriyorlar. Böyle durumlardan kendi adına yararlanmak isteyen otonom/anarşist gruplar ise eylemlerin tuzu biberi oluyor. Peki öfke kime yöneliyor? Suyu çıkmış eğitim sistemine, ülkenin skandallara karışmış siyasi sistemine, dünyevi zenginlikler peşinde koşan resmi Kilise’ye ve vatandaş düşmanı polise… .

Yunanistan şimdiye kadar görülmedik bir kurumlar krizi yaşıyor. İki partili sistem, PASOK sosyalistleri ile ‘Nea Dimokratia’ muhafazakarlarının değişimi olarak değil de, her iktidara gelenin, halkın sırtına dayanarak zenginleşmeleri olarak anlaşılıyor. Son birkaç yıl öncesine kadar toplumda sarsılmaz bir mercii olarak algılanan Kilise, finans skandalları nedeniyle bu konumunu yitiriyor. Eğitim sisteminin acilen ve temelden reforma ihtiyacı var. Okullardan yeni mezun olanlar için ayda 600 ile 700 Euro arasında değişen temel maaşların hoşnut edici bir perspektif olmadığı ise belli.

Göstericiler kendi tarzları ile Yunanistan devletinde bir şeylerin yolunda gitmediğini haykırıyor. Peki siyasi yönetim bunlara kulak asacak ve en azından çözüm önerileri sunacak mı? Pek öyle olacağa benzemiyor! Muhafazakar Kostas Karamanlis liderliğinde iktidarda oturan ve parlamentoda kıl payı bir çoğunluğa sahip olan hükümetin, vaat ettiği üzere değişim rüzgarları estirerek, ‘devletin yeniden inşasını’ gerçekleştirmesinin mümkün olmadığı şu sıralarda daha bir belirgin olarak ortaya çıkmış durumda.

Daha önce 20 yıldan fazla hükümet eden, muhalefetteki Yorgo Papandreou’nun PASOK’u ise şu anda gerçek bir alternatif olmaktan uzak. Görünen o ki, Yunanistan’ın siyasi önderlerinin halefleri, yani Konstantinos Karamanlis’in yeğeni ile Andreas Papandreou’nun oğlu, ülkeyi ekonomik ve sosyal krizden çıkartma becerisine sahip değiller.”