Tsunami felaketi unutulmadı

26 Aralık 2004 tarihinde, Güneydoğu Asya’da yaşanan tsunami felaketi dünya genelinde büyük bir yankı uyandırmıştı. Yüzyılın felaketi olarak adlandırılan tsunamide 300 bine yakın kişi hayatını kaybetti. Dünyanın dört bir yanından Noel tatilini geçirmek için Güneydoğu Asya'nın gözde turizm beldelerine giden onbinlerce tatilci, kendini bir anda felaketin pençesinde bulundu. Sadece Almanya 552 kayıp verdi. Felaketten beş yıl sonra, Güney Asya’daki tatil cennetleri âdeta baştan yaratıldı. Ancak hayatta kalanlar ve kurbanların yakınları için tsunami felaketi, asla kapanmayacak derin yaralar açtı. Felaketin mağdurlarına psikolojik destek vermek amacıyla, Almanya’daki Protestan kilisesi tarafından “Sonuna kadar umut” adlı bir proje yürütülüyor.

Adam adlı Alman genci de okyanus ötesi ülkelerde ilk tatilini yapıyordu ve bunun için yıllarca para biriktirmişti. Annesiyle telefonda konuşurken, heyecanlı bir şekilde Tayland’daki denizin ne kadar muhteşem olduğunu anlatıyordu. Ancak 25 yaşındaki genç öğrenci üç gün sonra, kız arkadaşıyla birlikte sel sularında hayatını kaybetti. Olaydan dokuz ay sonra ise Adam’ın giysileri bulundu. Fakat cesedi hiçbir zaman teşhis edilemedi. Anne Halina Schejok için en zor olanı da buydu:

“Onu her yerde aradım. Sokakta, evde, alışveriş merkezlerinde, her yerde onu görüyordum.“

Oğlunun öldüğü yerde…

1990 yılından beri ailesiyle Almanya’da yaşayan Polonyalı Halina, dört yıl boyunca, Adam’ın günün birinde ansızın çıkıp gelmesini beklemiş. Bu bekleyişe artık daha fazla tahammülü kalmadığında ise eşi ve kızıyla birlikte geçen yıl Noel’de Tayland’a gitmişler. Oğlunun hayatını kaybettiği yere, onun kaldığı otele...

“Odanın, hiç değişmeden aynı kaldığını öğrendik. Kapının önündeydik ve ben kapıyı okşadım. Hemen odaya girmek, orada oturup kalmak istedim. Ancak yapamadık çünkü odada başkaları kalıyordu.“

Kurbanların yakınlarına psikolojik destek

Bu, oldukça cesaret isteyen bir seyahat. Aslında Halina Schejok, “Sonuna kadar umut” adlı proje olmasaydı böyle bir seyahate cesaret edemezdi. Proje, Protestan kilisesi ve Alman Kızıl Haç Örgütü işbirliğiyle 2004 yılı Aralık ayında başlatıldı. Yaklaşık 70 danışman, hayatını kaybeden 552 Alman’ın geride kalan yakınlarına psikolojik destek veriyor. Onlarla ilgileniyor, evlerinde ziyaret ediyor, yakınların bir araya geldiği toplantılar düzenliyor ve anma törenleri yapılıyor. Danışmanlar ayrıca, onlarla daha önce üç kez Tayland’a gidip, Khao Lak sahiline çiçek bırakmışlar. Proje direktörü Joachim Müller de bu trajik olayda yakınlarını kaybeden pek çok kişiye eşlik etmiş:

“Bu çiçek buketleri de suların derinliklerine gömüldü. Ancak sâkin şekilde yükselen suların altına... Bu, denizin aynı zamanda dingin olabileceğinin de sembolüydü. Yani bu dehşet verici denizin farklı bir yüzünü görmekte de mümkün oldu."

Çoğu yakınlarının ölümüne tanık oldu

Bu felaketten sağ kurtulan çoğu kişi eşlerinin, çocuklarının ölümüne tanıklık etmişti. Halina Schejok, doğrudan böyle bir şey yaşamadığı için minnettar:

“Orada durdum ve Tanrı’nın sözlerini düşündüm. Tanrı bizi terk ettiği için sürekli öfke içerisindeydim. Neden benim oğlumu almıştı, bunu bize neden yapmıştı? Ancak daha sonra bu yerde, Tanrı’nın aslında bizi terk etmediğini anladım. Tam aksine bize eşlik ediyordu ve bu, her şeye katlanmamıza yardımcı oluyordu. Ben de çaba gösteriyorum.”

© Deutsche Welle Türkçe

Sabine Damaschke / Çeviri: Başak Sezen

Editör: Murat Çelikkafa