Sıkışıp kalmış hayatlar

Ürdün’ün kuzeydoğusundaki Suriye sınırında, Hadalat yakınlarında 7 bin 200 Suriyeli mahsur durumda. Boş bir bölgede derme çatma bir kampta yaşıyorlar. Hadalat, Ürdün’ün başkenti Amman’a 335 kilometre uzaklıkta. 90 kilometre kuzeyde Rukban’daki bir kampta ise 50 bin kişi yoluna devam edebilmeyi bekliyor.

Bu insanlar çöl bölgsende, onları sert hava koşullarında bile korumaya yetmeyecek çadırlarda yaşam mücadelesi veriyor. Yardım örgütleri mültecilere yiyecek, su ve ilaç sağlıyor. Ancak erişim zor. Gazeteciler de bölgeyi sadece askeri kaynaklardan alınan özel izinle ziyaret edebiliyor.

Bazıları mülteciler haftalardır bazılarıysa aylardır burada. Suriye’nin Humus, Rakka, Halep ya da Dera kentlerinden geliyorlar. Sınır bölgesine ulaşmak için kaçakçılara para ödediler. Mülteci sayısı Halep’teki son çatışmalardan sonra yeniden arttı.

Ürdün sınır koruma muhafızları ülkeye girişleri kontrol edip kimin gireceğine karar veriyor. Aralarında IŞİD’li savaşçıların olmasından endişe ediliyor. Resmi rakamlara göre Ürdün son beş yıl içinden bir milyondan fazla Suriyeli aldı. Bunların yaklaşık 670 bini BM Mülteciler Yüksek Komiserliği’nce kayıtlı. 100 bini mülteci kamlarında, çoğunluğu ise kasaba ve köylerde yaşıyor.

Bu kadın ve çocuklara 300 Suriyeli ile birlikte geçen Çarşamba günü kamptan ayrılmaları için izin verildi. Aile birkaç ay önce IŞİD’in kalesi olan Rakka’dan kaçmıştı. Çaresiz kadın “Bizi şimdi neyin beklediğini bilmiyorum ama sadece bir yere varabilmeyi istiyorum diyor.

Mültecilerin bir sonraki durağı otomobille yaklaşık bir buçuk saat uzaklıktaki Asrak kampı oluyor. Ürdün özellikle çocuklu kadınların, ailelerin, hastaların ve yaşlıların ülkeye girişine izin veriyor. Ancak yardım örgütleri kabul kayıt işlemlerinin çok yavaş ilerlediği konusunda uyarıyor. Geçici derme çatma kamptaki durum giderek kötüleşiyor.

Diğerleri daha fazla sabretmek zorunda. Çeşmenin başında izdiham var. Humuslu bir adam her şeyin sıkıntısı çekiliyor diyor. Gidebilecekleri tek yer sadece burası kalmış. Çünkü artık Suriye’de güvenli bir yok.

Bu çocuklar da şimdilik bu sıkışmışlığın ortasında yaşamak zorunda. Ellerindeki bidonlara su doldurmak için sıra bekliyorlar. En kötüsünü yaşamışlar ve korkularını anlatıyorlar. Ancak bir çocuk en azından buraya bomba düşmeyeceğini ve artık ölmüş insanlar görmeyeceklerini söylüyor. © Deutsche Welle Türkçe