Selbstmordattentat Pakistan Kinderarbeit Jugend

Pakistan, yaklaşık 180 milyonluk nüfusuyla, dünyanın en kalabalık, ancak aynı zamanda en yoksul ülkeleri arasında yer alıyor. Geçen 100 yıl içinde Pakistan’ın nüfusu, on kat arttı. Tabii ki bu nüfus patlaması bazı olumsuz gelişmeleri de beraberinde getirdi. Pakistanlı çocuklar, Güney Asya’daki en kötü yaşam koşullarına sahip. Ülkede son zamanlarda, sivil toplum örgütlerinin girişimleriyle, çocukları koruma ve cinsel istismarları önleme konusunda çeşitli programlar düzenleniyor.

Pakistan Çocuk Haklarını Koruma Derneği’nden Kuendel Şuyat, çocuk haklarını korumanın Pakistan’ın geleceği için hayati önem taşıdığını vurguluyor. Şuyat, çocuklarla ilgili sorunların toplumda önceliğe sahip olması gerektiğini belirtiyor:

“Bugün, geçmiş hatalarımızın ceremesini çekiyoruz. Çoğu intihar saldırganının çocuk ya da gençler olduğu bir gerçek. Bu, temelde, geçmişte çocuklarımıza yaptıklarımızın bir sonucudur.“

Çoğu çocuk okula gidemiyor

Pakistan nüfusunun yüzde 40’tan fazlasını çocuklar oluşturuyor. Diğer ülkelerin aksine, Pakistan’da ailelerin okul parası ödeme zorunluluğu yok. Yine de çoğu aile, çocuklarını okula gönderemeyecek kadar yoksul. Çocuklar ailelerinin geçimine katkıda bulunabilmek için çalışmak zorunda kalıyor. Yaygın çocuk işçiliği, Pakistan’ın en büyük sosyo-ekonomik problemleri arasında sayılıyor. Şuyat, hükümet, BM Çocuk Hakları Sözleşmesi'ni onayladığı ve çocuk işçiliğini yasaklayan bir ulusal koruma yasası çıkardığı halde, yasaların uygulanmadığını söylüyor:

“Bir çocuk okula gidemediği zaman problemler başlıyor. Çocukların temel hakları yok sayılıyor. Bu da çocuklara karşı şiddeti ve çocuk işçiliğini körüklüyor.“

Çocukları korumak zor. Bu nedenle Şuyat ve derneği, Pakistan’da çocuk haklarını yasal girişimlerle teşvik etmeye çalışıyor. Diğer sivil toplum örgütleri de bilgilendirme çalışmaları yapıyor:

Bilgilendirici çalışmalar yapılıyor

Örneğin Sahil adlı sivil toplum örgütünün hazırladığı bu video animasyonda, “Yabancıların otomobillerine binmeyin, çocuklar kaçırılıyor“ deniyor. Örgüt, çocukları cinsel istismarlara karşı korumaya çalışıyor. Manizeh Bano, okullardaki bilgilendirme programlarıyla çocukları, haklarını talep etme ve kendi haklarını savunmaları konusunda cesaretlendirebilmek için çalıştıklarını söylüyor:

“Gençlere, arkadaşlık kurallarının neler olduğunu öğreten ve cinsel istismarlara karşı uyaran afiş ve CD’ler hazırlıyoruz. Birinci sınıftan itibaren kitaplarımız var. Çocukların kendilerini nasıl koruyup savunabileceklerini gösteren 40 video animasyona sahibiz. Seminerler düzenliyor ve kuklalarla bir gösteri sunuyoruz.“

Sokak çocuklarının dramı

Sahil, kendilerine ait bir tedavi merkeziyle, cinsel istismar kurbanlarına psikolojik açıdan da destek olmaya çalışıyor. Manizeh Bano, ailesiz yalnız başına ayakta kalmak zorunda olan çoğu sokak çocuğunun ağır travmalar geçirdiğini kaydediyor:

“Sokak çocukları sürekli ve her yerde cinsel istismara uğrayabiliyor. Sokakta hayatta kalabilmek için cinsel istismara zorlanıyorlar. Bazıları uyuşturucu kullanıyor çünkü tecavüzün verdiği acı çok büyük. Kızlar, erkeklerden daha fazla oranda istismar kurbanı oluyor. Çoğu 11 ila 16 yaşında. Bazı tecavüz kurbanları ise öldürülüyor. Bunun nedeni ailelerden intikam almak olabiliyor. Örneğin aile bir evliliğe izin vermediği için intikam almak isteniyor. Bazen de namus cinayeti bunun nedeni olabiliyor. Ya da aile yapması gereken bir şeyi yapmadığı için. Veyahut da toprak anlaşmazlığı yüzünden… Tüm bunlar cinsel istismarların ardında yatan nedenler.“

Tecavüz mağdurları konuşamıyor

“Tecavüzle Savaş” adlı sivil toplum örgütünün koordinatörü Sidra Humayun, Pakistan’da tecavüz vakalarının çok azının bildirildiğini ya da kamuoyuna açıklandığını kaydediyor:

“Sosyal sınırlar söz konusu. Pek çok konu hakkında konuşulamıyor. Bu konuları başkalarıyla konuşmaktan utanıyorlar ve çoğu kız çocuğu, tecavüz ya da tacize uğradığını annesine ya da ablalarına bile anlatmıyor.“

© Deutsche Welle Türkçe

Jutta Schwengsbier / Çeviri: Başak Sezen

Editör: Beklan Kulaksızoğlu