Irak'ta egemenliğin devri birinci yılında

“İşgal sona erdi. Irak geçici hükümeti Irak halkı üzerindeki tam ve bağımsız egemenliğine kavuşmak üzeredir. Irak’ın dünyanın hür milletleri arasında yerini alma çabalarını memnuniyetle karşılıyoruz.“ Takım elbisesinin altına giydiği asker postallarıyla belleklere kazınan, ABD’nin Irak yöneticisi Paul Bremer, bundan 1 yıl önce yetkilerini Irak geçici hükümetine teslim ederken, bu sözleri söylemişti. Paul Bremer, yetkilerin yanı sıra cevabını arayan pek çok soru da bıraktı.

Geçiş hükümetinin başbakanlığına getirilen İyad Allavi, 28 Haziran 2004’i Iraklılar açısından tarihi bir gün olarak ilan etmişti. Allavi, „Ulusa Sesleniş“ konuşmasında güvenliğe verdiği önemin altını çizerek “Barış ve istikrarı hedefliyoruz. Buna inanıyorum. İnancım, programımızdır. Boş vaatler vermeyeceğim. Gerçekleri görüp halkımızın iyiliği için el ele verip hep birlikte çaba göstermeliyiz“ diye konuşmuştu.

Ancak dönemin Başbakanı Allavi’nin dediği gibi ülkede işler yolunda gitmedi. Görev süresi boyunca militanların şiddetine şiddetle karşılık veren Allavi, Amerikalı yönetici Paul Bremer tarafından kaldırılan ölüm cezasını yeniden devreye soktu. Güvenlik güçleri, Irak’ta militan avına çıktı, operasyonlar hız kesmedi. İyad Allavi bunların yanı sıra olağanüstü hal de ilan etmesine rağmen, Irak’ta şiddet bir türlü sona ermedi. Yeniden yapılandırma çalışmaları ise neredeyse durma noktasına geldi. İyad Allavi, verdiği güvenlik sözünü tutamayıp başarısız oldu.

Başarısızlık seçimlere yansıdı

Başarısızlık, Ocak ayı sonunda yapılan genel seçimlere de yansıdı. Allavi’nin genel başkanlığını yaptığı Irak Ulusal Mutabakatı Şii ittifakı karşısında bozguna uğradı. Genel seçimlerin ortaya çıkardığı siyasi manzara, 2004 yılının Haziran ayında Devlet Başkan Yardımcılığı’na atanan İbrahim El Caferi’yi bu kez başbakanlık koltuğuna taşıdı.

Pek çok kişi Ocak ayında yapılan seçimler sonrasında kurulan geçici parlamentosunun, istikrarın önünü açıp şiddete son vermesini umdu. Ancak beklenen olmadı. Irak’ta şiddet artarak can almaya devam ediyor. İntihar eylemleri ve saldırılar, günlük hayatın bir parçası haline geldi. El Caferi başkanlığındaki Irak Bakanlar Kurulu hala istikrarlı bir siyaset sergileyemedi. Irak’ta bundan 12 ay önce yeni bir dönemin perdesinin aralandığı müjdelenmişti. İyimser beklenti ve öngörüler boş çıktı ve kargaşa kalıcılaştı.