Migrantët në Gjermani të pazëvendësueshëm

Ndoshta Gjermania do të ishte turpëruar, sepse sikur të mos kishin qenë lojtarët me prejardhje emigracioni në fushë në ndeshjen me Italinë për gjysmëfinalen e Kampionatit Evropian të Futbollit mezi do të ishin bërë gjashtë lojtarë gjermanë. Sami Khedira (Tunizi), Mesut Özil (Turqi), Jerome Boateng (Ganë), Lukas Podolski (Poloni) dhe Mario Gomez (Spanjë), të gjithë këta ose kanë lindur jashtë Gjermanisë, ose janë fëmijë prindërish të huaj, që kanë lindur në Gjermani. Falë pasaportës së tyre gjermane ata kanë të drejtë të luajnë për ekipin kombëtar. Megjithëse ndeshja kundër Italisë nuk mjaftoi për të arritur finalen: rëndësia e migrantëve për shoqërinë gjermane nuk mund të çmohet sa duhet.

15,7 milionë migrantë në Gjermani

Në Gjermani jetojnë 7,1 milionë vetë pa pasaportë gjermane. Këtyre u shtohen 8,6 milionë gjermanë me sfond migrimi, siç informon Agjencia Federale për Punën në analizën e saj për tregun e punës për qershorin 2012. Marrë bashkë këta bëjnë 15,7 milionë vetë me sfond migrimi, ose shprehur ndryshe: 19% e popullsisë së përgjithshme.

Gazetari Pitt von Bebenburg dhe kolegu i tij Matthias Thieme janë marrë intensivisht me rëndësinë e migrantëve për Gjermaninë. Në librin e tyre „Gjermania pa të huaj“ (Shtëpia botuese Redline, Munih 2012) ata skicojnë një skenar: Ç'do të ndodhte sikur të gjithë migrantët pa pasaporta gjermane (pra rreth 7 për qind) të duhej të largoheshin papritur nga Gjermania? “Nuk do të kishte asnjë pjesë të jetës, që nuk do të ishte e prekur“, thotë Bebenburg në intervistë me Deutsche Welle. “Një gjë e tillë do të ndikonte në mënyrën më dramatike mbi zonat me përqendrim të lartë popullsie“. Për shembull në metropolin e Hessenit, Frankfurt mbi Main, i cili do të humbiste 25% të banorëve të vet.

3,4 milionë të huaj ushtrojnë një profesion. Ata punojnë në të gjitha fushat e punës dhe të ekonomisë. “Gastronomia ka shkallën më të lartë të të huajve, me 20%“, thotë von Bebenburg. Po qe se të huajt do të largoheshin nga vendi, sqaron ai, shumë gjermanë duhet të heqin dorë nga gjëra të ndryshme, sepse dëner-i ia kanë zënë prej vitesh vendin currywurst-it, salsiçes me erëza djegëse, si vafti i vogël më i pëlqyer. 122.000 tonë mish dëner-i hahet në vit aktualisht në Gjermani, siç raportoi së fundi gazeta berlineze „Tagesspiegel“.

Kontribut ndërkulturor i migrantëve

Por merita e migrantëve për Gjermaninë shkon përtej shifrave të tregut të punës dhe qebapëve apo dënerve. Ayşe Demir, zëvendëskryetare e Bashkësisë turke në Gjermani, thekson kundrejt Deutsche Welle-s: „Migrantët japin këtu, edhe për shkak të kompetencave të tyre ndërkulturore, një kontribut shumë të vlefshëm.“ Për faktin që falë migrantëve multikulturaliteti duket se po kthehet në normalitet për një numër gjithnjë në rritje gjermanësh, flasin ndër të tjera 1,8 milionë lidhje martesore gjerman-i huaj, të cilat Enti Federal i Statistikave i regjistroi vetëm në vitin 2010; tendenca është në rritje.

Turqit janë me diferencë të madhe grupi më i madh i të huajve në Gjermani, me 2,9 milionë. Shumë prej tyre u përkasin familjeve të të ashtuquajturve „Gastarbeiter“, të cilët erdhën në Republikën Federale në vazhdën e marrëveshjes gjermano-turke të punësimit të vitit 1961. Marrëveshje të ngjashme Gjermania lidhi pas luftës edhe me Italinë dhe Greqinë. Ayşe Demir është e bindur se e ashtuquajtura “mrekulli ekonomike”, pra lulëzimi i Republikës Federale pas luftës, nuk do të kishte qenë e mundur pa ndihmën e Gastarbeiter-ve: “Migrantët kanë dhënë një kontribut të madh. Ata kanë punuar në sektorin industrial dhe kanë kontribuar shumë në hovin e ekonomisë.“

Refuzimi është i ndjeshëm dhe i matshëm

Pra a është historia e migrimit në Gjermani një histori e pashoqe suksesi? Jo të gjithë mendojnë kështu. Kur ish-senatori i Financave të Berlinit, Thilo Sarrazin, theu rekorde në listën gjermane të bestsellerve me librin e tij “Gjermania zhduk veten”, në vitin 2010, në të njëjtën kohë shpërtheu një debat i nxehtë mbi migrantët në Gjermani. Gjermanëve do t'u humbiste fara në dekadat e ardhshme, niveli arsimor do të binte: këto ishin vetëm disa nga tezat e diskutueshme të Sarrazinit. Në të njëjtën kohë një studim i Universitetit të Bilefeldit arriti në përfundimin se 47% e gjermanëve kanë qëndrim kritik kundrejt migrantëve.

Me librin e tyre “Gjermania pa të huaj” autorët von Bebenburg dhe Thieme duan të tregojnë që shumica e gjermanëve mendojnë ndryshe: “Ne morëm shtsë nga debati rreth librit të Sarrazinit. Nga njëra anë, sepse ai nxori në sipërfaqe aq shumë paragjykime në shoqërinë gjermane, por edhe sepse ia kemi vënë detyrë vetes, t'i luftojmë paragjykimet me fakte”, thotë von Bebenburg. Në një pjesë të madhe të popullsisë ka një kulturë mirëpritjeje, shton ai. “Aktualisht jemi në një kapërcyell, në të cilin ka ende tensione dhe konflikte, por besoj se së shpejti do të jetë e vetëkuptueshme të kesh një sfond migrimi” – ky është vlerësimi i von Bebenburgut.

Edhe Ayşe Demir beson që migrantët në Gjermani do të vazhdojnë të luajnë një rol të rëndësishëm. “Për shkak të transformimit demografik Gjermania ka nevojë për migrim. Prandaj në këtë vend duhet krijuar një kulturë mirëpritjeje!“ – mendon Ayşe Demir. Një kulturë mirëpritjeje siç është normale që sot në ekipin kombëtar gjerman të futbollit, i cili shpresojmë t'i sjellë së shpejti titullin ndërkombëtar të radhës ekipit multikulturor gjerman.