Ostatni lot boeinga MH370

W dniu 8 marca 2013 roku o 12:41, samolot linii Malaysia Airlines MH370 wystartował z międzynarodowego lotniska w Kuala Lumpur do Pekinu. Na pokładzie było 239 osób. Jednak 26 minut po starcie wyłączono tzw. transponder, który przekazuje namiary położenia samolotu do wieży kontrolnej. Od tego momentu samolot zniknął z ekranów radarów.

Gdy Boeing 777 wlecial w przestrzeń powietrzną Wietnamu, ktoś w kokpicie samolotu powiedział "Dobranoc, lot MH370''. Kontrolerzy lotu uważają, że był to głos drugiego pilota Fraiqa Abdula Hamida. Samolot leciał w dobrych warunkach pogodowych.

Na wieży kontrolej o 13:31 zauważono, że samolot zniknął z ekranów radarów. Wojskowy system namierzania zlokalizował kilkadziesiąt minut później tj. o 14:15 samolot pasażerski w okolicy wyspy Phuket w Cieśninie Malakka, setki mil od pierwotnego kursu MH370.

Dwa dni później, malezyjski premier Najib Tun Razak (z prawej strony) potwierdza, że samolot zawrócił z planowanego kursu lotu i dodał, że ruchy "wskaują na celowe działania kogoś na pokładzie". Władze rozpoczęły śledztwo i skoncentrowały swoją uwagę na tożsamości załogi a zwłaszcza pasażerów na pokładzie. W tym samym czasie policja przeszukała domy kapitana i drugiego pilota.

Jedenaście dni po incydencie liczba krajów uczestniczących w poszukiwaniach wzrosła z 14 do 26. Badacze określają dwa możliwe korytarze powietrzne do celów poszukiwań. Obszar ten to ponad 2 milony 240 tys. kwadratowych mil morskich. Ekipy ratunkowe wspierają francuscy eksperci, którzy uczestniczyli w akcji poszukiwawczej samolotu Air France. Samolot ten zaginął na Atlantyku w 2009 r.

Władze przyjmują kilka potencjalnych przyczyn zniknięcia: porwanie, sabotaż lub samobójstwo pilota. Badanie biografii osób obecnych na pokładzie może wykazać czy ktokolwiek mógł mieć polityczny interes w uprowadzeniu samolotu.

Bez identyfikacji i znalezienia wraku samolotu, znacznie trudniej będzie wyjaśnić fakty i bezpośrednie przyczyny katastrofy. To wydłuża bolesne oczekiwanie rodzin i przyjaciół na potwierdzenie informacji o ich ewentualnej śmierci. Na pokladzie byli pasażerowie z 14 krajów. Większość z nich pochodziła z Chin - 153 osoby i Malezji - 38 osób.

24 marca 2014, premier Malezji Najib Razak informuje, że nowe dane satelitarne wskazują, że lot MH370 zakończył się w południowej części Oceanu Indyjskiego. Wszyscy pasażerownie, czyli 239 osób, zginęło. Oświadczenie wywołuje smutek i gniew wśród krewnych osób zaginionych. Zdenerwowane rodziny skarżą się na brak wiarygodnych informacji i demonstrują przed ambasadą Malezji w Pekinie.

Nadzieja zamienia się we frustrację, kiedy zauważone obiekty przypominające części wraku samolotu okazują się śmieciami. W oceanach znajduje się mnóstwo różnych śmieci, które latami dryfują na wodzie i są tylko zmyłką dla ekip ratunkowych.

3 kwietnia, prawie miesiąc po zniknięciu samolotu, władze nadal nie wiedzą, jak i dlaczego tak się stało. Szef malezyjskiej policji, Khalid Abu Bakar, ostrzega, że jeśli nie zostanie znaleziona czarna skrzynka, tajemnica może nigdy nie zostać rozwiązana. Premier Najib Razak zapewnia, że poszukiwania będą trwać do skutku.

5 kwietnia Chińczycy donoszą o wykryciu "pulsującego sygnału" na dnie Oceanu Indyjskiego. Dwa dni później australijski okręt, rejestruje dwa odrębne sygnały podobne do tych, jakie emitują czarne skrzynki. Zaczyna się tygodnowa akcja poszukiwawcza na obszarze około 850 km kw. na południowym Oceanie Indyjskim. Jednak nie udaje się znaleźć żadnych dowodów na istnienie wraku lub czarnych skrzynek.

W październiku 2014 Australia postanawia zmienić obszar poszukiwań. Na podstawie danych z brytyjskiego satelity, grupa ekspertów dochodzi do wniosku, że samolot prawdopodobnie rozbił się w południowej części Oceanu Indyjskiego, na zachód od australijskiego Perth. Po miesiącu poszukiwań poszukiwania znów utkwiły w martwym punkcie.

Pod koniec stycznia 2015 roku malezyjskie władze oficjalnie potwierdzają katastrofę lotniczą oraz śmierć wszystkich pasażerów na pokładzie. Zgodnie z ogólnoświatowymi przepisami lotniczymi, rodziny ofiar tragicznego lotu mogą ubiegać się o odszkodowanie od linii lotniczych. W dalszym ciągu odnalezienie wraku samolotu jest priorytetem dla rządu.

Jednak wiele rodzin pasażerów tragicznego lotu MH370 nie akceptuje podania do publicznej wiadomości faktu, że zniknięcie malezyjskiego samolotu to zwykły wypadek. Sara Bajc, której partner Philip Wood znajdował się na pokładzie samolotu, mówi DW, że jest to "wygodny pretekst" dla linii lotniczych, a władze Malezji nie mają żadnych konkretnych dowodów na potwierdzenie tej informacji.

W związku z zaginięciem MH370 Międzynarodowa Organizacja Lotnictwa Cywilnego proponuje wprowadzenie nowych przepisów. Samoloty pasażerskie mają obowiązek przekazywania danych o swojej pozycji dokładnie co 15 minut, żeby w razie potrzeby łatwiej było określić obszar poszukiwań ekipie ratunkowej.

Chińskie rodziny pasażerów tragicznego lotu wciąż mają żal do władz Malezji, za sposób w jaki była prowadzona cała akcja poszukiwawcza. Trzymając transparenty, ze zdjęciami swoich bliskich, modlą się w ich intencji oraz z okazji nowego chińskiego roku.

Poszukiwania zaginionego samolotu do tej pory natrafiły na wiele trudności. Niektóre z nich są związane z ogromnym obszarem poszukiwań. Odległość i wielkość obszaru oznacza, że każdy aspekt działania musi być dobrze zaplanowany i wykonywany skrupulatnie. Szukanie wraku samolotu MH370 było jednym z najdroższych tego typu działań jakie kiedykolwiek zostały podjęte na świecie.