Глад за германска храна во странство

Пет дена во годината Келн се трансформира во мека за љубителите на храна, кога Ануга – најголемиот светски саем за храна, ги отвора вратите за специјалитети од целиот свет. Повеќе од 6.000 производители на храна, вклучувајќи бројни германски компании, ги претставуваат своите производи на годинашниот саем, кој се одржува од денеска (05.10) до деветти октомври.

Месо, млечни производи, слатки, пекарски производи и алкохолни пијалоци се меѓу главните извозни германски прехранбени производи. Оваа индустрија е четвртата најголема индустрија во земјата. Од јануари до септември годинава производителите на храна ги зголемиле приходите за три проценти, споредено со истиот период лани. Секое трето евро во овој сектор сега доаѓа од извоз.

Колбаси на пат околу светот

„Најголем дел од извозот на храна, односно 77 проценти, оди во ЕУ“, вели Штефани Леман од Сојузното здружение на германската прехранбена индустрија (БВЕ). „Но, поради економското забавување, потрошувачката во ЕУ се намали и сега ние се фокусираме на трети земји“, додава таа за Дојче веле.

САД, Русија и Швајцарија исто така се силни пазари за германските производи, но и брзорастечките пазари во земјите во развој во Азија. Храна во вредност од над една илјада милијарди евра е извезена во Кина во 2012 година.

„Сосема е поинаку надвор од заедничкиот пазар. Посебни процедури за регистрација, поинакви барања за безбедност на храната, брендирање, рокови на употреба – сето тоа е дел од многуте регулаторни бариери, кои во моментов прават на малите и средни претпријатија да им биде многу тешко да пристапат до атрактивните пазари“, објаснува Леман.

Посебно Русија, која е членка на Светската трговска организација веќе една година и е значаен пазар за германските компании, предизвика критики со воведувањето на нетарифни трговски бариери. Германските компании се многу погодени од таквиот потег.

Квалитетот и потрошувачите во фокусот

„Дури и ако не оди се‘ како подмачкано, како што би можело да биде, сепак Русија останува многу интересен пазар за нас“, вели Џозеф Тилман, генерален директор на производителот на месни продукти „Тенис“. Четвртина од производството на „Тенис“ оди во земји надвор од Европа, а планови има за ширење на азиските пазари, посебно во Кина, Јапонија и Јужна Кореја.

„Квалитетот, фокусираноста на потрошувачот и навремената испорака е она што потрошувачите и трговците го ценат во странство“, објаснува Херман Кордес од Германската млекарска кооператива ДМК.

„Низ светот има многу скандали со храна, посебно со млекото, кое е многу чувствителен продукт. Германските производители би можеле да соберат поени со квалитетот, бидејќи потрошувачите во странство се подготвени да платат повеќе за квалитетни производи отколку што се подготвени оние на домашниот пазар. Тоа нам ни ја отвора вратата“, нагласува Кордес.

„Во Европа имаме добри климатски услови и добро обучени фармери за производство на млеко, така што можеме да очекуваме дека млекопроизводството тука ќе расте во следните години“, вели Кордес.

Но, дали германската храна, на пример германскиот колбас, е со ист вкус и во Шангај и во Баварија? Дали некои специфични локални состојки треба да бидат додадени во храната?

„Ако производот е германски специјалитет, тогаш тој мора да има германски вкус“, вели Леман, нагласувајќи дека сепак во одредени случаи се потребни прилагодувања. „Производителите кои извезуваат во екстремно топли земји мораат да ги прилагодат производите на локалите климатски услови“, вели Леман, покажувајќи кон пакување со слатки, кои морале да бидат прилагодени за да не се стопат.