۶ آوریل ۱۸۷۸: نافرمان اما صلح‌طلب

اریش موزام (Erich Mühsam) در شهر لوبک در شمال آلمان رشد کرد. پدرش در آن شهر داروساز و معتمد محل بود و حدود ۳۰ سال به عنوان نماینده در پارلمان محلی عضویت داشت.

اریش موزام در کودکی و نوجوانی تمثیل‌های طنزآمیز از زبان حیوانات می‌نوشت. ۱۶ ساله بود که به خاطر فعالیت‌های سوسیالیستی از دبیرستان اخراج شد و پس از پایان دوره داروسازی به دنبال کار به برلین رفت.

از سال ۱۹۰۲ به آنارشیسم رو کرد و به عنوان گزارشگر در مجله آنارشیستی "شیطان بدبخت" (Der Arme Teufel) به کار پرداخت. موزام به شهرهای بزرگ اروپا سفر می‌کرد و در پی آن کوشید از جمله در مونیخ مرکزی به منظور حمایت از بی‌خانمانان، تن‌فروشان و ولگردان ایجاد کند.

۳۳ ساله بود که پس از کار در روزنامه‌ها و مجلات طنزآمیز معتبری مانند سیمپلیسیسیموس (Simplicissimus) خود مجله‌ای به نام "قابیل" (Kain) برپا و با وقفه‌هایی تا سال ۱۹۱۹ منتشر کرد.

در سال ۱۹۱۸ با تلاشگران سیاسی هم‌رزمش "جمهوری شورایی مونیخ" را تشکیل داد که از سوی حکومت مرکزی به سرعت سرکوب شد.

پس از پنج سال حبس با اعمال شاقه، آزاد شد و در کنار فعالیت‌های اجتماعی و تلاش برای آزادسازی زندانیان سیاسی مجله "فانال" (Fanal) را درآورد و افزون بر این با مجلات طنز دیگر هم همکاری کرد.

اریش موزام پیش از سر کار آمدن نازی‌ها کتابچه‌ای علیه هر نوع جنگ و نظامیگری با عنوان "رهایی از حکومت" منتشر کرد و به خاطر آن توسط هواداران نازی‌ها دستگیر و زندانی شد و یک سال پس از آن در اردوگاه کار اورانینبورگ در برلین کشته شد.

نازی‌ها نوشتند: «اریش موزام یهودی خود را در زندان به دار زد.» اما برادر او که پزشک بود، تشخیص داد که او را پس از شکنجه‌های سخت با زهر کشته‌اند.

اریش موزام در ۵۶ سالگی در نزدیکی زادگاهش برلین، اردوگاه اورانینبورگ، توسط نگهبانان اس‌اس کشته شد. در برلین و چند شهر دیگر خیابان‌هایی به یاد او نام‌گذاری شده‌اند.