۲۸ ژانویه ۱۸۶۵: انفجاری که ایمنی در پی آورد

نماد انقلاب صنعتی در سده ۱۹ توربین‌ها و ماشین‌های بخار و استفاده از انرژی این ماشین‌ها در بخش‌های گوناگون صنعتی بود.

توربین‌های بخار کشتی‌ها، قطار‌ها و چرخه‌های دیگر تولیدی را به حرکت درمی‌آوردند و جایگزین نیروی کار انسانی و حیوانی می‌شدند. اما تولید انرژی و گرداندن چرخ ماشین‌ها به یاری بخار، دیگ‌های عظیمی را طلب می‌کرد که‌گاه و بی‌گاه می‌ترکیدند و باعث خسارات جانی و مالی بسیار و شدید می‌شدند.

در سال ۱۸۵۵ چندین دیگ بخار در انگلیس منفجر شد و خسارات چنان چشمگیری در پی داشت که کارفرمایان در شهر منچستر خود دست به کار شدند و سازمان کنترل ایمنی ماشین‌های بخار را تشکیل دادند.

۱۰ سال بعد انفجار مهیبی در کارخانه آبجوسازی شهر مانهایم رخ داد که کارخانه را به کلی ویران ساخت و باعث شد کارفرمایان آلمانی هم به فکر ایجاد نهاد کنترل ایمنی دستگاه‌ها بیفتند.

نخستین نهاد در سال ۱۸۶۶ با عنوان «سازمان کنترل ایمنی توربین‌های بخار» در آلمان تشکیل شد. این نهاد در اصل توربین‌ها و دیگ‌های بخاری که تحت نظارت آن کار می‌کردند را در صورت بروز سانحه بیمه می‌کرد.

با پیشرفت صنعت و فن‌آوری، دولت‌های حاکم شرکت‌های بزرگ را موظف به تحویل نظارت دستگاه‌های خود به نهاد نوبنیاد «سازمان تأید کارآیی ایمنی دستگاه‌ها» که علامت اختصاری آن "توف" (TÜV) است، ساختند.

این نهاد رفته رفته به مهم‌ترین سازمان نظارت بر کارآیی ایمنی دستگاه‌ها در آلمان بلکه در اروپا بدل شد. امروزه مردم این نام را بیشتر برای تأییدیه کارآیی ایمنی خودرو‌ها به کار می‌برند ولی رسانه‌ها از "توف" برای نظارت بر مدارس، ابزارهای الکترونیکی و... صحبت می‌کنند و منظورشان همیشه کارآیی ایمنی دستگاه یا حتا نهاد و هر پدیده دیگری است.

گرچه هم اکنون "توف" در آلمان شرکت بازرگانی مشخصی است، اما مردم تقریبا برای هر تأییده ایمنی اصطلاح "توف" را به کار می‌برند.

امروزه مسئولان نظارت بر ایمنی دستگاه‌ها از "خطرهای محاسبه شده" برای آزمایش کارآیی ماشین‌ها استفاده می‌کنند یعنی دستگاه را از حیث دوام، تحمل فشار و استحکام در برابر رویدادهای غیرمترقبه آزمایش می‌کنند.