گفتگو با خانم زبیله گولته ، رئیس بخش آسیای رادیو دویچه وله

خانم زبیله گولته-شرودر (Sybille Golte-Schroeder) رئیس برنامه های آسیا و اندونزی دویچه وله است که بخش فارسی نیز زیر نظر اوست. در دانشگاه، در رشته های مردم شناسی و زبان و ادبیات خاور دور تحصیل کرده و در خود دویچه وله نیز در رشته ی رسانه ها دوره ی تخصصی گذرانده است. ۲۷ سال است که بطور مداوم با دویچه وله همکاری دارد.

سؤال: دویچه وله کلا برای آسیا به چند زبان برنامه تهیه و پخش می‌کند؟

زبیله گولته-شرودر: دویچه وله برای اسیا به زبان های هندی ، اردو، بنگالی، پشتو، دری، فارسی، اندونزیایی، چینی و انگلیسی – یعنی به 9 زبان برنامه تهیه و پخش می کند. همه این زبانها وب سایت ویژه خودرا دارند که در میان آنها وب سایت بخش فارسی تاکنون موفق ترین آنها بوده است.

نخستین برنامه آسیایی که از دویچه وله پخش شد کی و به کدام زبان بود؟

برنامه فارسی با ۴۵ سال سابقه فعالیت، نخستین و قدیمی ترین برنامهء رادیویی ما در آسیاست. برنامه های هندی ، اردو و اندونزیایی با ۴۳ سال سابقه، در ردیف های بعدی قرار می گیرند. جایگاه بعدی را برنامه برنامه به زبان چینی با ۴۲ سال سابقه کار اشغال می کند. برنامه دری برای افغانستان ۳۷ ساله است و جوانترین برنامه رادیویی ما به زبان بنگالی است که ۳۰ سال سابقه فعالیت دارد. چنین به نظر می رسد که همگی دچار بحران میانسالی هستند! اما ما با چنین بحرانی روبرو نیستیم.

در حال حاضر همه برنامه‌های در حال تبدیل شدن به "اینترآکتیو" است و وب سایت های ما در پیوند تنگاتنگ با برنامه های رادیویی ما قرار دارند.

یک نقش مهمی را هم در این میان تلفن موبایل ایفا می کند. ما با شنوندگان خود از طریق SMS در تماس و ارتباط متقابل هستیم. ما همچنین برنامه های خودرا به صورت "پادکست" برای دارندگان تلفن موبایل نیز عرضه می کنیم. چنین چیزی در آسیا مورد تقاضاست و طرفدار دارد. در بسیاری از کشورها ما شمار شنوندگان خودرا دوبرابر کرده ایم. بویژه شنوندگان جوان در آسیا از این برنامه ها استفاده می کنند و جای تعجبی هم نیست، زیر ا اغلب خبرنگارانی که با ما کار می کنند بسیار جوانتر از عمر برنامه های رادیویی ما هستند.

کدام برنامه آسیایی دویچه وله از نظر حجم و زمان بزرگتر است؟

برنامه رادیوی ما به زبان چینی طولاتی ترین برنامه است و روزانه سه بار پخش می شود. در مجموع روزانه ۱۶۰ دقیقه به زبان "ماندارین" پخش می شود که بزرگترین حجم برنامه رادیویی دویچه وله به زبان خارجی است. اما طولانی ترین برنامه رادیوی ما به زبان فارسی است که در مجموع روزانه ۱۲۰ دقیقه برنامه توسط تحریریه فارسی تهیه و پخش می گردد.

می توانید میان برنامه های آسیایی دویچه وله که زیر نظر شما تولید و پخش می شوند مقایسه‌ای بکنید؟ این برنامه ها را از نظر کمیت و کیفیت و میزان مخاطبان چگونه ارزیابی می کنید؟

در وظایفی که ما برعهده داریم، به دلایل بسیار مهم، آسیا جایگاه بالایی دارد. مراکز اصلی توجه هم ایران ، چین ، هند و اندونزی هستند. علاوه براینها بر بستر تحولات سال های اخیر افغانستان، برنامه های ما به زبان پشتو و دری نقش با اهمیتی یافته‌اند.

من دو سال است که مسئول برنامه‌های آسیایی رادیو صدای آلمان هستم. تقریبا در تمام مناطق آسیا زمینه‌ی رشدیابنده ای برای اطلاع رسانی وجود دارد. هدف من ان است که با این روند همگام باشم و با ارائه برنامه های مدرن رادیویی، قشرهای جدیدی از شنوندگان را جلب و جذب نمایم. ما برنامه های خودرا به صورت "اینترآکتیو" تولید می کنیم و غالباً با شنوندگان خود به گفتگو می‌نشینیم و در ارتباط متقابل هستیم.

هدف دوم من ایجاد همکاری‌های مشخص و معین بین تحریریه های برنامه‌های رادیویی آسیا در دویچه وله است. از طریق همین همکاری ها ما یک دریچه ی گفتگو به زبان انگلیسی بوجود آورده ایم و امیدوارم همکاری هایمان تنگ تر و نزدیک تر شود. به همین خاطر هم اینترنت برای رادیو غیرقایل چشم پوشی شده است.

اینکه تا چه حد برنامه های ما در مناطقی که با محدودیت هایی در گردش آزاد اطلاعات روبرو هستند، مهم هستند، نمونه "چین" قابل توجه است: در چین ماهانه ۷۰ هزار نفر از "پادکست"های استفاده می کنند. یک چنین چیزی را من در مورد ایران آرزو می کنم.

دویچه وله چه اهداف و سیاست هایی را از تولید و پخش برنامه های رادیویی دنبال می کند؟ آیا در این ۵۲ سال تاریخ دویچه وله تغییراتی در این اهداف بوجود آمده یا بدون تغییر مانده‌اند؟

بطور طبیعی ما همچون سابق از از طریق برنامه های رادیویی خود تصویری از آلمان ارائه می دهیم، اما اکنون مواردی نیز به این افزوده شده اند؛ آلمان بخشی از اروپا شده، بنابراین نمی توان بیش از این نقشی مجزا و منفرد داشت. اما چشم انداز حتی فراتر از این هم می رود. خود مناطقی که زیر پوشش برنامه های رادیویی ما هستند نقش مهمی در محتوای برنامه های ما بازی می کنند، این امر بویژه در کشورهایی که با محدودیت آزادی مطبوعات روبرو هستند، بسیار مهم است. در اینجا دویچه وله وظیفه خطیری بر عهده دارد تا دسترسی مردم را به اطلاعات سانسور نشده فراهم آورد. در این باره ایران یک مثال بارزی است.

چند سال است که شما در کنار رادیو، از اینترنت نیز وسیعاً استفاده می کنید. به همه زبان هایی که برنامه رادیویی تولید می کنید، سایت اینترنتی هم دارید. این کا رتا چه حد به افزایش مخاطبان شما و تاثیرگذاری شما کمک کرده است؟

اینترنت یک امکان و وسیله‌ی مهمی، از جمله برای رادیوست. هیچ رادیویی وجود ندارد که از اینترنت به صورت هدفمند به عنوان یک وسیله دوم و مکانی برای ارتباط متقابل با شنوندگانش استفاده نکند. استفاده از اینترنت بسیار مهم است و بدون تردید راه به ارتباط و تماس با شنوندگان می برد. با این وجود نباید از نظر دور داشت که اینترنت در مناطقی که زیر پوشش رادیویی ما هستند ، برخلاف رادیو، یک وسیله همگانی نیست. به عنوان مثال در ایران بیشتر مردم همچنان رادیو گوش می‌کنند. در دیگر مناطق آسیایی که زیر پوش برنامه های رادیویی ما هستند وضع تقریبا به همین گونه است. علاوه براین هر کس که به اینترنت دسترسی دارد از آن برای دریافت اطلاعات استفاده نمی کند. علیرغم اینها اینترنت به عنوان مکانی برای تماس و ارتباط متقابل و عرصه ای برای ارائه "پادکست" برای کار رادیویی غیرقابل چشم پوشی است. مطمئنا اهمیت اینترنت در مناطق زیر پوشش برنامه های رادیویی ما بازهم افرایش خواهد یافت، اما نحوه رشد و توسعه رسانه ها در کشورهایی نظیر المان نشان می‌دهد که رسانه‌ای جدید عموما به صورت مکمل رسانه های سابقاً موجود توسعه می یابند. این به مفهوم ان است که با وجود افزایش مداوم استفاده در اینترنت ، میزان استفاده از رسانه های موجود همچون رادیو و تلویزیون ، کاهش پیدا نمی‌کند.